
Fot. materiały organizatorów.
Fot. materiały organizatorów.
„a double bill” ontologicznego poczucia zagrożenia w wykonaniu Ja Ja Ja Ne Ne Ne.
(…) na podstawie psychologicznego dochodzenia w kwestii niezwykłego faktu, że starożytny egipski hieroglif oznaczający czasownik „być”ma formę zająca.
John Layard,The Lady of the Hare; Being a Study in the Healing Power of Dreams, Faber and Faber, London 1944.
Łącząc dwie bardzo różne formy prezentacji, będące wynikiem indywidualnych procesów poszukiwań performatywnych Magdalena Tuka i Anita Wach (JJJNNN) badają ideę znikania wobec poczucia istnienia. Wychodząc od idei „choreografii ukrytego Prywatna inwentaryzacja – o charakterze rytuału, oparta na zadaniowych, prostych akcjach – czerpie z niejasnych, osobistych wspomnień performerek. Temat ofiary własnej i ciągłej transformacji przewodzi części Jak umierają zające – multimedialnej, postdramatycznej konfrontacji Mitu i jego osobistego przełożenia.
Przedstawienia prezentowane są w białych, galeryjnych przestrzeniach. Surowość ostrych świateł podkreśla każdy szczegół idiosynkratycznych działań Prywatnej inwentaryzacji, a teatralny mix LED i projekcji tworzy iluzję onirycznego warsztatu Josepha Beuysa, wyimaginowanego mentora Jak umierają zające.
Dźwięk, światła, projekcje: audiovisual@liveartweb.com
Prywatna inwentaryzacjai Jak umierają zające powstają w ramach Stypendium Ministra Kultury.
Na spektakle wstęp wolny, obowiązuje mailowa rezerwacja miejsc: czarnaoffca@teatrakt.pl
Strona przeglądu: http://czarnaoffca.manifo.com/