Search results for the phrase:

Fabula rasa to spektakl, którego znaczenia dopiero zostaną zapisane przez spojrzenia widzów obserwujących ruch, zatrzymania i relacje pomiędzy przemieszczającymi się na scenie ciałami. Tancerzom podczas działań równie często, jak muzyka, towarzyszy cisza. W milczeniu, otoczony jedynie cichymi oddechami i szelestem kostiumów, wyłania się bohater. Jego postać wyróżnia się spośród osób zwróconych tyłem do widowni i kołyszących się w równym rytmie. Zatrzymanie jest sygnałem buntu – niezgody na zastany stan rzeczy, sprzeciwu wobec bierności, odmowy posłuszeństwa. Bohater reprezentuje wszystkich tych, którzy kiedykolwiek mieli wątpliwości dotyczące powtarzalności życiowych schematów i wyłamali się ze „stada” jednomyślnie podążającego w tym samym kierunku. Sceniczne wcielenie...

Założony przez Conrada Drzewieckiego w Poznaniu Polski Teatr Tańca (do zeszłego roku działający pod nazwą Polski Teatr Tańca – Balet Poznański) świętował w sezonie 2018/2019 czterdziestopięciolecie swojego istnienia. Najważniejsza część obchodów tego jubileuszu przypadła podczas Festiwalu Malta, odbywającego się w stolicy Wielkopolski w ostatnich tygodniach czerwca. W jego ramach zespół kierowany obecnie przez Iwonę Pasińską zaprezentował dwie premiery i jeden spektakl zrealizowany dwa miesiące wcześniej. Śledztwo, 45 oraz Obiecana ziemia obiecana znacząco wzbogaciły program poznańskiego wydarzenia. Śledztwo w reżyserii Mikołaja Mikołajczyka i 45 w choreografii Jacka Przybyłowicza łączy zarówno podobieństwo tematyczne, jak i intencje towarzyszące w pracy ich twórcom.

Tańcem przekazać można wszystko. W najnowszej produkcji Polskiego Teatru Tańca truizm ten został zrealizowany dosłownie. W wyreżyserowanym przez Katarzynę Raduszyńską spektaklu Obiecana Ziemia Obiecana zawarta została cała historia naszej planety, od jej narodzin, przez pojawienie się życia i człowieka, aż do zagłady wszelkich bytów. Nie pozostawiając wątpliwości co do zamierzonych przez siebie znaczeń, jego realizatorzy wprowadzili narrację, która w wielu scenach biegnie równolegle do działań tancerzy. Rozbudowane elementy scenografii, ogromna liczba rekwizytów oraz różnorodne, kolorowe kostiumy dodatkowo ubarwiają i urozmaicają prezentację. I chociaż czasami pojawia się wrażenie, że wszystkie te elementy spektaklu – które mogłyby stanowić tylko tło dla tancerzy – dominują nad...

W świetle niestabilności funkcjonowania tańca w Polsce i opiekowania się nim głównie przez organizacje pozarządowe, w obliczu efemerycznych projektów, często planowanych jako długofalowe, ale zależnych od nieprzewidywalnych wyników konkursów dotacyjnych wobec tych i wielu innych trudności, tym bardziej istotne są programy regularne, perspektywiczne, osłaniane parasolem instytucji. Dają one szanse nie tylko na eksploatację istniejącego repertuaru choreograficznego, ale także na rozwój widowni, na przyzwyczajenie się do obecności tańca w danym miejscu. Taką funkcję pełni m.in. Scena Tańca Studio, organizowana od 2015 roku przez Instytut Muzyki i Tańca i STUDIO_teatrgalerię. Mój stosunek do STS jest osobisty, bo miałam przywilej od samego początku...