Wrocław/Szczeliny: Monika Wachowicz „Okruchy”– performans/instalacja

Od artystki:

Żyję, doświadczam, staję się, jestem – wyrażam siebie poprzez działanie, ruch – więc tworzę „miejsce spotkania” – intymny teatr, performans, instalację. W takich właśnie okolicznościach powołałam do życia Okruchy, które narodziły się w mojej głowie jeszcze w 2019 roku, po spotkaniu z kobietami osadzonymi w areszcie w Katowicach, gdzie prezentowałam mój pierwszy autorski projekt solowy V.

To doświadczenie wniknęło we mnie głęboko i pozostawało żywe przez bardzo długi czas na tyle, iż postanowiłam „przeprowadzić je” przez siebie ponownie: tym razem w ciszy i z emocjami, jakich doświadczyłam podczas protestów – październikowych demonstracji Strajku Kobiet. Nie zatrzymałam się jednak na tym wydarzeniu – wewnętrzny głos przypominał mi o Kobiecie w areszcie, która pierwsza nazwała solo V okruchami życia. Jak to możliwe, że znajdując się w tak trudnym momencie swojego życia, dostrzegła Ona siłę, którą ja zaledwie cicho wołałam swoim performerskim działaniem, równocześnie milcząc, sparaliżowana na ulicy. Wyrosły z tego impulsu performans ubrałam w białą suknię, czerwone buty, przedmioty intymnej pamięci związane z odejściem najbliższych mi osób, a z drugiej strony – z przyjściem na świat najbliższej mi osoby, mojej córki Amelii. Wszystko to objęte kręgiem usypanej ziemi – symbolem harmonii, ochrony przed siłami, które nie powinny mieć do niego dostępu, a zarazem pełni, kompletności i upływającego, choć zataczającego koło czasu.

Przynosząc Okruchy, pragnę mówić językiem ciała i emocji, na którego powierzchni ujrzymy: Ulotność chwil, tumany pyłu Miłości, wiecznego Samospalania, Zaskoczenia, Ewolucji, Cierpienia, Relacji, „Zgrabnej udręki”, czy jednak przede wszystkim Walki, o której pragnę mówić najgłośniej.

Pomysł, wykonanie oraz instalacja: Monika Wachowicz
Współpraca: Jarosław Fret
Muzyka: Fryderyk Chopin, Ballada g-moll op. 23, fragment utworu zespołu Murcof w aranżacji Mirosława Matyasika oraz biały szum – dźwięki z wnętrza macicy
Montaż tekstu: Marcin „Cozer” Markiewicz
Czas trwania: 45 min

W dzień spektaklu odbędzie się także wystawa Artura Turka pt. Okruchy życia cd. inspirowana spektaklami Moniki Wachowicz

Sobota 13 listopada o godz. 19.00 – otwarcie wystawy; niedziela 14 listopada – od 16.30, Sala Teatru Laboratorium.

***

„Szczeliny” to projekt, w którym pragnę połączyć różne formy sztuki, począwszy od teatru, performansu rozumianego również jako body art, instalacji, fotografii, filmu czy muzyki. Z ogromną przyjemnością przyglądam się, jak te struktury przenikają się, mam poczucie, że ta przestrzeń nie ma końca i to jest fascynujące – mówi Monika Wachowicz. – Szczelina powoduje tworzenie się kolejnych pęknięć – tak rodzą się kolejne przestrzenie performatywne.

Wśród tych przestrzeni znajdziemy m.in.: performans, seans teatralny, ruch, taniec, film, fotografię, instalację i koncert. Artystki podejmują w swoich pracach tematy śmierci i żałoby, wolności i praw kobiet, przemocy czy wykluczenia społecznego związanego z niepełnosprawnością. Szczeliny realizowane w Instytucie im. Jerzego Grotowskiego są dedykowane Jolancie Brach-Czainie i jej książce Szczeliny istnienia.

Projekt Szczeliny. Kobiety w sztukach performatywnych realizowany jest w ramach objęcia przez Wrocław tytułu Światowej Stolicy Sztuk Performatywnych 2022/2023 przyznawanej przez ITI/UNESCO oraz w ramach programu Koalicja Miast.