![Zdjęcie: Bytom/Scena dla tańca 2020: „Matryca [Prześwit]” oraz „R.O.Z.G.R.Y.W.K.A.” w Teatrze ROZBARK](https://taniecpolska.pl/wp-content/uploads/files/imgs/aktualnosci/max/a5828f98bfda016f3252367d115bde09.jpeg)
fot. materiały organizatora
W najbliższą niedzielę 11 października o godz. 19.00 odbędzie się wieczór spektakli tańca współczesnego organizowany w ramach projektu Wczorajsze jutra – kontynuacja. Tym razem gospodarzem wieczoru będzie Teatr ROZBARK, na którego scenie widzowie zobaczą dwa spektakle: Matryca [Prześwit] w reżyserii Pawła Grali oraz R.O.Z.G.R.Y.W.K.A w reżyserii Anny Piotrowskiej. Pierwszy z nich to swoista rzeźba codzienności, w której wymiennie dochodzi do zbliżania i oddalania się w relacji z drugim człowiekiem. Drugi powstał z inspiracji obrazem Fernanda Khnopffa Memories (Lawn tennis) z 1889 roku; obrazem wywołującym poczucie napięcia i zawieszenia w milczącej rozgrywce pomiędzy kobietami. W R.O.Z.G.R.Y.W.C.E na bytomskiej scenie zobaczymy Annę Piotrowską i Aleksandrę Bożek-Muszyńską.
O spektaklach:
Matryca [Prześwit]
Szary beton, ciąg niewielkich okien, typowe M2, którego rozkład jest identyczny jak wszystkich w tym pionie. Plan mieszkania określa rytm ruchu codzienności, wyznacza jego trajektorie i ogranicza go w swojej przestrzeni. Podobnie konstrukcja ciała determinuje określone sposoby wyrażania emocji. Spektakl w swojej formie ma stanowić rzeźbę codzienności, w której wymiennie dochodzi do zbliżania i oddalania się w relacji z drugim człowiekiem. Dwa ciała w ograniczonej przestrzeni, dzielą ją i wiążą, są wobec siebie, obok siebie, ze sobą. Dzięki repetycji, transowości oraz architektonice ruchu tworzą rzeźbę, która zaczyna rezonować na takie pojęcia jak bliskość, brak, miłość, tęsknota.
Spektakl Matryca [Prześwit] został laureatem konkursu The BEST OFF organizowanego przez kwartalnik teatralny „Nietak!t” oraz portal teatralny.pl. Jury w składzie: Piotr Cieplak, Marcin Kęszycki, Katarzyna Knychalska, Dariusz Kosiński i Piotr Olkusz doceniło spektakl, wyłaniając go spośród 234. innych biorących udział w konkursie. Spektakl został też wybrany do grupy 12. najciekawszych spektakli prezentowanych na Polskiej Platformie Tańca 2019.
W blokowisku, jak w wielkim ulu, często kryją się na „swoim kwadracie” anonimowi ludzie, wyizolowani, obcy sobie. W każdej takiej „maszynie do mieszkania”, za każdą ścianą oddzielającą jedno M2 od drugiego, rozgrywa się jakaś niepowtarzalna historia, tworzy się współczesna betonowa legenda miejska. Gdyby można było odsłonić część tych tajemnic ukazałaby się nam obraz identycznych przestrzeni, kryjących nieidentycznych ludzi. Grala wydaje się czynić ten beton przezroczystym albo rozszczelnionym tak, byśmy mogli podejrzeć, co kryje się „we wnętrzu”. W prześwicie dociera do nas z całą swoją mocą obraz, w którym ujawnia się przestrzeń duszy – fragment recenzji Anny Banach w Kwartalniku TANIEC (2017, nr 3).
reżyseria: Paweł Grala
wykonanie: Joanna Jaworska, Michał Ratajski
muzyka: Maciej Maciaszek
scenografia: Agnieszka Zawartko
premiera: 30 marca 2017 roku, Akademicki Ośrodek Inicjatyw Artystycznych, Łódź
czas trwania: 50 min
R.O.Z.G.R.Y.W.K.A.
Inspiracją do stworzenia przedstawienia był obraz Fernanda Khnopffa Memories (Lawn tennis) z 1889 roku. Obraz ten wywołuje poczucie napięcia i zawieszenia w milczącej rozgrywce pomiędzy kobietami. Gęstość erotycznych marzeń. Wyczytane tęsknoty nierozumianej miłości. Napięcie pomiędzy graczami wynika z pragnień, nie z chęci bezpośredniego starcia. Zawieszenie niespełnionej miłości, erotycznego spodu zawartego w masie rozleniwionej kobiecości.
Tenis – rozgrywka pomiędzy graczami, których zadaniem jest odbicie piłki rakietą ponad lub obok siatki na pole przeciwnika w sposób utrudniający jej odbiór. Jak rozegrają grę zawodniczki Piotrowska & Bożek zaangażowane w R.O.Z.G.R.Y.W.K.Ę?
Spektakl R.O.Z.G.R.Y.W.K.A. otrzymał III nagrodę podczas XV Festiwalu Sztuki Teatralnej w Rybniku (2013) przyznaną przez jury w składzie: Anna Wieczur-Bluszcz, Łukasz Drewniak i Krzysztof Sielicki.
Już w pierwszej scenie spektaklu pojawiają się dwie krwiście czerwone plamy rozpływające się w czarnej, błyszczącej podłodze – być może w zastępstwie „czerwonych bucików”, które w obrazowej mowie psychoanalizy symbolizują seksualność. To z nich „wyczłowieczą się” tancerki (Aleksandra Bożek-Muszyńska, Anna Piotrowska) i przyjąwszy wdzięczne pozy zaczną wirować, jak dwie porcelanowe figurki wystawione za szkłem na mechanizmie obrotowym. Ich gra przyjmie formę zabawy, erotycznej igraszki. Frywolnym (choć chwilami raczej łobuzerskim) figlom tancerek-tenisistek towarzyszyć będzie wymykająca się spod spódnicy lub bezwstydnie, na ułamek sekundy, obnażana płomienna czerwień satyny, zderzona z delikatnym dźwiękiem cymbałków (muzyka: Michał Mackiewicz), kojarzącym się raczej z aurą pokoju dziecinnego – fragment tekstu Magdaleny Zamorskiej, taniecPOLSKA.pl
koncepcja i reżyseria: Anna Piotrowska
kreacja i wykonanie: Aleksandra Bożek-Muszyńska, Anna Piotrowska
muzyka: Michał Mackiewicz
kostiumy: Justyna Spaleniak
light & space: Anna Piotrowska
premiera: 19 maja 2012, Warszawa, Teatr Druga Strefa
produkcja: Anna Piotrowska, eferte_FUNDACJA ROZWOJU TAŃCA
współprodukcja: KLUB DGW
współpraca: Teatr Druga Strefa
Przedstawienie zostało zrealizowane ze środków Miasta Stołecznego Warszawa Dzielnicy Mokotów.
Anna Piotrowska – doktor w dziedzinie sztuk muzycznych w dyscyplinie rytmiki i tańca, choreograf, reżyser, nauczyciel tańca współczesnego, tancerka. Fundator i Prezes Zarządu Fundacji Rozwoju Tańca eferte, założycielka „mufmi” w Warszawie (1995). Od 1996 roku stworzyła ponad 110 autorskich choreografii i przedstawień. Obecnie dyrektor Bytomskiego Teatru Tańca i Ruchu ROZBARK i prodziekan Wydziału Teatru Tańca w Bytomiu Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie. Otrzymała nagrodę Województwa Śląskiego „Złota Maska 2016” za całokształt pracy, za reżyserie i choreografie spektakli dla Bytomskiego Teatru Tańca i Ruchu ROZBARK w 2015 roku. Pomysłodawczyni i koordynatorka wielu ogólnopolskich i międzynarodowych programów edukacyjno-kulturalnych. We wrześniu 2015 roku spektakl w jej reżyserii i wykonaniu Łukasza Pawłowskiego toniejestpostawartystyczna! czyli premiery nie będzie! zdobył Grand Prix XIII Ogólnopolskiego Przeglądu Monodramu Współczesnego w Warszawie i Nagrodę Główną 3. Koszalińskich Ogólnopolskich Dni Monodramu. Spektakl bless the king_nieliryczna pieśń otrzymał nagrodę na Festiwalu SzekspirOFF 2018 w Gdańsku.
Artystycznie Piotrowska zainteresowana jest improwizacją i pogłębianiem świadomości ciała i umysłu jako narzędzia zwielokrotnionej, wielofunkcyjnej obserwacji. Poszukuje relacji obiektywnego ciała w kategorii, którą nazwała „onebodyspacerecognizer”. Od wielu lat zajmuje się zagadnieniem pracy procesowej, odkrywając m.in. narzędzia zgłębiające laboratoryjną pracę nad tekstem, kreacją postaci, jak również wzmacniając doświadczenia w podwyższonych stanach ciała i umysłu, poprzez działanie na wyobrażeniach i emocjach, które wpływają na kreację ruchu i poszukiwanie kanałów energetycznych uwalniających sam taniec.
Aleksandra Bożek-Muszyńska – tancerka, choreografka, performerka, instruktorka tańca współczesnego, trenerka biznesu, filolożka, uczestniczka wielu warsztatów i coachingów ruchowych. Od kilku lat prowadzi regularne zajęcia z tańca współczesnego i improwizacji, gimnastykę dla seniorów; tworzy autorskie choreografie i jest aktywna na polskiej scenie tańca i performensu. Stypendystka Alternatywnej Akademii Tańca 2015 realizowanej przez Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk, Intensive Course w School For New Dance Development w Amsterdamie w 2015 roku oraz beneficjentka programu Global Practice Sharing w Movement Research w Nowym Jorku. Od roku 2007 związana z warszawskim Teatrem „mufmi” Anny Piotrowskiej, gdzie aktualnie jest koordynatorem do spraw artystycznych i instruktorem. Zdobywczyni wielu nagród w konkursach choreograficznych (m.in. The Best Solo 2014 za solo I know №Thing na międzynarodowym festiwalu Solo Duo w Budapeszcie) i tanecznych. Jej prace były prezentowane m.in. w Berlinie, Budapeszcie, Krakowie, Warszawie i Wiedniu. W 2017 roku wraz z Hanną Bylką-Kanecką założyła kolektyw Holobiont, którego celem są interdyscyplinarne projekty wielopokoleniowe. Jako freelancerka współpracowała m.in. z: Rebeccą Lazier (There Might Be Others), Anną Godowską i Sławkiem Krawczyńskim (Bataille i świt nowych dni), czy Yoshiko Chumą (Dead end – Ponderosa). Na co dzień nieustannie szuka sposobności do improwizacji.
http://abozek.wix.com/dzikibozek
Michał Mackiewicz jest artystą pracującym wielopłaszczyznowo. Swoją synestetyczną wizję sztuki konsekwentnie realizuje w formie multimedialnych środowisk. Potrafi sprawnie i swobodnie łączyć rozmaite środki ekspresji. Prowadzi poszukiwania w obszarach współczesnego malarstwa, designu, grafiki, abstrakcyjnych form przestrzennych, technik oświetleniowych i eksperymentalnej muzyki elektronicznej. Swoje doświadczenia zdobywał, przygotowując liczne wystawy, audycje, spektakle. Współpracuje z Fundacją Rozwoju Tańca Anny Piotrowskiej jako muzyk, kompozytor. Zajmuje się również iluminacją i scenografią. Prezentował swoją twórczość w Polsce, Niemczech, Norwegii, we Włoszech na Litwie i Węgrzech.
https://soundcloud.com/lucidlines
Informacje o wydarzeniu i o biletach: https://teatrrozbark.pl
O projekcie:
Główną ideą projektu Wczorajsze jutra – kontynuacja jest ponowne spotkanie tańca z publicznością na scenie teatru dramatycznego. Spotkanie teatru i tańca, zdarzeń, myśli, kreacji przeplatających się z przeszłością i dniem dzisiejszym. Ponowne spotkanie, które jest kolejnym zaproszeniem do jutra. Głównym tematem tegorocznego programu jest relacja. Zaprezentowanych zostanie osiem spektakli tanecznych na dwóch scenach teatralnych: w Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy oraz w Teatrze Tańca i Ruchu Rozbark w Bytomiu.
Wszystkie prezentowane spektakle zgłębiają i ukazują wielowymiarowość relacji, różne jej aspekty związane z bliskością i oddaleniem, tożsamością człowieka w kontekście upływającego czasu. Spektakle podróżujące po wymiarach kobiecości, niekiedy spoglądające na świat z przymrużeniem oka, czy też filozoficzne i z dystansem rozważania o tańcu.
Założeniem partnerów jest kontynuacja obecności tańca na scenie teatralnej, na której doszło już do owego spotkania. Program ma na celu budowanie stałej publiczności dla tańca i rozwijanie stałej współpracy z teatrem jako partnerem i miejscem dla tańca.
Wczorajsze jutra – kontynuacja to projekt realizowany w ramach programu Scena dla tańca 2020. Przedstawiane w nim spektakle współorganizowane są przez Instytut Muzyki i Tańca.
Organizator: Fundacja Rozwoju Tańca „Eferte”
Koordynacja projektu: Marlena Rita Bełdzikowska – MarWit
Partner: Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy
