Fot. Valérie Archeno
Ekstremalne przeżycie – kobieta i mężczyzna pozbawiają się nawzajem tchu. W ten sposób francuski choreograf David Wampach rozpoczyna nowe spojrzenie na Święto wiosny Wacława Niżyńskiego w jednym ze swoich ostatnich utworów SACRE, w którym, wraz z tancerką Tamar Shelef, wyczerpuje się na scenie. Z oryginału pozostają zaledwie ślady – kilka schematów ruchów i kilka nut muzyki Strawińskiego. Otoczeni minimalistyczną scenografią, która jest odrobinę groteskowa i straszna, Wampach i Shelef tak usilnie pracują nad hiperwentylacją, że nawet publiczność traci oddech.
Tytuł odnosi się to Święta wiosny, utworu Strawińskiego, który miał swoją premierę w 1913 roku pod szyldem Niżyńskiego – spektaklu, który w tamtym czasie wywołał ogromny skandal, zanim stał się podstawowym punktem odniesienia dla tańca nowoczesnego. To, co interesuje Davida Wampacha w założeniu utworu, jest fakt, że przywołuje on „rytuał, ceremonię, stan ekstazy i upojenia […]”. Ale nawet, gdy Wampach odnosi się do tych pojęć, za każdym razem odbywa się to na zasadzie techniki gry i interpretacji. W jego poprzednim spektaklu CASETTE wykonawcy pracowali w oparciu o wyolbrzymienie emocji przywołując lekkość Dziadka do orzechów, baletu, który stanowił inspirację dla utworu. Tym razem SACRE spogląda w kierunku całkowicie odwrotnym. Tego rodzaju dialektyka pomiędzy tym, co osobiste a tym, co ogólne rozwija się również przestrzennie zajmując miejsce w napięciu pojawiającym się pomiędzy ścianami a podłogą, pomiędzy obrzeżam a środkiem. W tej serii rytuałów najważniejszą kwestią jest ciężar przestrzeni i twarzy.
choreografia: David Wampach
kostiumy: Rachel Garcia and Laurence Alquier
taniec: Tamar Shelef and David Wampach
dźwięk: Mikko Hynninen
stage management: Gaëtan Lebret
z udziałem: Chiara Gallerani, Johanna Korthals Altes, Enora Rivière, Mark Tompkins and Christian Ubl
thanks to Dominique Brun
production management: Sabine Seifert
produkcja: Association Achles
koprodukcja: Festival Montpellier Danse, Centre national de la danse – Pantin, Centre chorégraphique national de Franche-Comté à Belfort, Cratère – Scène nationale d’Alès.
przy wsparciu: Fondation d’entreprise Hermès, Tanzquartier (Vienna) and adc (Geneva) for Modul-dance program, and Ménagerie de Verre in the frame of Studiolabs
z pomocą: Centre chorégraphique national Montpellier Languedoc-Roussillon.
studio: CNDC – Centre national de danse contemporaine d’Angers
David Wampach rozpoczął swą karierę od studiów na Wydziale Nauk Medycznych w Montpellier, podczas których dość szybko zainteresował się sztuką performatywną – najpierw teatrem a później tańcem. Uczestniczył w produkcjach kilku grup tanecznych: Company Coline z Istres (1999), Ex.e.r.ce w Centre chorégraphique national de Montpellier kierowanym przez oraz w Mathilde Monnier (2000) oraz brukselskiej szkoły P.A.R.T.S Anne Teresy de Keersmaeker (2001). W latach 2004-2006 brał również udział w warsztatach kultury choreograficznej prowadzonych przez Laurence’a Louppego. W 2011 r. wykształcone przez niego podejście do tańca, zapożyczone z teatru i sztuk plastycznych, zostało włączone do programu działań Association Achles. David Wampach jest współautorem duetu D ES R A (2003), który stworzył z Pierrem Mourlesem. Następnie stworzył solo CIRCONSCIS (2004), radykalne, hipnotyczne trio do muzyki metronomicznej – BASCULE (2005), QUATORZE (2007), duet z pianistą Aurélienem Richardem – AUTO (2008), BATTERIE (2008) oraz BATTEMENT (2009) będące wariacją na temat grand battement (ruchu nogą w balecie) W 2011 roku stworzył dwa nowe utwory: CASSETTE – latynoską wersję baletu Dziadek do orzechów, oraz SACRE – interpretację Święta wiosny stworzoną podczas Festiwalu Tańca w Montpellier 2011. W tym samym roku był rezydentem w Villa Kujoyama w Kioto, gdzie spędził sześć miesięcy. W 2012 r. napisał i wyreżyserował swój pierwszy film krótkometrażowy RITE, który jest kontynuacją spektaklu SACRE. W 2013 roku stworzył solo TOUR. David Wampach regularnie współpracuje z artystami reprezentującymi różne dziedziny sztuki: z reżyserem Guillaumem Vincentem, pisarzem Jeromem Gamem oraz grupą tanczną Rumba is Compas. W 2014 roku został zaproszony jako mentor na festiwal ImPulsTanz organizowany w ramach danceWEB w Wiedniu.
Tamar Shelef kształciła się przez trzy lata w Rambert School of Dance w Londynie, po ukończeniu której pracowała z Bat Dor Company w Izraelu, a następnie dołączyła do Grand Theatre de Geneve w ramach pięcioletniego kontraktu. W 1992 roku zamieszkała we Francji, gdzie przez trzy lata była członkiem zespołu Preljocaj. Od tamtej pory współpracowała z choreografami Joelem Borgesem, Maite Fossen, Christianem Rizzem i Alainem Buffardem oraz z artystką wizualną Iris Sarah Schiller i reżyserem Julienem Combeyem. Po QUATORZE (2007), SACRE jest drugim projektem Davida Wampach, w którym Tamar Shelef bierze udział.
