Na zdjęciu: Stefania Stanisławska, fotografia sytuacyjna wykonana w atelier, 1935, Warszawa. Narodowe Archiwum Cyfrowe, Zespół: Koncern Ilustrowany Kurier Codzienny - Archiwum Ilustracji, sygn. 1-K-11976-2
8 maja 1920 roku w Górze Puławskiej przyszła na świat Stanisława Stanisławska – tancerka, choreografka, reżyserka. Z okazji 105. rocznicy urodzin artystki przypominamy jej dokonania na scenie tańca.
Debiutowała na scenie warszawskiego Teatru Wielkiego jako uczennica szkoły baletowej. W wieku 16 lat została zaangażowana przez Jana Cieplińskiego na stanowisko solistki. W 1937 została solistką Polskiego Baletu Reprezentacyjnego, z którym występowała na scenach całej Europy, m.in. w Paryżu, podczas Wielkiej Wystawy Światowej, na której Polski Balet zdobył Grand Prix.
Po wojnie podjęła współpracę z zespołem baletowym Leona Wójcikowskiego. W latach 1947–1950 tańczyła w Objazdowym Teatrze Muzycznym. W 1950 roku zorganizowała zespół „Malwy”, w którym do 1955 roku była I solistką, choreografką i kierowniczką artystyczną. Następne dwa sezony współpracowała z Teatrem Komedia w Warszawie. W 1957 roku odbyła w Londynie staż w zakresie reżyserii musicali. W latach 1963–1966 była kierownikiem baletu, w od 1969 do 1980 roku – dyrektorem artystycznym Operetki Warszawskiej. Jako choreografka współpracowała z wieloma teatrami muzycznymi w Polsce, m.in. w Gliwicach, Wrocławiu, Szczecinie, Poznaniu, Łodzi, Lublinie, Krakowie i Warszawie.
Promowała nowoczesność na scenie, stawiała na musical, widowiska muzyczne, a zwłaszcza rewie. Wprowadziła na scenę nowe utwory, m.in. polskie premiery amerykańskich musicali (Człowiek z La Manczy, The Music Man) czy prapremiery polskich utworów (Sen nocy letniej Marka Ałaszewskiego, Zapraszamy na rewię Bogdanowicza, Trzej muszkieterowie Czubatego).
Przez wiele lat aktywnie działała w ZAiKS.
W 2002 roku otrzymała statuetkę Terpsychory, nagrodę wręczoną z okazji Międzynarodowego Dnia Tańca. W 2007 roku została uhonorowana Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
Zmarła 28 stycznia 2013 roku w Warszawie.
Źródła:
Ignaczak Jagoda, Dzieje Polskiego Baletu Reprezentacyjnego. Krótki sen o potędze, Narodowy Instytut Muzyki i Tańca, Warszawa 2022, s. 95.
Hasło Stanisława Stanisławska-Majdrowicz w: Encyklopedia Teatru Polskiego, https://encyklopediateatru.pl/osoby/18426/- [dostęp: 8.05.2025].
Hasło Stanisława Stanisławska-Majdrowicz w: Wikipedia, https://pl.wikipedia.org/wiki/Stanisława_Stanisławska-Majdrowicz [dostęp: 8.05.2025].
Turska Irena, Almanach baletu polskiego 1945–1974, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, Kraków 1983.
