Na zdjęciu: Klaus Obermaier, Zjawisko/Apparition. Fot. materiały MSTT w Lublinie.
W listopadzie w Polsce gościć będzie znacząca reprezentacja austriackich artystów związanych ze sceną tańca współczesnego. Twórcy z Austrii wystąpią na takich festiwalach, jak XVII Międzynarodowe Spotkania Teatrów Tańca w Lublinie, II Międzynarodowy Festiwal Tańca Współczesnego „Warsaw Dance Days”, a także program performatywny # nie jesteś mi obojętny w Poznaniu. Partnerem wszystkich pokazów jest Austriackie Forum Kultury. W Polsce zostaną zaprezemtowane bardzo zróżnicowane prace: od interaktywnej choreografii, w której partnerem oprogramowanie (Klaus Obermaier/Ars Electronica Futurelab), poprzez pracę młodej choreografki, łączącej dynamiczny język ruchu i dźwięków z projekcją filmową (Bianca Anne Braunesberger), spektakl Ulriki Hager dla Warszawskiego Teatru Tańca, poszukujący związków między cyganerią z przełomu XIX i XX wieku, a kontrkulturą II połowy XX wieku; po najnowszy projekt kolektywu SUPERAMAS, zatytułowany Theatre i traktujący o wizji świata stworzonej za pomocą polityki iluzji.
Szczegółowe informacje o spektaklach i miejscach pokazów:
Klaus Obermaier
Interaktywny spektakl tańca i mediów
Zjawisko / Apparition
w ramach 17 Międzynarodowych Spotkań Teatrów Tańca w Lublinie
czwartek, 7.11.2013, godz.: 18:00
piątek, 8.11.2013, godz.: 20:00
Centrum Kultury w Lublinie, Sala Widowiskowa, ul. Peowiaków 12, Lublin
Wstęp: bilety dostępne od 4.11.2013 w kasie Centrum Kultury
Dwa główne obszary badań – interaktywny cyfrowy system jako partner wykonawcy oraz stworzenie immersyjnej przestrzeni kinetycznej – tworzą ramy artystyczne APPARITION.
Interaktywny spektakl tańca i mediów opracowany i wyreżyserowany przez Klausa Obermaiera, we współpracy z Ars Electronica Futurelab, z udziałem Desirée Kongerød i Roba Tanniona.
Jaka choreografia powstaje, gdy twoim partnerem jest oprogramowanie?
Kiedy obraz wirtualny i rzeczywisty dzielą tą samą fizykę?
W jakim przypadku wszystko, co się porusza na scenie jest zarówno interaktywne jak i niezależne?
Czy każda forma, ruchoma lub stała, może być przeniesiona na płaszczyznę projekcji kinetycznej?
Stawiając te pytania jako punkt wyjścia, ZJAWISKO/ APPARITION wynosi spektakl interaktywny na nowy poziom tworząc unikalne widowisko sceniczne, które łączy w sobie wykonanie na żywo, dźwięk, projekcje oraz interaktywny system,
na który składa się tworzenie obrazu w czasie rzeczywistym oraz obraz komputerowy.
Koncept, dyrekcja artystyczna, muzyka i wizualizacje: Klaus Obermaier
Choreografia, wykonanie: Robert Tannion, Desirée Kongerød
Projekt interaktywny i opracowanie technologiczne: Ars Electronica Futurelab:
Peter Brandl, Jing He, Christopher Lindinger, Hirokazu Kato
Wsparcie dramaturgiczne: Scott deLahunta
Powstałe na zlecenie: Ars Electronica Festival, Linz/Austria, South Bank Centre London, Wielka Brytania, Singapore Arts Festival
Wsparcie udzielone przez Komisję Europejską – program Kultura 2000.
Partner: Austriackie Forum Kultury w Warszawie
***
Bianca Anne Braunesberger Solo (w)
piątek, 08.11.2013 (pt.), godz.: 19:00
Mazowieckie Centrum Kultury i Sztuki, ul. Elektoralna 12, Warszawa
Wstęp: Bilety na każdy dzień: 20 zł Bilety dostępne w siedzibie MCKiS (pn.-pt. w godz. 10.00 – 19.00). Informacje: 22 586 42 59, 783 708 380
Dynamiczny język ruchu i dźwięków, projekcja filmowa wprowadza publiczność w świat, w którym fantazja i rzeczywistość wydaje się jednym. Bycie razem i poczucie łączności czyni nas silnymi. Niski upadek jest tylko możliwy, gdy staramy się żyć na własną rękę. Po upadku, aby wstać, ponownie, to już niemałe wyzwanie.
Bianca Anne Braunesberger (A) niezależna tancerka choreografka i projektantka kostiumów. Absolwentka Iwanson School of Contemporary Dance (D), swoje umiejętności taneczne rozszerzała pod okiem CobosMika Dance Company (E), z Forsythe Company (Hamburg) i z Toula Limnaios (Berlin). W 2012 wraz z muzykiem Stefan Zotter założyła swój zespół „Tauschfühlung”. Sama projektuje stroje do własnych spektakli.
Ewa Wilisowska (PL) tancerka i pedagog, uczestniczka pilotażowego programu I Szkoły Sztuk Performatywnych w Polsce pod okiem STT w Bytomiu. Absolwentka pedagogiki tańca oraz tańca scenicznego na Anton Bruckner Privat Universität w Linzu (A). W 2011 otrzymała roczne stypendium od Austriackiego Ministerstwa Kultury. Tańczyła w spektaklach dla Peter Mika, Iratxe Ansa, Jordi Cortes, Rose Breuss, Willy Dorner, Editta Braun Company, Georg Blaschke, Jianan Qu, Annika Lutschin, Martin Dvorak.
Przedstawienie taneczne „Solo (w)”
Choreografia, kostiumy: Bianca Anne Braunesberger (A)
Wykonanie: Tauschfühlung
Tancerze: Ewa Wilisowska (PL) / Bianca Anne B. (A)
Muzyka: Stefan Zotter
w ramach Warsaw Dance Days. II Międzynarodowego Festiwalu Tańca Współczesnego
Główni organizatorzy Festiwalu: Stowarzyszenie Strefa Otwarta, Mazowieckie Centrum Kultury i Sztuki oraz Warszawski Teatr Tańca.
Projekt dofinansowany jest ze środków m. st. Warszawy.
Partner: Austriackie Forum Kultury w Warszawie
***
Ulrike Hager Pink Noise
sobota, 09.11.2012, godz.: 19:00
Mazowieckie Centrum Kultury i Sztuki, ul. Elektoralna 12, Warszawa
Wstęp: Bilety na każdy dzień: 20 zł Bilety dostępne w siedzibie MCKiS (pn.-pt. w godz. 10.00 – 19.00). Informacje: 22 586 42 59, 783 708 380
Spektakl taneczny „Pink Noise”
Podczas trzytygodniowej rezydencji austriackiej choreografki Ulrike Hager powstanie spektakl zrealizowany z polskimi tancerzami. Choreografka na prośbę organizatorów projektu opracowała koncepcję spektaklu, stworzyła do niego scenariusz i nadała mu tytuł „Pink Noise”.
PINK NOISE – Czy cyganeria z przełomu wieków i kontrkultura punk są do siebie podobne? Obie czczą romantyczne i dobrowolne poczucie rozpadu i odrzucenie społecznego porządku. Ulrike Hager spróbuje odpowiedzieć na to pytanie studiując spektakl Wacława Niżyńskiego pt. „Popołudnie fauna” – 100-letnią choreografię okresu fin de siecle, która była skandalem w 1912 roku.
Ulrika Hager – ur. w 1975 w Austrii tancerka, choreografka, pedagog tańca. Ukończyła studia w zakresie tańca współczesnego i pedagogiki tańca w Instytucie IDA na Bruckner Privat Universität w Linz (A). Jest również absolwentką studiów w Artschool – Department of New Dance Development SNDO w Amsterdamie. Była tancerką zespołu Editta Braun Company (Salzburg). Jest członkinią Zarządu RedSapata Tanzfabrik Linz. Założycielka i koordynatorka Festiwalu Tanzhafenfestival w Linz. Ulrike Hager pracuje w dziedzinie tańca, fotografii i filmu.
Choreografka: Ulrike Hager (A) dla Warszawskiego Teatru Tańca
Do współpracy przy tworzeniu spektaklu zostali zaproszeni: Karolina Fandrejewska (PL) – scenograf, Aleksandra Bilińska (PL) – kompozytor, Thomas Binder-Reisinger (A) – współpraca dramaturgiczna.
w ramach Warsaw Dance Days. II Międzynarodowego Festiwalu Tańca Współczesnego
Główni organizatorzy Festiwalu: Stowarzyszenie Strefa Otwarta, Mazowieckie Centrum Kultury i Sztuki oraz Warszawski Teatr Tańca
Projekt dofinansowany jest ze środków m. st. Warszawy.
Partner: Austriackie Forum Kultury w Warszawie
***
Superamas Theatre
sobota, 16.11.2013, godz. 20:00
Centrum Kultury Zamek w Poznaniu / Sala Wielka
w ramach piątej odsłony programu #nie jesteś mi obojętny: #ZmianaPerspektywy
Bilety w cenie: 30 zł (normalny), 20 zł (ulgowy) dostępne są w kasie CK Zamek oraz na portalu www.bilety24.pl.
Kiedy myślimy o sposobach propagowania idei, niejednokrotnie wskazujemy na analogię pomiędzy wynalazkiem druku w wieku XV i pojawieniem się internetu pod koniec wieku XX. Ten niewiarygodny skok technologiczny jest wspólną cechą doby renesansu i naszych czasów. Podobne analogie znaleźć można pośród innych dokonań ludzkiej kreatywności: w pewnym sensie wygenerowane cyfrowo trójwymiarowe obrazy przywodzą na myśl odkrycie perspektywy przez włoskich malarzy XV wieku. Narodziny perspektywy w malarstwie mają również swój wymiar polityczny. Jak podkreślają historycy sztuki, pierwszym etapem w konstruowaniu perspektywy nie jest definicja znikającego punktu, a definicja ramy. Zatem świat, który widzimy za pośrednictwem malarzy jest „ujęty w ramy” i „uporządkowany”. Cóż zatem moglibyśmy powiedzieć o obrazie świata, jaki wyłania się z zalewu cyfrowych obrazów, z którymi stykamy się każdego dnia? Od czasów renesansu niewiele się zmieniło, ciężar politycznego balastu pozostaje taki sam. Władza doskonale to rozumie, dlatego też zainwestowała ogromne środki w teatrum nowych technologii, aby wystawiać spektakle iluzji polityki poprzez politykę iluzji.
Najnowszy projekt SUPERAMAS, zatytułowany Theatre, traktuje właśnie o wizji świata stworzonej za pomocą polityki iluzji. Mając to na uwadze, artyści sięgnęli po szereg technologii rzeczywistości rozszerzonej, takich jak obrazy 3D, awatary czy mapowanie. Środki te umożliwią odtworzenie zdarzeń, które miały miejsce na międzynarodowej scenie politycznej. Pamiętacie zapewne weto, jakie Francja złożyła wobec wojny w Iraku na Zgromadzeniu Ogólnym ONZ. Przypominacie sobie również, jak podczas szczytu NATO Silvio Berlusconi kazał Angeli Merkel długo na siebie czekać. Scena stanie się jednak także miejscem spotkań nieprawdopodobnych. Co powiedziałby Marszałek Tito, gdyby to on zmuszony był oczekiwać na pojawienie się Silvio Berlusconiego? W spektaklu spotkają się więc prawdziwe osoby, fikcyjne postacie oraz awatary.
SUPERAMAS zwraca uwagę na interakcje pomiędzy rzeczywistością a fikcją oraz sposobem, w jaki objawia się ona w doniesieniach o bieżących wydarzeniach politycznych. Chodzi tu więc o odnalezienie rzeczywistości skrywanej za zasłoną iluzji polityki. Kiedy polityka iluzji skupia się na prywatnym życiu osób publicznych, kiedy ślub następcy tronu lub ciąża pierwszej damy stają się społecznie doniosłymi kwestiami, oznacza to, że fikcja dawno już wyparła rzeczywistość na dalszy plan. Z drugiej zaś strony, czyż renesansowi malarze nie nadawali swoim madonnom cech prostytutek, które były ich modelkami? SUPERAMAS snuć będzie prawdziwe i fikcyjne opowieści, nawigować pomiędzy rzeczywistością a świtem wirtualnym, zawsze starając się oddzielić politykę od jej obrazu. Lub też wymieszać je jeszcze bardziej. Niemniej, aktorzy będą widzieli wszystko wyraźnie – skrzynka z instrumentarium zostanie otwarta na ich oczach. Mamy też nadzieję, że ich uwaga zwrócona będzie w równym stopniu na ramę, co na znikający punkt.
Kolektyw SUPERAMAS, począwszy od pierwszej realizacji, zatytułowanej Building (1999), przyjął sobie za zadanie łączenie tańca z materią innych obszarów życia. Grupa sięga po „nieprzetworzone”, niejednokrotnie mało widowiskowe okoliczności, jak również gotowe produkty kultury codziennej i traktuje te elementy równorzędnie. SUPERAMAS zainteresowany jest zwłaszcza atrybutami zrodzonymi z połączenia prezentacji materiałów i ich nowo powstałych powiązań. „Pokazywać” oznacza tu „pozwolić zobaczyć”, „wystawić na widok”. W kontekście spektaklu przed publicznością, SUPERAMAS nazywają swoje działania “dé-montrer”, oddzielaniem i rozmontowywaniem tego, co w pierwotnym stanie stanowi jednostkę lub całość. W ramach tej koncepcji, poddawane są w wątpliwość namacalne fakty. Stąd też w swoich realizacjach SUPERAMAS wykorzystuje wycinki z filmów i rozmaite techniki montażu.
kurator: Marcin Maćkiewicz
organizator: Centrum Kultury Zamek w Poznaniu
partnerzy: Austriackie Forum Kultury, Instytut Muzyki i Tańca,
patronat medialny: Gazeta Wyborcza, TOK FM, empik, Didaskalia, e-teatr.pl, taniecPOLSKA.pl, WTK, epoznan.pl, Radio Merkury, Rafio Afera, IKS, kultura.poznan.pl
program dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
więcej: www.zamek.poznan.pl; facebook.com/jestesobojetny; www.superamas.com
(Na podstawie materiałów Austriackiego Forum Kultury)
