Fot. z materiałów organizatorów
Czeski Teatr Tantehorse, czerpiący z nurtu teatru fizycznego i nowoczesnej pantomimy pokaże podczas XIII Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Mimu dwa spektakle jednego wieczoru. Śmierć Markiza de Sade – On the Dark Road, przedstawienie które jest pierwszą częścią Dark Trilogy (następne części to Virginie – In a Dark Place oraz Dante – Light in the Darkness), powstało ze snu i z wyboraźni, które zostały przygotowane w wolnych improwizacjach. Widz zostaje wprowadzony w fikcyjną galerię grzechów, w których pojawiają się i znowu znikają poszczególne obrazy śmierci. Imaginacja dopełnia i zarazem rozwija następną imaginację a historia istnieje tylko w samotnym procesie rozwoju. Jednym z podstawowych środków artystycznych jest oferowana niedorzeczność, która wzmaga indywidualną wyobraźnię widza i doświadczenie.
autorzy, reżyseria: Teatr Tantehorse i Petr Boháč
muzyka: Matouš Mef Hekela
światła: Martin Špetlík
występują: Miřenka Čechová, Radim Vizváry
Natomiast Dante – Light in a Darkness zawiera surrealistyczną i dekadencyjną poetykę z elementami teatru fizycznego i tańca współczesnego. Zaczynając motywem wygasającej miłości budzącej się w mgle wspomnień w części drugiej, pojawia się na scenie miłość namiętna, grzeszna, nałogowa. Jeżeli ktoś nie poczuł piekła, to trudno otworzy bramę raju. Z drugiej strony, kto nie przeżył raju, to trudno mu zrozumieć piekło. Piekłem nie jest nasze otoczenie, piekło istnieje w nas samych. Również każdy z nas może odnaleźć w sobie nadzieję do raju.
współpraca reżyserska: Petr Boháč
muzyka Matouš Mef Hekela, J. S. Bach
scenografia, kostiumy: Petra Vlachynská, Lucia Škandíková
światła: Martin Špetlík
występują: Miřenka Čechová, Radim Vizváry
SPEKTAKLE DLA WIDZÓW DOROSŁYCH
Tantehorse został założony w 2006 roku przez Miřenkę Čechovą i Radima Vizvary’ego jako Teatro Pantomissimo. Z początku grupa koncentrowała się na silnej czeskiej tradycji współczesnej pantomimy, pozostając pod wpływem twórczości swego mistrza Borisa Hybnera, jak również Ladislava Fialki i Marcela Marceau. Wkrótce jednak zespół porzucił świat delikatnej ciszy na rzecz podróży przez slapstick, komedię i czarny humor, zaś ich twórczość zaczęły cechować surrealizm i dekadencja. Spotkanie z japońską sztuką tanczną butō okazało się dla grupy ważnym wydarzeniem, które wywarło silny wpływ na ich poetykę. Ich domem pozostaje jednak wciąż Praga, gdzie tworzą i prezentują nowe przedstawienia, które następnie spotykają się z entuzjastycznym przyjęciem za granicą. Zespół wystawiał swe produkcje w 11 krajach i z powodzeniem reprezentował Czechy na najważniejszych festiwalach teatralnych w Niemczech, Izraelu i Polsce, gdzie Tantehorse odbierany był jako absolutnie unikalny, prowokujący i poszukujący esencji teatru. Z tego powodu czeskie środowisko teatralne jest wciąż niezwykle kreatywne i mimo stopniowej komercjalizacji sztuki nadal spełnia swą podstawową funkcję artystyczną.
