Dominika Knapik „Agon”. Fot. Klaudyna Schubert
W ramach XIV Międzynarodowego Festiwalu Boska Komedia w Krakowie odbędzie się pokaz spektaklu Dominiki Knapik Agon.
Agon
Agon [gr. agṓn ‘spór’, ‘walka’] – termin, jakim starożytni Grecy określali sytuację, w której strony spierały się, a celem było wykazanie swojej wyższości nad przeciwnikiem, ewentualnie wyższości swoich racji nad jego racjami. Agonem nazywano także typ święta ku czci bóstwa bądź herosa.
Agon to monodram choreograficzny. Dominika Knapik wraca na scenę jako perfomerka, aby opowiedzieć o pracach na całe życie: tej artystycznej i tej matczynej. Staje przy tym do walki z własną biografią choreografki pracoholiczki oraz z odwiecznym poczuciem winy wobec dziecka wychowywanego przez zapracowaną matkę.
Towarzyszką w pojedynku jest Pytia – choreoterapeutka, której nie umknie żaden szczegół. Na warsztat zostaje wzięty głęboko osobisty materiał, który jest detonowany poprzez autoironiczną formę mockumentu (fałszywego dokumentu). W spektaklu owocuje to zdystansowaną, szkatułkową narracją, odbijającą performatywność reprezentacji – dzięki niej widzowie mogą wybiec w przyszłość, jednocześnie cofając się w czasie. Wynikiem jest krytyczne, ale i niepozbawione poczucia humoru, studium o sensie uprawiania (artystycznego) zawodu i łączenia go z macierzyństwem.
Tekst, dramaturgia: Patrycja Kowańska
Reżyseria, choreografia, performans: Dominika Knapik
Przestrzeń, reżyseria światła, wideo: Wolfgang Macher
Sound design: Justyna Stasiowska
Kostiumy, obiekty: Natalia Mleczak
Produkcja: Teatr Łaźnia Nowa w Krakowie
Współpraca: Schauspielhaus Bochum
Aby zostać widzem Boskiej Komedii należy zakupić bilety na stronie bilety.boskakomedia.pl.
***
Ciemność i światło. Dwie figury naszego doświadczenia, które bardzo dobrze oddają dramatyzm czasów, w których żyjemy. Nie będę ukrywał, że trudno mi mówić o teatralnym festiwalu, gdy jego organizowanie zbiega się w czasie z protestami kobiet przeciw zaostrzaniu prawa aborcyjnego, w przygranicznych lasach umierają ludzie, a z sejmowej mównicy padają haniebne słowa o społeczności LGBT. Nigdy tak zdecydowanie i bezpardonowo polityka nie wkraczała w naszą codzienność. Wszyscy czujemy, jak język wykluczenia i nienawiści, udając normalność, sieje mrok, przytłacza, próbuje znieczulić.
Nasz festiwal nie miałby dzisiaj sensu, gdybym nie wierzył, że praca większości polskich artystów nie jest równoległa do trudnej sytuacji społecznej, ale wprost z niej wyrasta, dialoguje, nakłuwa ją, usiłując określić naszą nową tożsamość rodzącą się w obliczu prujących się wartości i eskalacji coraz mniej symbolicznej przemocy. Chcę wspólnie świętować nasz polski teatr, dzielić się radością spotkania, rozmów, powrotu legendarnej atmosfery Boskiej Komedii. Nie chcę jednak zapomnieć, że na wschodniej granicy w wielu domostwach rozpalają się zielone światła na znak, że każdy potrzebujący znajdzie tam pomoc. Chciałbym, byśmy w tej edycji zwrócili uwagę na zapominanych, wykluczanych, doznających krzywd.
W teatrze tworzymy warunki do głębszego zrozumienia mechanizmów, które powodują, że jesteśmy tak zagubieni. W teatrze przywracamy prosty ludzki porządek, zawsze niepokorny wobec technokratycznych i demagogicznych narracji. Chociaż na chwilę odzyskujemy właściwe proporcje – mówi Bartosz Szydłowski, dyrektor artystyczny Festiwalu.
Więcej informacji na www.boskakomedia.pl
