Anne Teresa De Keersmaeker nagrodzona „Złotym Lwem” na Biennale w Wenecji

Anne Teresa De Keersmaeker, choreografka i reformatorka współczesnego tańca, otrzymała „Złotego Lwa” w La Biennale di Venezia za całokształt twórczości w kategorii „taniec”. Do tej pory nagroda ta trafiła do grona artystów jak: Merce Cunningham, Carolyn Carlson, Pina Bausch, Jirí Kylián, William Forsythe, Sylvie Guillem i Steve Paxton.

Wręczenie nagrody odbędzie się w Wenecji 27 czerwca 2015. Po ceremonii odbędzie się pokaz False, pierwszej choreografii De Keersmaeker (1982) stworzonej do muzyki Steve’a Reicha, w której artystka osobiście występuje.

W komunikacie o nagrodzie czytamy pochwałę umiejętności De Keersmaeker łączenia rygoru formalnego i patosu. Dyrektor Biennale ds. Tańca, Virgilio Sieni docenił jej rolę jako „ogniwa łączącego kreację i proces transmisji”. Podczas tegorocznego Biennale Anne Teresa De Keersmaeker zaprezentowała choreografię Rain (2001) do Music for 18 Musicians (Muzyka dla 18 muzyków) Steve’s Reicha.

Poza Anne Teresa De Keersmaeker „Złotego Lwa” za całokształt twórczości otrzymali francusko-grecki kompozytor Georges Aperghis (w kategorii „muzyka”) oraz szwajcarski reżyser teatralny Christoph Marthaler („teatr”).

„[De Keersmaeker] przyczyniła się do rozpowszechnienia się w kulturach Europy Zachodniej rozumienia ciała scenicznego jako obszaru dla eksperymentów językowych. […] Ukazuje ciała poddawane eksperymentom, które pozwalają nam ujrzeć człowieka w momencie, kiedy otwiera się na nowe miejsca.” – napisał Virgilio Sieni w uzasadnieniu werdyktu.

„Ludzkie ciało wyraża abstrakcyjne idee – to właśnie lubię w tańcu. Mamy ciało, a wraz z nim myśl. Ciało jest zarazem społeczne, emocjonalne, intelektualne, zmysłowe a nawet chemiczne.”

Anne Teresa De Keersmaeker w wywiadzie z Anetą Kyzioł, POLITYKA 
Figura tańca, 4.06.2014

Anne Teresa De Keersmaeker (ur. 1960, Mechelen w Belgia) studiowała w École Mudra Maurice’a Béjarta w Brukseli oraz Tisch School of Arts w Nowym Jorku. Jej pierwszy międzynarodowy sukces przyszedł w 1982 roku, kiedy zaprezentowała światu spektakl Fase do muzyki Steve’s Reicha. W 1983 założyła w Brukseli zaespół Rosas, który zadebiutował przedstawieniem pt. Rosas danst Rosas. Następna produkcja zespołu – Elena’s Aria z 1984 (do nagrań arii śpiewanych przez Caruso) – była pierwszą, w której De Keersmaeker zastosowała tekst mówiony i fragmenty filmowe. Kolejny spektakl Bartók/Aantekeningen miał premierę w 1986 roku. W 1987 De Keersmaeker zaprezentowała Verkommenes Ufer/Medeamaterial Landschaft mit Argonauten (spektakl teatru tańca oparty na tekstach Heinera Müllera), który przez kolejne lata uzupełniała innymi pracami, i.in. Drumming (1998), Quartett i I said I (1999), In Real Time (2000), Rain (2001), Bartók/Beethoven/Schönberg Repertory Evening II (2006), Keeping Still (2007), The Song (2009), a ostatnio Partita 2, w której występowała z Borisem Charmatzem. W latach 1992-2007 zespół Rosas był rezydentem Teatru La Monnaie w Brukseli. W tym czasie De Keersmaeker pracowała nad repertuarem zespołu i utworzeniem nowej szkoły tańca współczesnego – P.A.R.T.S. (Performing Arts Research & Training Studios), która ostatecznie została otwarta w 1995 roku. W 2010 P.A.R.T.S. otrzymała Srebrnego Lwa Weneckiego Biennale. W 1992 czarno-biały film krótkometrażowy pt. Rosa z choreografią artystki i muzyką Bartóka w reżyserii Petera Greenawaya uczestniczył w 49. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji. De Keersmaeker wyreżyserowała trzy produkcje teatru muzycznego: Zamek Sinobrodego Béli Bartóka (1998), I due Foscari Giuseppe Verdiego (2003) i Hanjo Toshio Hosokawy (2004).

Podano za stroną Malta Festival: http://malta-festival.pl/

Więcej informacji: http://www.labiennale.org/en/biennale/news/30-03.html