Wyniki wyszukiwania dla frazy:

Ewa Wycichowska po raz trzeci zmierzyła się ze Świętem wiosny. Dwie poprzednie realizacje odbyły się w krótkim odstępnie czasu[1]. Od drugiego podejścia do dzieła Strawińskiego minęło 28 lat. Wycichowska jako choreografka jest kimś zupełnie innym. Świat dookoła się zmienił. Od tamtej pory powstało też bardzo wiele interpretacji i reinterpretacji Święta wiosny. Czy można znaleźć jeszcze jakiś klucz W oczekiwaniu na transmisję on-line próbowałem zwizualizować sobie choreografię Ewy Wycichowskiej z 1993 roku. Zastanawiałem się nad poszczególnymi scenami i co chwila napotykałem dziury w pamięci. Chyba najlepiej zapamiętałem scenografię i kostiumy Ryszarda Kai. Tymczasem w Operze Bałtyckiej akcja sceniczna rozpoczyna się inaczej: na...

Nie ma piękniejszego gestu, jaki może wykonać artystka wobec drugiej artystki, która odeszła już na zawsze. Zdobyła się na to Zofia Rudnicka, wystawiając 14 lutego 2021 w Operze Na Zamku w Szczecinie dwuczęściowy  wieczór baletowy, na który złożyły się Wizje miłości[1]i Mity[2]. Pierwszy balet stworzyła przed laty dla Ewy Głowackiej[3], kiedy ta zaczęła się żegnać ze sceną jako tancerka. Drugi powstał w tym samym roku jako film telewizyjny. Primabalerina Teatru Wielkiego w Warszawie zmarła 19 października 2020 roku. Śmierć Ewy Głowackiej zabolała nie tylko środowisko baletowe, ale przede wszystkim publiczność, która długie lata oklaskiwała primabalerinę na deskach Teatru Wielkiego w...

Podczas lektury Tańca na gruzach z tyłu głowy kołatała mi myśl, że ta pozycja niechybnie trafiłaby na łamy czasopisma „Student” do rubryki Książki najgorsze, którą pod pseudonimami Feliks Trzymałko i Szczęsny Dzierżankiewicz prowadził Stanisław Barańczak. We wstępie do wydania książkowego swoich felietonów Barańczak wyjaśnił istotę działalności krytycznej dwóch młodych autorów – Feliksa Trzymałko oraz Szczęsnego Dzierżankiewicza, którzy zdecydowali się reaktywować rubrykę Antoniego Słonimskiego z „Wiadomości Literackich”: „myślę […], że zbyt łatwo rezygnujemy z tego obowiązku krytyka literackiego, jakim jest również piętnowanie zjawisk, które zagrażają samemu bytowi i sensowi literatury”, słusznie zauważając, że „o obliczu literatury decydują utwory ambitne i wybitne;...