22 stycznia 2023 roku przypada 90. rocznica urodzin tancerza, choreografa i pedagoga Zygmunta Sidły. Z tej okazji przypominamy najważniejsze wydarzenia z życia Artysty.

Wersja do druku

Udostępnij

Zygmunt Sidło urodził się 22 stycznia 1933 roku. W 1954 roku ukończył Państwową Średnią Szkołę Baletową w Bytomiu i rozpoczął pracę w Operze Śląskiej. W latach 1954–1957 był tancerzem Zespołu Pieśni i Tańca Domu Wojska Polskiego. Następnie występował na scenie Teatru Wielkiego w Warszawie – od 1957 roku jako tancerz, a od 1960 roku jako solista.

Do spektakli, w których zatańczył, należą między innymi Święto wiosny Igora Strawińskiego (Przewodzący Grupy Czarnej; choreografia: Alfred Rodrigues; 11 grudnia 1965); Daphnis i Chloe (Pan; choreografia: Alfred Rodrigues; 16 października 1963); Jezioro łabędzie Piotra Czajkowskiego (Zły duch; choreografia: Natalia Konus; 12 stycznia 1961) Don Kichot Ludwiga Minkusa (partia solowa; choreografia: Aleksiej Cziczinadze; 5 marca 1967); Pan Twardowski Ludomira Różyckiego (Mefisto, Sułtan, Góral; choreografia: Feliks Parnell; 5 marca 1959); Ad Hominem Zbigniewa Wiszniewskiego (solista; choreografia: Witold Gruca; prapremiera: 7 października 1964); Nokturn i Tarantela  (choreografia: Witold Gruca), Harnasie (Pan Młody; choreografia: Eugeniusz Papliński), razem z baletem-pantomimą Mandragora (choreografia: Witold Gruca); w ramach wieczoru baletowego Karola Szymanowskiego, 23–24 listopada 1966; Romeo i Julia Siergieja Prokofiewa (Ojciec Laurenty; choreografia: Aleksiej Cziczinadze; 26 czerwca 1970).

Jako asystent choreografa przyczynił się do wystawienia spektakli (przede wszystkim baletów i oper), takich jak: Cztery balety (16 kwietnia 1972; choreografia: Joseph Lazzini; drugi asystent choreografa: Barbara Kasprowicz): Ecce homo José Berghmansa, E=MC2 Aleksandra Mosołowa, Cudowny mandaryn Béli Bartóka, La Valse Maurice’a Ravela; Traviata Giuseppe Verdiego (21 października 1973; choreografia: Witold Gruca, drugi asystent choreografa: Maria Karnkowska); Tannhäuser Richarda Wagnera (17 lutego 1974; choreografia: Witold Gruca); Bardzo śpiąca królewna Augustyna Blocha (prapremiera: 29 września 1974; choreografia: Witold Gruca), Rzeźby mistrza Piotra Romualda Twardowskiego (29 września 1974; choreografia: Teresa Kujawa); wieczór baletowy: K + S + 2P (I część wieczoru; choreografia: Marta Bochenek) – Etiudy baletowe (15 lutego 1975; muzyka: nagrania Krzysztofa Komedy), Swinging music Eugeniusza Serockiego, Capriccio Krzysztofa Pendereckiego, Kwartet smyczkowy Krzysztofa Pendereckiego i Mane-Thekel-Fares (II część wieczoru; choreografia: Jerzy Makarowski; muzyka: Eugeniusz Rudnik), Córka źle strzeżona Ferdinanda Hérolda (17 kwietnia 1977; choreografia: sir Frederic Ashton; drugi asystent choreografa: Janusz Smoliński), Zatańczmy jazz (w ramach wieczoru baletowego Rytmy i nastroje; 19 września 1981; choreografia: Alain Bernard; drugi asystent choreografa: Sylvia Rottermann).

Poza tym przygotował choreografię do Marzenie do muzyki Claude’a Debussy’ego, Aleksandra Głazunowa (w ramach wieczoru baletowego zatytułowanego Nasz Niżyński; 26 maja 1989).

Wystąpił w filmie Trzy żywioły w reżyserii Roberta Standy (premiera: 1967; rola: tancerz „Ogień”).

Od 1970 roku pracował jako pedagog w Państwowej Szkole Baletowej w Warszawie.

Zmarł 29 lipca 2021 roku w Warszawie.

***

Zygmunt Sidło, tancerz. Fotografia portretowa. Narodowe Archiwum Cyfrowe, zespół: Archiwum Fotograficzne Edwarda Hartwiga, sygn. 3/42/0/1/444; link: Jednostka – Szukaj w Archiwach

Irena Turska, Almanach baletu polskiego 1945–1974, Warszawa 1983, s. 176.

Źródła informacji: link 1, link 2, link 3

W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb.

Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym.

Kliknij tutaj, aby dowiedzieć się więcej.

Close