Kraków/XIV Festiwal Boska Komedia 2021: „Silenzio!” – chor. Ramona Nagabczyńska

Opera to oś spektaklu Ramony Nagabczyńskiej. Choreografka, aby opowiadać o kobiecych głosach, odwołuje się do opery – dziedziny sztuk performatywnych wystawianej w niemalże niezmienionej formie od wieków.

Głos kojarzony jest głównie ze sferą symboliczną, ze znaczeniami przypisywanymi dźwiękom. Zapominamy, że jest manifestacją skomplikowanych cielesnych predyspozycji. Te głosy, które wymykają się porządkowi symbolicznemu są przesuwane poza nawias, co nie oznacza, że nie istnieją, jedynie, że utraciliśmy zdolność ich słyszenia. Tradycyjne praktyki kobiecego śpiewu znalazły swój ujarzmiony przez kompozytorów operowych odpowiednik w postaci wirtuozerskich arii operowych. Tam pierwotna ekstaza głosu miesza się z wyrafinowaną propagandą krzywdzącego porządku.

Starogrecka praktyka aischrologii, polegająca na używaniu obscenicznego języka, wywodzi się z kobiecych rytuałów. Nie istnieje współczesny odpowiednik tej praktyki. Wręcz przeciwnie – wulgaryzmy i odwołania do abiektalnej strony cielesności bulwersują, gdy wychodzą z ust kobiet.

Polityczność głosu jest ustanawiana nie tylko przez znaczenia wypowiadanych słów, lecz w równej mierze dzięki zaznaczaniu cielesnej obecności partykularnych ciał.

Choreografia: Ramona Nagabczyńska
Performerki i współtwórczynie: Katarzyna Szugajew, Karolina Kraczkowska, Barbara Kinga Majewska, Ramona Nagabczyńska
Dramaturgia: Agata Siniarska
Muzyka: Lubomir Grzelak
Opracowanie partii wokalnych: Barbara Kinga Majewska
Scenografia i kostiumy: Dominika Olszowy
Współpraca przy kostiumach i scenografii: Dominika Święcicka
Reżyseria świateł: Jędrzej Jęcikowski
Krawiec: Emil Wysocki
Nauczycielka tańców barokowych: Marta Baranowska (Cracovia Danza)
Partnerzy: Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Centrum w Ruchu

Spektakl zrealizowano w ramach drugiej edycji programu choreograficznego Poszerzanie pola, realizowanego przez Nowy Teatr w Warszawie i Art Stations Foundation w Poznaniu. Kuratorką programu jest Joanna Leśnierowska.

Aby zostać widzem Boskiej Komedii należy zakupić bilety na stronie bilety.boskakomedia.pl.

***

Ciemność i światło. Dwie figury naszego doświadczenia, które bardzo dobrze oddają dramatyzm czasów, w których żyjemy. Nie będę ukrywał, że trudno mi mówić o teatralnym festiwalu, gdy jego organizowanie zbiega się w czasie z protestami kobiet przeciw zaostrzaniu prawa aborcyjnego, w przygranicznych lasach umierają ludzie, a z sejmowej mównicy padają haniebne słowa o społeczności LGBT. Nigdy tak zdecydowanie i bezpardonowo polityka nie wkraczała w naszą codzienność. Wszyscy czujemy, jak język wykluczenia i nienawiści, udając normalność, sieje mrok, przytłacza, próbuje znieczulić.

Nasz festiwal nie miałby dzisiaj sensu, gdybym nie wierzył, że praca większości polskich artystów nie jest równoległa do trudnej sytuacji społecznej, ale wprost z niej wyrasta, dialoguje, nakłuwa ją, usiłując określić naszą nową tożsamość rodzącą się w obliczu prujących się wartości i eskalacji coraz mniej symbolicznej przemocy. Chcę wspólnie świętować nasz polski teatr, dzielić się radością spotkania, rozmów, powrotu legendarnej atmosfery Boskiej Komedii. Nie chcę jednak zapomnieć, że na wschodniej granicy w wielu domostwach rozpalają się zielone światła na znak, że każdy potrzebujący znajdzie tam pomoc. Chciałbym, byśmy w tej edycji zwrócili uwagę na zapominanych, wykluczanych, doznających krzywd.

W teatrze tworzymy warunki do głębszego zrozumienia mechanizmów, które powodują, że jesteśmy tak zagubieni. W teatrze przywracamy prosty ludzki porządek, zawsze niepokorny wobec technokratycznych i demagogicznych narracji. Chociaż na chwilę odzyskujemy właściwe proporcje – mówi Bartosz Szydłowski, dyrektor artystyczny Festiwalu.

Więcej informacji na www.boskakomedia.pl