Na zdjęciu: Helena Ganjalyan. Fot. Marek Weiss.
W piątek 29 lipca 2016 w Gdańsku startuje XX edycja Festiwalu Szekspirowskiego, która potrwa do 7 sierpnia. W ramach towarzyszącego tej edycji nurtu SzekspirOFF zaplanowano również kilka wydarzeń taneczno-ruchowych inspirowanych twórczością Williama Szekspira. Po raz pierwszy w historii festiwalu SzekspirOFF ma charakter konkursowy. W dniach 29 lipca o godz. 19.30 (dziedziniec Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego) oraz 7 sierpnia o godz. 17.00 (przed Teatrem w Oknie) Franciszka Kierc-Franik, dawna solistka Bałtyckiego Teatru Tańca, pokaże solowy spektakl Dwa ukochania. Przedstawienie inspirowane jest Sonetem 144 Szekspira. W niedzielę 31 lipca o godz. 18.00 (Teatr w Oknie) Helena Ganjalyan wystąpi z solo MELT. To obraz, impresja, wrażenie – monodram oparty na pracy z figurą Ofelii z Szekspirowskiego Hamleta. Tu jest to Ofelia wytwarzająca własny język swojej fizyczności, seksualności, próbująca wyjść poza służalcze „tak Ojcze”, w którym wielokrotnie zamyka ją autor.
W sierpniu zaplanowano kolejne dwa spektakle – w czwartek 4 sierpnia o godz. 22.30 (dziedziniec Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego) Magdalena Mellin, Katarzyna Pastuszak, Monika Wińczyk zaprezentują przedstawienie Makbet – wina pramatki. Artystki odwołują się tu do archetypu kobiety Winnej, pramatki Ewy, będącej świadomą ograniczającego ją Raju i sięgającej po zakazany owoc, i archetypu mężczyzny, który podąża za zbrodniarką, stanowi punkt wyjścia do reinterpretacji Szekspirowskiej postaci Lady Makbet i trzech wiedźm.
W sobotę 6 sierpnia o godz. 19.30 (Restauracja San Marco) Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna im Ludwika Solskiego w Krakowie/Wydział Teatru w Tańca w Bytomiu pokaże spektakl Wiele hałasu o nic w reżyserii Briana Michaelsa i choreografii absolwentki WTT, Danieli Komędery.
Na spektakl Heleny Ganjalyan bilety są w cenie 10 zł, na pozostałe przedstawienia wstęp jest wolny.
Pełne opisy spektakli:
Franciszka Kierc-Franik: Dwa ukochania
Przedstawienie inspirowane jest Sonetem 144 Szekspira.
Trzy osoby tego lapidarnego dramatu, mężczyzna, młodzieniec, kobieta, splecione są ze sobą w żywiole miłosnej namiętności. Można by powiedzieć, że namiętność jest czwartą osobą dramatu albo tą jedną, jednającą. I jest nią upostaciowany taniec. To miłość tańczy. Bądź też miłość jest tańcem.
taniec, koncepcja: Franciszka Kierc-Franik
muzyka: Jacek Wierzchowski
*
Helena Ganjalyan: MELT
To obraz, impresja, wrażenie – monodram oparty na pracy z figurą Ofelii z Szekspirowskiego Hamleta. Tu jest to Ofelia wytwarzająca własny język swojej fizyczności, seksualności, próbująca wyjść poza służalcze „tak Ojcze”, w którym wielokrotnie zamyka ją autor. Dodatkowo MELT (ang. „tonąć”, „stopić”, „topić”, „rozpuszczać”, „zatopić”, „zagłuszać”, „wzruszać”) rozpracowuje finalny motyw Ofelii, szukając jego rozwiązania nie tylko w dosłownym szekspirowskim ujęciu, ale także w rodzaju wejścia w stan nieobecności, nieuwagi, bycia poza swoim ciałem i jego działaniami, bycia obok. Słowo przeplata się tutaj w naprzemiennej grze z ruchem, gestem, abstrakcyjną formą wizualną.
koncepcja, reżyseria, wykonanie: Helena Ganjalyan
*
Mellin, Pastuszak, Wińczyk: Makbet – wina pramatki
Odwołanie się do archetypu kobiety Winnej, pramatki Ewy, będącej świadomą ograniczającego ją Raju i sięgającej po zakazany owoc, i archetypu mężczyzny, który podąża za zbrodniarką, stanowi punkt wyjścia do reinterpretacji Szekspirowskiej postaci Lady Makbet i trzech wiedźm.
Trzy kobiety przystępują do czynności stereotypowo kojarzonej głownie z kobietą – przyrządzają posiłek. Ciało ryby trafia na ruszt. Staje się pokarmem. Jedząc wspólnie, przyjmujemy ciało ryby i grzechy Winnej wszystkiemu złemu, z której łona wszyscy wyszliśmy.
Koncept: Magdalena Mellin, Katarzyna Pastuszak, Monika Wińczyk
Teksty: Magdalena Mellin, Makbet Williama Szekspira
*
Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna im. Ludwika Solskiego w Krakowie, Wydział Teatru Tańca w Bytomiu
Sztuka Szekspira ujawnia najgorsze aspekty męskiej manipulacji oraz pogardę, z jaką kobiety mogą być traktowane w świecie zdominowanym przez mężczyzn. Tutaj na przemian przeplatają się śmiech i romans. Jej głównymi bohaterami jest para Benedykt i Beatrice, którzy zaślepieni są własnym ego oraz obsesją. Jednak świat zmusza oboje otworzyć oczy i spojrzeć poza granice własnego ego. Sztuka ma charakter gry przesiąkniętej ludzką próżnością i ułudą.
Reżyseria: Brian Michaels
Przekład: Zofia Siwicka
Choreografia: Daniela Komędera
Asystent reżysera: Katarzyna Gorczyca
Kostiumy: Anna Zwiefka
Reżyser światła: Paweł Murlik
Realizacja światła: Kamil Rogański
***
SzekspirOFF 2016 to 34 prezentacje, w których weźmie udział ponad 100 artystów z całej Polski, ale również Australii, Wielkiej Brytanii czy Rumunii.
W programie – małe formy teatru dramatycznego, teatr lalkowy, teatr tańca, happening, musical, koncert, stand-up, kabaret oraz filmy. Pojawią się również spektakle z pięciu wyższych szkół teatralnych z Polski.
Więcej informacji o nurcie SzekspirOFF: http://festiwalszekspirowski.pl/pl/home/festiwal/szekspiroff/
Główna strona festiwalu: http://festiwalszekspirowski.pl/
