Centrum Sztuki Współczesnej zaprasza na Warsztaty postkantorowskie. Warsztaty są bezpłatne i przeznaczone dla aktorów, tancerzy, performerów oraz studentów szkół artystycznych. Warsztaty będą prowadzone przez byłych aktorów Teatru Cricot 2: Marie Vayssière, Ludmiłę Rybę i Bogdana Renczyńskiego. Każdy dzień warsztatów będzie miał innego lidera prowadzącego zajęcia.
Zapisy prowadzi Janusz Marek, e-mail: janmarek@csw.art.pl.
Marie Vayssière
La Ronde / Koło
Koła, kręgi, parady i korowody w ruchu kolistym zajmowały bezustannie przestrzeń teatralną Tadeusza Kantora. Między cyrkiem, a rytuałem, figura geometryczna koła natężała i zaogniała rozgrywające się napięcia. Scena jawiła się jako miejsce zarazem zbiorowego jak i indywidualnego dramatu. Chciałabym zająć się figurą koła w połączeniu i konfrontacji z innym, niezwykłym i nieodłącznym elementem teatru Kantora – gwałtownymi sekwencjami pojawiania się i znikania, wejść i wyjść aktorów na scenę.
Ludmiła Ryba
Przedmiot, figura ludzka-aktor, przestrzeń
Przedmioty to nieodzowne i wszechobecne elementy poetyki i praktyki teatralnej Tadeusza Kantora. Przedmiot nie jako dekoracyjny i martwy rekwizyt, lecz nierozłączny towarzysz podróży aktora, równoprawny partner w grze aktorskiej. Przedmiot współdziała z figurą ludzką w przestrzeni. Aktor pozostaje w świadomej relacji z przestrzenią sceniczną. Ciało i działania postaci ludzkich tworzą napięcie, które wprawia w ruch przestrzeń, powoduje jej pulsacje i jej ciągłe przemiany. Tym praktykom będą poświęcone eksploracje i działania jednego z trzech dni naszych warsztatów.
Bogdan Renczyński
Przeciw czemu i przeciw komu – wydrę z waszych piersi i gardeł to czym jesteście (Tadeusz Kantor)
1. STRACH
Lęk artysty, strach kreatywny.
Czy strach może być kreatywny?
O strachu nie ma co pisać. Strach trzeba czuć. Odszukać go w odbiciu lustrzanym. Dyskomfort jako impuls do wypowiedzi artysty.
2. WALKA
Terytorium wolności – terytorium pustki.
Przeczucie fiaska, porażki i zagrożenia – kreuje przestrzeń aktora. Przedmiot na scenie posiada kondycję ludzką. Jest bio-obiektem. Także dźwięk przedmiotu i ruch powietrza wyraża kondycję.
3. RYZYKO
Kłamstwo w dziele sztuki.
Śmierć jako dzieło sztuki.
Podejmowanie ryzyka wyrażania samego siebie. Aktor na scenie oceniany przez widza. Wyrażanie siebie / ukrywanie siebie jako narzędzie. Czy można oszukać odbiorcę? Aktor jako oskarżony – widz jako sędzia, czy widz jest oskarżany przez aktora-sędziego. Przeciw czemu i przeciw komu – wydrę z waszych piersi i gardeł to czym jesteście (Tadeusz Kantor)
4. AMBALAŻ
Ciało aktora – ciało dzieło sztuki.
Ciało jest przestrzenią – przestrzeń jest cielesna.
Przestrzeń ambalażem obecności – nieobecności.
Wypowiadamy się poprzez ciało. Ciało jest narzędziem dla wyobraźni. Cielesność aktora skrywa jego sekrety i jego INFERNUM. Ciało jest barierą chroniącą przed zewnętrznością i agresją. Ciało aktora na scenie jest ambalażem jego samego. Intymność cielesna „zaambalowana” ciałem aktora.
5. PUSTKA
Brak kreuje dzieło.
Nieobecność kreuje aktora.
Aktor na scenie w czasie przyszłym – kreatywnym. Stan aktora – to ciągłe niemożliwe, to ciągłe nieobecne, to ciągłe przyszłe, stan oczekiwania. Aktor w czasie nieobecnym. W przyszłym, niemożliwym w ryzyku „nie-udania”. Granie braku postaci, a właściwie nieobecności to dla aktora ta idealna niemożliwość, to idealne „niemożliwe”. Pragnienie obecności, a nie granie obecności, otwiera aktorowi stany twórcze, jedynego uczucia scenicznego – uczucia „możliwego”, „osiągalnego”.
6. LIMIT
Limit przestrzeni traconej.
Czy ograniczenia mogą być kreatywne? Limit jako narzędzie. Identyfikacja własnych limitów. Przekraczanie własnych ograniczeń na scenie przed widzem – świadkiem – sędzią.
7. AUTOAGRESJA
Aktor obcy we mnie.
Obcy kreuje mojego aktora.
Podejmowanie ryzyka uczestniczenia w walce. Godzisz się na to, aby być ranionym, aby stać się ofiarą. Nawet jeśli miałbyś umrzeć.
8. SEKRET
Sekret – tajemnica buduje przestrzeń.
Sekret – tajemnica buduje sztukę.
Zostały tylko walizki… Ich pusta zawartość jest pamięcią rzeczy w nich kiedyś przechowywanych, czyichś jedynych, najcenniejszych, czasem ratujących życie w przestrzeni sceny, spektaklu. Ich pamięć dźwigana przez aktorów.
9. GEST KLĘSKI, GEST BIEDNEGO
Wstępem do warsztatów będzie projekcja filmu 1+1=0 w reżyserii Marie Vayssière i Stéphana Nota o warsztatach prowadzonych przez Tadeusza Kantora w Charleville-Mézières.
Organizatorem festiwalu „Rozdroże 2014” jest Fundacja Sztuka i Współczesność we współpracy z Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski. Organizację festiwalu dofinansowano ze środków: Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Miasta Stołecznego Warszawy oraz Instytutu Francuskiego w Warszawie. Partnerem i współorganizatorem pokazu spektaklu BiT Compagnie Maguy Marin jest Teatr Wielki – Opera Narodowa.
