Search results for the phrase:

Tekst jest drugą częścią artykułu rozwijającego temat struktur międzynarodowej sceny tanecznej i strategii funkcjonowania na niej wybranych artystek i artystów (tutaj pierwsza część). W tej perspektywie istotne są zagadnienia: jak wygląda perspektywa pracy freelancerów na zagranicznym rynku i jak na ich sposób funkcjonowania wpłynęła pandemia, jakie napotykają trudności, jak rozwijać teraz międzynarodowe relacje. Do próby odpowiedzi na te pytania zostali zaproszeni choreografowie mieszkający w kraju, ale aktywnie pracujący za granicą: Janusz Orlik, Bartosz Ostrowski oraz choreografki Magdalena Ptasznik i Katarzyna Sitarz.   Karolina Wycisk   O poczuciu międzynarodowego (un-)sustainability, cz. II   Nasze praktyki, budujące poszerzoną choreografię, są niezmiernie ważne...

Jak wzmacniać pozycję niezależnej choreografki/choreografa na międzynarodowym rynku tańca współczesnego, jak rozwijać instytucjonalne i interpersonalne kontakty zawodowe, jak zarządzać czasem i planować rozwój Kilka perspektyw na te zagadnienia przybliżają zebrane poniżej opinie artystek i artysty oraz moja własna, oparta na doświadczeniu kryzysu w pracy menadżersko-produkcyjnej: od planowania (w momencie gdy de facto planować się nie da) projektu/spektaklu, poprzez pozyskiwanie funduszy, do sytuacji miękkich: trudności sprawiają komunikacja z zespołem (zwłaszcza w sytuacji porażki) czy negocjacje z zagranicznymi organizatorami, którzy nie dają pewności realizacji potwierdzonych umową ustaleń lub rekompensaty za ich odwołanie. Rzeczywistość pandemii jest punktem wyjścia do rozmowy o międzynarodowości, która...

Urodzinowe Show and Tell w Centrum w Ruchu (CwR) zostało pomyślane w formule showcase’u – prezentacji rozpoczętych lub planowanych projektów oraz wybranych metod pracy choreografek (Izabela Chlewińska, Karolina Kraczkowska, Agnieszka Kryst, Ramona Nagabczyńska-de Barbaro, Aleksandra Osowicz, Weronika Pelczyńska, Renata Piotrowska-Auffret, Magda Ptasznik, Iza Szostak) i choreografa (Karol Tymiński) należących do tego artystycznego kolektywu. Od momentu swojego powstania w 2013 roku, Centrum w Ruchu to niewątpliwie istotne miejsce na artystycznej mapie Polski. „Nowy Jork ma Movement Research, Berlin ma Ufer Studios, a Warszawa ma Centrum w Ruchu” – można przeczytać w zapowiedzi wydarzenia na stronie internetowej CwR. Trudno się z tym...

Co łączy polskie produkcje, zaprezentowane w ramach programu „Stary Browar Nowy Taniec na Malcie 2016”? Pozornie wydawać by się mogło, że niewiele. Estetyczna różnorodność spektakli powoduje, że trudno jest ustalić wspólny obszar tematów podejmowanych przez choreografów. To jednak pozytywna cecha tegorocznego programu. Zamiast opisywać i projektować granice, warto bowiem przekraczać te ustalone i mówić o konstruktywnym rozmyciu: estetycznych konwencji, odbiorczych schematów i przedmiotów choreograficznej analizy. Twórców przedstawień pokazanych w Browarze nie łączy bowiem chęć definiowania choreografii w określonych ramach, dawania gotowych odpowiedzi, ale próba poszerzenia granic myślenia o tańcu i implikowania kolejnych pytań na temat choreografii.

W dniach 9–12 kwietnia 2015 w Białymstoku odbyła się kolejna edycja Festiwalu „Kalejdoskop”. Dla widzów była to okazja do międzykulturowego doświadczenia na gruncie europejskiego tańca współczesnego. W przeciwieństwie do dwóch ostatnich edycji, w których organizatorzy skupili się na promocji rodzimej twórczości, w tym roku zaprosili również artystów z Litwy, Białorusi i Ukrainy. Hasłem, które miało połączyć różnorodne spojrzenia na estetykę i formułę tanecznego wydarzenia miała być – jak nazywa ją w tekście kuratorskim Anna Królica – „nowa tożsamość”. Po czterech dniach prezentacji i spotkań z twórcami z sąsiednich krajów okazuje się, że tę nową jakość fundują rozmaite czynniki, a głównym...

Neuronauki to bardzo szeroki termin obejmujący z neurofizjologię, neurochemię, ale też neurolingwistykę i neuroestetykę. Same w sobie są więc neuronauki prawdziwie humanistycznym pomysłem bardzo interdyscyplinarnego budowania wiedzy jednocześnie o biologicznych podstawach pracy mózgu i ich bardzo odległych skutków dla ludzkiej codzienności. Gdy zacząłem pisać tę książkę, oczywiste stało się, że muszę się jeszcze dużo nauczyć. Dlaczego zainteresowałeś się neuronaukami? Zaczęło się od tego, że zawsze mnie fascynowała iluzja teatralna. […]Najbardziej pociągały mnie takie spektakle, które igrały z uczestnikiem, z widzem na bardzo głębokim poziomie doświadczenia. Kiedy próbowałem pisać o tych spektaklach, to clou okazywało się być doświadczenie. A języka opisującego...

Zorganizowany w ramach festiwalu  Solo Projekt Camp był „pierwszym w historii spotkaniem – w jednym miejscu i czasie – wszystkich rezydentów Solo Projekt”, co więcej – był spotkaniem otwartym dla publiczności, ciekawej poznania choreograficznych inspiracji artystów związanych ze Starym Browarem. W ramach tego przedsięwzięcia twórcy związani z programem kuratorskim Leśnierowskiej (koordynacją projektu zajęły się Barbara Gwóźdź, Agata Siniarska i Magdalena Ptasznik) zbudowali w przestrzeni Słodowni obóz – „performatywną wystawę-instalację”, otwartą w trakcie Festiwalu. Na ekranach starych telewizorów i komputerów, rozmieszczonych na pierwszym piętrze studia, wyświetlane były fragmenty nagrań spektakli powstałych w trakcie dziesięciu lat trwania programu, zdjęcia lub zapowiedzi premier....

Uteri Migrantes to piąta praca z Twojej serii Private Pieces. „Uteri” to jest też dom. Czy to jest powrót do domu i zakończenie serii czy jeszcze nie jest to Twoje ostatnie słowo? Nie wiem. Dziękuję Ci za to pytanie, ale nie znam na nie odpowiedzi. Czuję, że to rzeczywiście coś będzie domykać. Chociaż u mnie prace wynikają z procesu nad poprzednią pracą, więc trudno mi powiedzieć, że coś zamykam danym spektaklem. Private Pieces jest serią, która dotyczy polityczności kobiecego ciała, ale pojawia się tam też zawsze wątek osobisty, który jest jakąś koniecznością danego momentu mojego życia, okazją  do przyjrzenia się...

Od 14 do 18 września w Teatrze im. Jana Kochanowskiego w Opolu gościć będzie pierwsza odsłona Opolskiej Sceny Tańca. Na te pięć dni teatr zamienia się w miejsce rezydencji niezależnych twórców. Swoje prace pokażą Jacek Przybyłowicz, Dominik Więcek, Dominika Wiak i Daniela Komędera-Miśkiewicz, Anna Piotrowska, Paweł Sakowicz oraz Weronika Pelczyńska i Patrycja Kowańska. Ponadto, odbędą się warsztaty ruchowe, impreza taneczna, wykład Joanny Szymajdy, a rozmowy pospektaklowe poprowadzi Karolina Wycisk. Druga odsłona OST – w grudniu. O inicjatywie z dyrektorem teatru rozmawia Adela Prochyra.

Miało być tak   Miało być tak: zamiast pogłębiania grand plié mieliśmy się spotkać, aby pogłębić Grand re Union. Miało się tak stać w czerwcu 2020 roku w gronie praktyków i praktyczek choreografii, badaczy i badaczek tańca, krytyków, krytyczek oraz aktywistów i aktywistek z całego świata. W Starym Browarze w Poznaniu mieliśmy zamiar przyglądać się nowym strategiom choreograficznego bycia w coraz bardziej złożonym świecie. Na zaproszenie podżegaczki istotnych zmian w myśleniu o tańcu ostatnich prawie dwóch dekad, Joanny Leśnierowskiej, mieliśmy uścisnąć się podczas Final Countdwon programu Stary Browar Nowy Taniec i odśpiewać Show must go on na zakończenie 16-letniej działalności tego...