Ludzie tańca

Zdjęcie: Izabela Chlewińska

Fot. z archiwum artystki.

Wersja do druku

Udostępnij

Izabela Chlewińska – tancerka, choreografka, muzyk, pedagog. Absolwentka rytmiki i improwizacji fortepianowej  Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi, oraz Zarządzania Kulturą w wymiarze europejskim Akademii Muzycznej w Krakowie. Ukończyła również kurs kwalifikacyjny dla instruktorów tańca współczesnego honorowany przez Ministerstwo Kultury. Na scenie zadebiutowała rolą Niewidomej w spektaklu Sinobrody − nadzieja kobiet według Dei Loher w reżyserii Norberta Rakowskiego (2004) w Teatrze im. Bogusławskiego w Kaliszu. W latach 2004-2008 była tancerką Teatru Tańca Alter w Kaliszu. Brała udział w następujących spektaklach tej grupy: Hej, Sin Piel (2005), Pazur (2006), Co byś zrobił, gdybyś mógł zrobić to, czego nie możesz zrobić, Odcinek (2007). W 2006 roku otrzymała nagrodę indywidualną za wysoką jakość ruchu podczas 14. Międzynarodowych Prezentacji Współczesnych Form Tanecznych w Kaliszu za rolę w spektaklu Pazur w reżyserii i choreografii Witolda Jurewicza oraz za duet Sin Piel (choreografia i wykonanie: Izabela Chlewińska, Magdalena Witwicka). W sezonie 2008-2009 należała do zespołu aktorskiego Teatru Nowego im. Kazimierza Dejmka w Łodzi. Jako aktorka i tancerka wystąpiła w spektaklach: Słońce w kuchni wg. Iwaszkiewicza w reżyserii Marcina Brzozowskiego, Król Duch wg. Słowackiego w reżyserii Łukasza Kosa (w obu tych spektaklach była także autorką ruchu scenicznego) oraz Przed południem, przed zmierzchem w reżyserii Piotra Cieplaka.

 

Stypendystka prestiżowego programu szkoleniowego dla młodych tancerzy DanceWeb w Wiedniu (2008) oraz laureatka stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2009). W ramach projektu DanceWeb artystka zrealizowała swój pierwszy autorski spektakl, Ophelia is not dead, inspirowany tekstami Stanisława Wyspiańskiego, Virginii Woolf oraz Aglai Veteranyi. Tytuł choreografii sygnalizuje oddanie głosu postaci kobiety, symbolizowanej przez bohaterkę Shakespeare’a, stojącą w dyskursie kulturowym zawsze w cieniu przeżywającego egzystencjalne dylematy Hamleta. Solo Chlewińskiej tematyzuje kobiecość jako proces, konstruowaną na oczach widzów z ruchów nietanecznych, przyruchów, sekwencji działań fizycznych i fraz wokalnych. Dodatkowy wymiar spektaklu stanowi wątek autotematyczny, dotyczący statusu tancerza-performera i jego percepcji przez widzów. W sezonie 2008/2009 solo Ophelia is not dead znalazło się w repertuarze Teatru Nowego. Ponadto pokazywane było podczas imprez kulturalnych w Polsce i zagranicą, m.in. festiwalu sztuki tanecznej Prisma Forum w Meksyku i Międzynarodowych Spotkaniach Teatrów Tańca w Lublinie. W 2009 roku zorganizowała Ophelia is not Dead Festival − spotkanie siedmiorga niezależnych tancerzy z Polski, Serbii, Węgier, Szwecji, Anglii, Kostaryki i USA.

 

Od roku 2009 artystka współpracuje z Teatrem Dada von Bzdülöw (Gdańsk), biorąc udział w spektaklach Przed południem, przed zmierzchem (2009) oraz inspirowanym Świętem wiosny Strawińskiego/Niżyńskiego Le Sacre  w reżyserii Leszka Bzdyla i Katarzyny Chmielewskiej (2010). W 2011 roku została laureatką programu/konkursu na realizację spektaklu solowego Rezydencja/Premiera, organizowanego przez Klub Żak w Gdańsku. W ramach programu rezydentom zapewniona jest opieka artystyczna zaproszonych gości. Solowe przedstawienie Chlewińskiej Tralfamadoria powstało we współpracy z izraelskim choreografem Arkadim Zaidesem. Spektakl powstał pod wpływem inspiracji literaturą Kurta Vonneguta (przede wszystkim jego Rzeźnią numer pięć), filozofią Seneki i osobistą refleksją nad „cudem” śmierci. Od tamtej pory prezentowany był w Japonii podczas festiwaluYokohama Dance Collection EX 2012 (w ramach współpracy festiwalu z Klubem Żak), a także podczas festiwalu i przeglądów tańca w całej Polsce, m.in. Nowy Taniec w Starym Krakowie (2012), Festiwal „Kalejdoskop” w Białymstoku (2012), Teatr Centralny w Lublinie (2012) Polska Platforma Tańca (2012), Festiwal Tańca Współczesnego KRoki w Krakowie, Warszawska Scena Tańca 2013, Festiwal Czterech Kultur w Łodzi (2013). W 2012 roku artystka wziąła udział w spektaklu Ramony Nagabczyńskiej New (Dis)Order, którego premiera odbyła się podczas Warszawskiej Sceny Tańca 2012. Swoje  autorskie spektakle taneczne (Ophelia is not Dead, Tralfamadoria, Dehumanized Project Nr 1) prezentowała m.in. w Niemczech, Meksyku, Stanach Zjednoczonych i Japonii. Ostatnia praca solowa artystki to You have your voice (2015) – spektakl prezentowany m.in. na scenie Teatru Studio w ramach programu Scena Tańca Studio w Warszawie.  Jest także autorką i reżyserką instalacji performatywnej MaMoMi dla dzieci do lat 2 w Nowym Teatrze w Warszawie (2017).

 

Od roku 2008 zajmuje się również ruchem scenicznym w teatrach dramatycznych, współpracuje m.in. z takimi teatrami jak Teatr Narodowy w Warszawie, Teatr Praga w Warszawie, Teatr Polski we Wrocławiu i Teatr Nowy w Łodzi. Współtworzyła m.in. spektakl Brygada Szlifierza Karhana w reż. Remigiusza Brzyka, uznany za jedno z dziesięciu najważniejszych przedstawień sezonu teatralnego 2008/2009 w Polsce. Od roku 2009 była autorką ruchu scenicznego między innymi takich spektakli jak: Balladyna Juliszusza Słowackiego w reżyserii Artura Tyszkiewicza (Teatr Narodowy w Warszawie, 2009); Berek Joselewicz Tomasza Śpiewaka w reżserii Remigiusza Brzyka (Teatr Polski we Wrocławiu, 2010); Józef i Maria Petera Turriniego w reżyserii Grzegorza Wiśniewskiego (Teatr Studio w Warszawie, 2011); Być jak Kazimierz Deyna Radosława Paczochy w reżyserii Michała Kotańskiego Teatr Dramatyczny w Płocku (2012); Wichrowe Wzgórza Emily Brontë (dramaturgia: Julia Holewińska) w reżyserii Kuby Kowalskiego (Teatr Studio w Warszawie, 2012).

 

Od 2013 roku Chlewińska współtworzy warszawskie Centrum w Ruchu – nieformalny kolektyw choreografów niezależnych. Współpracuje z grupą improwizatorów w Klubie Komediowym w Warszawie (Gimnastyka wieczorna z Izą Chlewińską)

 

Od 12 lat artystka pracuje także jako pedagog tańca. W ciągu ostatnich lat pracy z aktorami, tancerzami, studentami kierunków artystycznych, dziećmi, wypracował autorską metodę nauczania, która łączy ruch organiczny, naturalną emisję głosu i improwizację w tańcu. Rozwija praktykowanie „Niczego” – definitywnie odrzucając napięcie i gotowość do działania, na rzecz odczuwania przyjemności i dzikiej fizycznej intuicji. Prowadzi warsztaty dla aktorów i performerów w ramach programu Ruch w Instytucie (Instytut Teatralny w Warszawie). Jest mamą trzyletniego Miłosza.

Odcinek. Fot. Jakub Wittchen.
Tralfamadoria. Fot. Marta Ankiersztejn.
Tralfamadoria. Fot. Marta Ankiersztejn.
Tralfamadoria. Fot. Marta Ankiersztejn.
Tralfamadoria. Fot. Marta Ankiersztejn.
Tralfamadoria. Fot. Jakub Wittchen.
Tralfamadoria. Fot. Marta Ankiersztejn.
Ophelia mis not dead. Fot. Katarzyna Madziała.
Ophelia is not dead. Fot. Jakub Wittchen.
Ophelia is not dead. Fot. Jakub Wittchen.
Izabela Chlewińska w spektaklu „Polowanie” Weroniki Pelczyńskiej. Fot. Wiktor Malinowski.
Izabela Chlewińska w spektaklu „MaMoMi”. Fot. Kaja Wojnicka.
Izabela Chlewińska w spektaklu „MaMoMi”. Fot. Kaja Wojnicka.
Izabela Chlewińska w „You have your voice”. Fot. Marta Ankiersztejn.
Izabela Chlewińska w „You have your voice”. Fot. Marta Ankiersztejn.
Izabela Chlewińska w „You have your voice”. Fot. Tomek Bergmann.
Izabela Chlewińska w „You have your voice”. Fot. Tomek Bergmann.
Fot. Jakub Wittchen.
Fot. z archiwum artystki.

powiązane

Zespoły

Organizacje

Festiwale

Wydarzenia

Bibliografia

W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb.

Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym.

Kliknij tutaj, aby dowiedzieć się więcej.

Close