Podlaskie Stowarzyszenie Tańca „Uroda życia” – chor. Karolina Garbacik. Fot. Jacek Piekarzewski.
Różnorodny program przygotował Bytomski Teatr Tańca i Ruchu ROZBARK na zakończenie przeglądu „to nie jest festiwal 2015”, podsumowującego ubiegłoroczny sezon artystyczny, ale mającego w programie także spektakle gościnne. W piątek 3 lipca prezentacja przedstawienia Uroda życia Podlaskiego Stowarzyszenia Tańca, w choreografii Karoliny Garbacik. Inspiracją dla spektaklu była kariera, ale przede wszystkim zmienność życiowych losów polskiej, pochodzącej z Podlasia, gwiazdy kina przedwojennego Nory Ney. Wielka sława, nagle przerwane pasmo sukcesów, niełatwa dojrzałość aktorki, wreszcie gorzki schyłek jej życia. Uroda życia to międzynarodowy projekt, przygotowany specjalnie na festiwal „Inny Wymiar”, w ramach projektu Wschód Kultury. Autorzy i wykonawcy przedstawienia pochodzą z Polski, Hiszpanii i Białorusi. W sobotę 4 lipca pokaz spektaklu duetu Ivgi & Greben – dyrektorów artystycznych Teatru ROZBARK – This s not a love song , który zainaugurował działalność Teatru. Natomiast na finał przeglądu w niedzielę 5 lipca premierowy pokaz monodram Łukasza Pawłowskiego toniejestpostawartystyczna w reżyserii Anny Piotrowskiej. Punktem wyjścia do spektaklu było przyjrzenie się twórczości Tadeusza Kantora, w kontekście obecności aktora w przestrzeni scenicznej.
Wszystkie prezentacje odbywać się będa w Teatrze ROZBARK (Bytom, ul. Kilara 29) o godz. 19.00.
Dla naszych czytelników przygotowaliśmy również podwójne zaproszenie na każdy spektakl – osoby zainteresowane prosimy o wysłanie maila na adres: julia.hoczyk@taniecpolska.pl (w tytule maila należy wpisać tytuł wybranego spektaklu).
O spektaklach:
Podlaskie Stowarzyszenie Tańca Uroda życia – chor. Karolina Garbacik
Jesteś młody, masz marzenia i plany. Pewność, że da się zmienić świat. I da się osiągnąć, to, co nie udało się innym. I wtedy zdarza się coś zaskakującego, co wywraca Twoją egzystencję do góry nogami. Rodzi żal, bunt ipytania, czemu musiało się tak zdarzyć i dlaczego zdarza się to właśnie mnie? Czym jest uroda życia? Wiecznym zdrowiem, aktywnością i pasmem ciągłych sukcesów? Czy może istnieniem pomimo zdarzeń, nie pozwalającym realizować marzeń i planów, które jeszcze przed chwilą mieliśmy?
Inspiracją dla spektaklu była kariera, ale przede wszystkim zmienność życiowych losów polskiej, pochodzącej z Podlasia, gwiazdy kina przedwojennego Nory Ney. Wielka sława, nagle przerwane pasmo sukcesów, niełatwa dojrzałość aktorki, wreszcie gorzki schyłek jej życia. Uroda życia to międzynarodowy projekt, przygotowany specjalnie na festiwal „Inny Wymiar”, w ramach projektu Wschód Kultury. Autorzy i wykonawcy przedstawienia pochodzą z Polski, Hiszpanii i Białorusi.
Koncepcja i choreografia – Karolina Garbacik
Muzyka – Natasza Topor i Bez Różu Ani Rusz
Scenografia i kostiumy – Anna Wojtecka
Multimedia i instalacje – Paweł Dudko
Kreacja i taniec – Alicja Gościewska, Anna Łaskarzewska, Olga Skvortsova, Adam Bartoszewicz, Kamil Wawrzuta, Paweł Zaufal
Spektakl prezentowany jest w ramach promocji Miasta Białegostoku.
***
Teatr Rozbark This is not a love song – chor. Ivgi & Greben
This is not a love song swoją prapremierową odsłonę miało w Jekaterynburgu w Rosji w 2010 roku. Ponadto spektakl cieszył się ogromnym uznaniem publiczności i mediów podczas Intradance Festival w 2010. Realizacja ta otrzymała w 2011 roku Złotą Maskę – najbardziej prestiżową nagrodę teatralną w Rosji – dla najlepszej choreografii z obszaru tańca współczesnego/baletu. Spektakl This is not a love song, powstał jako część projektu INTRADANCE.
Przed rozpoczęciem pracy nad rosyjską odsłoną spektaklu This is not a love song choreografowie prawie nic nie wiedzieli na temat Rosji, życia w tym kraju, o sytuacji tańca współczesnego nie wspominając. Artyści znali historię kraju, rys polityczno-kulturowy, ale nie mogli sobie nawet wyobrazić, jak wygląda życie w kraju postkomunistycznym. Jak wzrasta się, dojrzewa pod pręgierzem silnego reżimu komunistycznego. Punktem wyjścia do stworzenia spektaklu This is not a love song, były spotkania z tancerzami (przedstawicielami pokolenia wychowanego w reżimie), rozmowy o życiu w Rosji, ich przemyślenia na temat zmian jakie zaszły w ich kraju. Pierwszą inspiracją choreografów była Rosja, jednakże sam spektakl nie jest o Rosji. Twórcy nawiązując do przemian jakie zaszły w tym kraju, do drogi transformacji jaka dokonała się w krajach bloku wschodniego. Punktem wyjścia do pracy nad spektaklem były uniwersalne wartości, z którymi może identyfikować się każdy z nas.
Przedstawienie oparte jest na trzech filarach tematycznych, którymi są:
• strach, stres, uraz, obsesja i paranoja,
• wyzwolenie,
• indywidualność i intymność.
Uniwersalne, ekstremalnie rożne stany emocjonalne, które dotyczyć mogą każdego z nas, są w przedstawieniu rozwijane i pogłębiane. Pozbawieni cech indywidualnych bohaterowie wrzuceni zostają w kocioł emocjonalny, walczą z własnymi obsesjami i lękami szukając ukojenia i pociechy. Jak twierdzą choreografowie, aby poznać treść przedstawienia i odpowiedzieć (choćby sobie samemu) na pytanie o czym ono jest – trzeba je zobaczyć. Na pewno jednak nie jest to pieśń o miłości.
Choreografia: Ivgi & Greben
Asystentka choreografów: Anna Piotrowska
Tańczą: Alena Lezhava, Małgorzata Mielech, Elisa Teodori, Sonia Zini, Oliver Mahar, Jin Hwan Seok, Stefano Silvino
Kostiumy: Ivgi & Greben
Muzyka: Ari Rosenzweig, Arvo Pärt
Premiera: 28 czerwca 2014
Choreografami przedstawienia są Uri Ivgi i Johan Greben, duet izraelsko-holenderski. Obaj twórcy wcześniej tańczyli w najbardziej liczących się zespołach tanecznych świata, m.in. w Kibbutz Contemporary Dance Company. Zaś od kilku lat pracują razem w różnych miejscach na świecie na autorskimi choreografiami. Ich ostatnia premiera miała miejsce w Pradze, wcześniej pracowali m. in. w Holandii, Rosji i Korei Południowej. Pierwsze prace duetu Ivgi & Greben datuje się na 2003 rok. Wówczas powstała nowa wersja spektaklu „Carmen”, z udziałem węgierskiego Szeged Contemporary Ballet.
INTRADANCE – projekt z dziedziny tańca współczesnego, obejmujący swym działaniem szereg państw UE i nie tylko. W maju 2009 roku zaproszono do pracy nad nową produkcją taneczną 7 europejskich choreografów oraz 7 zespołów tanecznych z Rosji. Do konkursu zgłosiło się ponad 101 choreografów z 18 krajów UE oraz 33 zespoły taneczne z 11 rosyjskich miast. W maju 2010 roku wybrani choreografowie spotkali się z zespołami, po to, by na potrzeby Festiwalu INTRADANCE stworzyć nowe produkcje taneczne. INTRADANCE projekt powołany został do życia przy współpracy: European Union National Institutes for Culture (EUNIC), Centre Culturel Français, Goethe-Institut, British Council oraz Instituto Camoĕs i Istituto Italiano di Cultura. Projekt zeralizowano ze środków Unii Europejskiej.
***
Teatr Rozbark toniejestpostawartystyczna – reż. Anna Piotrowska
Punktem wyjścia do spektaklu toniejestpostawartystyczna! czyli premiery nie będzie! było przyjrzenie się twórczości Tadeusza Kantora, w kontekście obecności aktora w przestrzeni scenicznej. Tadeusz Kantor traktował ją jako tzw. „pokój wyobraźni”, w którym wszystko może się wydarzyć, każde spotkanie jest możliwe, a jedynym ograniczeniem jest tylko fantazja twórców. W swojej twórczości często sięgał do osobistych przeżyć, wspomnień z dzieciństwa i sytuacji, których sam był świadkiem. W naszym spektaklu próbujemy nawiązać do tych idei, ukazując sytuacje z naszych doświadczeń, a także mechanizmy współpracy aktora z reżyserem oraz konflikty i inne okoliczności związane z procesem tworzenia spektaklu. Czy życie jest dziełem sztuki? Każde życie każdym dziełem. Czym jest postawa? Prosta, skrzywiona, wysoka, krępa. Twoja wrażliwość, tożsamość, powrót do historii – kreuję Cię na zewnątrz jako Artystę! ARTISTA DI VITA ! Nie karm gołębi, zasrają Twoją przestrzeń. Chyba, że jest to Twoją kreacją, Twoją postawą artystyczną.
E VVIVA LA VITA!
TONIEJESTPOSTAWARTYSTYCZNA, czyli premiery nie będzie! Spotkanie samego ze sobą. Powroty do przeszłości. Do samego siebie. Co inspirowało Mistrza Kantora …? To jest hołd dla myślenia, wrażliwości i wiary we własne powołanie i przeznaczenie. STO LAT!
Monodram powstały z okazji 100-lecia urodzin Tadeusza Kantora koncentruje się wokół problematyki tożsamości twórcy. W czym tkwi sedno i źródło inicjujące gest twórczy? Co staje się z indywidualnym „ja” artysty, gdy podejmuje grę z różnymi odsłonami swej osobowości i zmienia perspektywę – wciela się w siebie, w swojego aktora, swego własnego obserwatora, a nawet we własnego widza? Zatarciu tych granic towarzyszy napięcie – pulsujący ruch i żywe, wciąż powracające pytanie: Kim jestem?
Anna Duda, obserwatorium krytyczne
monodram w wykonaniu: Łukasza Pawłowskiego
reżyseria: Anna Piotrowska
scenariusz: Anna Piotrowska & Łukasz Pawłowski na podstawie tekstów Łukasza Pawłowskiego
muzyka: Michał Mackiewicz
kostiumy, scenografia, światło: Anna Piotrowska
obserwatorium krytyczne: Anna Duda, Aleksandra Kranz
współpraca: Bożena Suwaj, Paweł Murlik, Michał Wawrzyniak, Dastin Greczyło
produkcja: eferte_Fundacja Rozwoju Tańca, Teatr ROZBARK
Projekt współfinansowany przez Urząd Miasta Bytom, Wydział Kultury i Sportu w ramach projektu „sezon artystyczny eferte_ROZBARK 2015”.
***
Bilety na spektakle Uroda życia i This is not a love song:
15 zł ulgowy; 20 zł normalny. Karnety: 80 zł ulgowy; 100 zł normalny. Uczestnikom warsztatów przysługują bilety ulgowe. Wszystkie miejsca nienumerowane.
Na spektakl Anny Piotrowskiej wstęp wolny. Obowiązuje rezerwacja miejsc pod numerem telefonu 32 428 13 11 lub elektronicznie: bow@teatrrozbark.pl
„to nie jest festiwal”, jak sama nazwa wskazuje, nie jest festiwalem, a uroczystym zwieńczeniem pierwszego pełnego sezonu artystycznego Teatru ROZBARK. Wydarzenie organizowane jest z myślą o wszystkich sympatykach tańca współczesnego. „to nie jest festiwal” jest również znakomitą okazją do poznania różnych form tańca współczesnego.
Szczegółowe informacje: http://www.teatrrozbark.pl/to-nie-jest-festiwal,20
