Fot. Chris Van der Burght
Gościem IX edycji Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego „Dialog – Wrocław” będzie wybitny flamandzki choreograf Alain Platel, który pokaże spektakl nicht schlafen. Przedstawienie stanowi apokaliptyczną wizję współczesności, w której toczy się nieustanna walka nie tylko o przestrzeń życiową, ale także o własne miejsce w nowej, tworzącej się właśnie hierarchii. Punktem wyjścia dla spektaklu Alain Platel uczynił muzykę austriackiego kompozytora Gustava Mahlera. To właśnie w jej agresji i nerwowości, pasji i tęsknocie za utraconą harmonią odnalazł inspiracje do spektaklu, będącego mroczną opowieścią o naszej współczesności. Jest to radykalnie piękna opowieść o cierpieniu i śmierci, o upadku cywilizacji i próbach odbudowania relacji na gruzach dawnego świata.
Grupa mężczyzn gromadzi się wokół drewnianego ołtarza, na którym leżą trzy martwe konie, aby spełnić rytuał. Kim oni są? Z jakiego świata po katastrofie pochodzą? Kim jest znajdująca się pośród nich kobieta? Czy zostanie złożona w ofierze na ołtarzu ich upadającej męskości? To tylko niektóre pytania, które pojawiają się w trakcie oglądania najnowszego spektaklu Alaina Platela. I chociaż jesteśmy obserwatorami dziwnego rytuału jakiegoś prymitywnego plemienia, to trudno nie odnieść wrażenia, że jest to opowieść z bardzo bliskiego nam świata. Patrząc na tancerzy, którzy dosłownie rozszarpują swoje ubrania, trudno nie widzieć w nich tych wszystkich mieszkańców peryferii naszego świata, dla których katastrofa już się wydarzyła, którzy nie oczekują już wojny, bo stała się ona ich realnym doświadczeniem.
reżyseria: Alain Platel
muzyka i kierownictwo muzyczne: Steven Prengels
dramaturgia: Hildegard De Vuyst
dramaturgia muzyczna: Jan Vandenhouwe
asystent artystyczny: Quan Bui Ngoc
scenografia: Berlinde De Bruyckere
reżyseria świateł: Carlo Bourguignon
reżyseria dźwięku: Bartold Uyttersprot
kostiumy: Dorine Demuynck
zdjęcia: Chris Van der Burght
obsada: Bérengère Bodin, Boule Mpanya, Dario Rigaglia, David Le Borgne, Elie Tass, Ido Batash, Romain Guion, Russell Tshiebua, Samir M’Kirech
menedżer sceny: Wim Van de Cappelle
menedżerka produkcji: Valerie Desmet
tour manager: Steve De Schepper
produkcja: les ballets C de la B
koproducenci: Ruhrtriennale, La Bâtie-Festival de Genève, la Biennale de Lyon, L’Opéra de Lille, MC93 – Maison de la Culture de la Seine-Saint-Denis, TorinoDanza, Holland Festival, Ludwigsburger Schlossfestspiele, Kampnagel Hamburg
dystrybucja: Frans Brood Productions
przy wsparciu: Miasto Gandawa, Prowincja Flandria Wchodnia, władze flamandzkie i port Gandawa
szczególne podziękowania dla: University of Ghent i prof. dr. Paula Simoensa i Marianne Doom, Guya Cuypersa & zespołu, Alexi Williams, Barta De Pauw, Bob i Monir, K49814, Isnelle da Silveira, Lieven Vandeweghe, Griet Callewaert, wolontariuszy i personelu atelier Berlinde De Bruyckere, Pierre’a Philippe’a Hofmanna, Manège de Hoefslag in De Pinte, Warner Classics
premiera: 1 września 2016
czas trwania: 100 minut (bez przerwy)
„Mroczne i poruszające przedstawienie.”
TheUpcoming.co.uk„Ten spektakl jest po prostu piękny. Nie możemy oderwać oczu od tancerzy, którzy nieustannie ze sobą walczą, przytulają się, eliminują, kochają, zwalczają się niczym Kain i Abel.”
„La Libre Belgique”
Alain Platel (1959) – belgijski choreograf i reżyser. W 1984 roku utworzył kolektyw twórczy les ballets C de la B, z którym zrealizował spektakle takie jak Vsprs, Gardenia, Bonjour Madame, Pina – Out of Context. Metodą pracy Platela jest wielomiesięczna improwizacja z tancerzami w otwartym procesie twórczym. Kolektyw tworzą tancerze podwójnie wykształceni: klasycznie i współcześnie. Platel jest laureatem wielu międzynarodowych nagród, m.in. Nowe Rzeczywistości Teatralne, Les Prix de la Danse.
Platel o teatrze:
Początkowo nie byłem przekonany do tworzenia spektaklu inspirowanego muzyką Mahlera, bo jego muzyka niezbyt mnie interesowała. Czytałem jednak wtedy sporo o Trumpie i Erdoğanie, terrorze ISIS, Brexicie i nacjonalizmie podnoszącym łeb w całej Europie, co uzmysłowiło mi, jak wiele jest punktów stycznych między naszymi realiami a czasami, w których tworzył Mahler. Wielu moich przyjaciół, którzy obserwowali próby do nicht schlafen, zwracało uwagę, że w spektaklu tym udało mi się uchwycić współczesny strach, niepewność, wszechobecną przemoc w jej nagłych i niespodziewanych wybuchach, mimo że w pierwszym odruchu mieli wrażenie, że spotykają się na scenie z jakimś archaicznym, prymitywnym plemieniem.
Strona festiwalu: http://dialogfestival.pl/
