Warszawa: Atsushi Takenouchi „Ziarno emocji” – spektakl butoh

Ziarno emocji to solowy spektakl w wykonaniu Atsushiego Takenouchiego, jednego z nielicznych światowej klasy japońskich tancerzy butoh. Muzykę na żywo tworzyć będzie Hiroko Komiya.

Emocje poruszają ciałem z głębi. Jak ziarno w ziemi, zalążek uczuć tkwi w nas na długo przed tym nim dojrzeją i znajdą wyraz w nowej formie. Rozwijają się nieskończenie w całkowitej ciemności czerpiąc ze źródła ludzkiej pamięci. Ciało, którego znaczenie społeczeństwo dziś lekceważy, może uzyskać prawdziwą harmonię jedynie wtedy gdy uczucia są szczere i spontaniczne. Gdy tak nie jest, wybuchają prowadząc nas ku chaosowi”- Atsushi Takenouchi

Umiejętność przełożenia pełnego spektrum ludzkich emocji – smutku, strachu, radości – na minimalistyczny a jednocześnie niezwykle silny w odbiorze język tańca butoh dana jest tylko tym mistrzom, którzy po latach osobistych i głębokich poszukiwań dotarli do uniwersalnego źródła bytu. Atsushi Takenouchi jest jednym z nich. W trakcie spektaklu, szczupłe ciało artysty staje się narzędziem przekazu: emanuje energią udzielającą się widowni, a światło i niezwykła, przypominająca dźwięki zasłyszane w naturze muzyka, dopełniają wrażenie pełnego uczestnictwa w żywym obrazie.

Cieszę się bardzo, że uda nam się zobaczyć ten spektakl. Po raz pierwszy zaprezentowany został w Paryżu w 2003 roku i słyszałam, że jest bardzo poruszający – mówi Anita Zdrojewska, z fundacji Pompka organizator wydarzenia. Dodatkowo, udało się zsynchronizować przyjazd mistrza z terminem wydania naszej książki „Świat butoh Kazuo Ohno” więc każdy, kto ją przeczyta będzie mógł zobaczyć butoh w najwyższej klasy wykonaniu.

Butoh narodziło się w Japonii w końcu lat pięćdziesiątych jako kontrkulturowa forma tańca. Jego twórcami byli Tatsumi Hijikata (1928-1986) i Kazuo Ohno (1906-2010!) – całkowicie inne osobowości, które odmiennymi lecz zawsze inspirującymi bądź pełnymi prowokacji metodami, dążyły do osiągnięcia przez swych adeptów poziomu całkowitej jedności ciała, ducha i umysłu. Według nich, jedynie taki stan pozwala na całkowite wyzbycie się wszelkich ograniczeń społecznych i kulturowych a wyzwolone ciało staje się nośnikiem prawdziwie uniwersalnego, czystego przekazu.

O artystach:

Atsushi Takenouchi dołączył do grupy „Hoppo-Butoh-ha“ na Hokkaido w 1980. Jego ostatnie wspólne przedstawienie z grupą – „Takazashiki”(1984) było opracowane przez twórcę butoh Tatsumi Hijikata. Atsushi rozpoczął swą własną drogę Jinen Butoh w 1986; stworzył m.in. spektakle solo Itteki, Ginkan łączące uniwersalny obraz natury, ziemi, czasów odległych i impresji chwili, spotkania z ludźmi i otoczeniem. Z projektem JINEN odbył w Japonii 3-letnią podróż wykonując w tym czasie 600 improwizacji (1996-1999). Wówczas też uczył się u twórcy butoh Kazuo Ohno i jego syna – Yoshito. Od 2002 przebywał głównie w Europie współpracując z tancerzami i aktorami z Francji, Polski, USA i innych krajów. Występował na festiwalu w Avignon, na Paris Butoh Festival i New York Butoh Festival, na których prezentował swe spektakle solo. W tym samym czasie pracował też w filmie. Ostatnia praca na Alasce i Hawajach Wypełniony naturą – film artystyczny o środowisku naturalnym – wkrótce będzie ukończona. Premiera Ziarna emocji miała miejsce w 2003; spektakl wystawiany był m.in w Espace Culturel Bertin Poiree Butoh Festival (Paryż, 2003), Cave Gallery (Nowy Jork, 2003)

Hiroko Komiya – obrazy pochodzące z powietrza, otaczającej nas przestrzeni czy tworzone przez ciało przekształca w dźwięki – bez stałej linii melodycznej czy rytmu. Są one całkiem proste, pojedyncze, towarzyszą nam podobnie jak pogoda czy najbliższe otoczenie. Używa zarówno wody i materiałów naturalnych takich jak kamień, bambus, piach, liście, muszle jak dzwonki, bębenki czy perkusję. Od 1996, pod okiem grającego na Tabla – Masahiro Besso, uczyła się grania na „instrumentach perkusyjnych” używanych w tradycyjnej muzyce hinduskiej. W 1999 rozpoczęła współpracę z tancerzem butoh Atsushi Takenouchi. W czasie warsztatów JINEN Butoh podejmuje interakcję z oddechem i ruchem uczestników. Komponuje muzykę dla tancerzy, aktorów a także na potrzeby zajęć z dziećmi i dorosłymi osobami upośledzonymi w Japonii, Francji, USA czy Polsce. Używa też głosu w jego podstawowej, naturalnej formie. Od 2002 roku pracowała nad głosem z pieśniarzem plemiennym, poetą i perkusistą Jean C. Dussin (pieśni inuickie, afrykańskie, celtyckie, z kręgu).

Utwory: Stone[1999], Tanagokoro[2000], Itteki [2001], Tenmon[2002], Gekkai[2003], Koe [2003], Fleur de Boue[2003], Emotion Seed [2004], Gen [2004], Ki Za Mu [2005], Injured Bird [2005],
Yin Yang Butoh Procession [2005], Butoh Byo [2006], itd.