Centrum Teatru i Tańca w Warszawie: Agata Grabowska i Katarzyna Szugajew „Panta Rhei”
W weekend 25-26 września o godz. 19.30 Centrum Teatru i Tańca w Warszawie (ul. Bruna 9) zaprasza na spektakl Panta Rhei Agaty Grabowskiej i Katarzyny Szugajew. Osią performansu jest płeć i jej reprezentacje. Panta Rhei to próba zmierzenia się z zagadnieniem, które jest wszechobecne. Grabowska eksploruje kodowanie kobiecości i męskości w ruchu oraz tworzy choreografię niejednoznaczności płciowej i nieustannej zmiany w relacji ze współperformerką. Osobiste doświadczenia wykonawczyń przeplatają się z kulturowymi kodami płci.
W świecie, w którym nieustannie jest nam przypisywana płeć, złożoność możliwych queerowych tożsamości zderza się z podziałem na kobiety i mężczyzn. Zwracamy się do siebie nawzajem pobieżnie i bardzo szybko, oceniając wygląd oraz ekspresję drugiej osoby. Jak nie wrzucać siebie ani innych w binarny system płciowy? Kiedy zaczynamy być niejednoznaczne i niejednoznaczni? Jak świadomie możemy lawirować pomiędzy płciami i uwalniać ich potencjały? Jakiej wrażliwości potrzeba, żeby dostrzegać bycie pomiędzy? I jak jednocześnie nie wpaść w pułapkę iluzji, że całkowita androginiczność jest naszym wspólnym celem?
Nie wierzę w to, że nieustannie poruszamy się w kierunku bezpłciowego społeczeństwa, ani nawet w to, że jest to pożądana utopia. Natomiast wierzę, że istotnym krokiem w stronę równości płciowej, który został rażąco przeoczony, jest kultywacja męskiej kobiecości.
– Jack Halberstam, Female Masculinity
koncepcja: Agata Grabowska
wykonanie i kreacja: Agata Grabowska i Katarzyna Szugajew
zdjęcia: Julia Krivich
muzyka: Zoi Michailova
Spektakl powstał w ramach programu Transfuzje.
***
Agata Grabowska – z wykształcenia historyczka sztuki, obecnie uczennica szkoły choreograficznej Kem. Współpracowała z Alexem Baczyńskim–Jenkinsem występując m.in. w jego Untitled (Holding Horizon) pokazywanym w Teatrze Nowym, w Arsenic w Lozannie, Kunsthalle Basel, na 58. Biennale w Wenecji czy Frieze Art Fair w Londynie. Była performerką w Touching (is electric) Rafała Pierzyńskiego wystawianym podczas festiwalu Backslash w Gesneralle w Zurychu czy w Losing the form in darkness zrealizowanym w ramach Solo Projekt Plus w Art Stations Foundation w Poznaniu. Swoje solowe performanse zrealizowała na wystawie Queer Queer Casimir w prywatnym mieszkaniu Anke Kempkes (2020), w Pokoju Praktyk Artystycznych (2021) i na festiwalu Konteksty w Sokołowsku (2021).
Katarzyna Szugajew – fotografka i performerka zajmująca się polityką cielesności, reprezentacji i afektu. Autorka spektakli choreograficznych Dynamika Afektu (Departament Obecności, 2020) i Famme Flow Frame pokazywanego na festiwalu Les Urbaines (Lozanna, 2019). Performowała m.in. w pracach Ramony Nagabczyńskiej (Teatr Nowy, 2021) i Alexa Baczyńskiego-Jenkinsa (Kunsthalle Basel, 2019; Fundacia Galerii Foksal, 2018). Współautorka performensu Fame Prayer/Eating, za który, wraz z Andrew Tay’em i Francois LaLoumiere zdobyli nagrodę za „Ryzyko i innowacje w tańcu” na festiwalu SummerWorks (Toronto, 2017). Jej prace fotograficzne promują spektakle m.in. Agnieszki Kryst, Karola Tymińskiego i Nagiego Gianni. Stypendystka niderlandzkiego funduszu Mondrian dla młodych artystów (2013) i prestiżowego wiedeńskiego programu dla tancerzy DanceWEB (2012). Obecnie mieszka w Warszawie i pracuje na świecie.
Zoi Michailova – DJ-ka i artystka dźwiękowa z Krymu (Ukraina), obecnie nazywającą Warszawę swoim drugim domem. Jej utwory pojawiły się m.in. w Pompa Funebris w reż. Kasi Pol i Dawida Żakowskiego, Fałda: Research z choreografią Wojciecha Grudzińskiego i Marty Ziółek, Krym w reż. Very Popovej i Gosi Trajkowskiej oraz do cyklu pokazów Performans międzygatunkowy Aleksandry Osowicz. Zoi przygotowała oprawę muzyczną do projektu Ekstazy i nawiedzenia na placu w ramach trzyletniego projektu badawczego Place Warszawy. Jest autorką muzyki do spektaklu Monstera w reż. Marty Ziółek. Przy tworzeniu dźwiękowych sekwencji eksponuje alienacje i eteryczność. Fundamentem są jej własne nagrania terenowe i głosowe. Od 2017 roku współpracuje z Kem, warszawskim kolektywem queerowo-feministycznym, którego działania koncentrują się na styku choreografii, performansu, dźwięku i praktyk społecznych. W 2020 roku dołączyła do Akademii Klimatycznego Działania (AKADE), projektu aktywistycznego, mającego na celu aktywizację społeczności w celu oddolnego działania na rzecz klimatu.
***
Program Transfuzje w założeniu ma łączyć tancerzy i choreografów z artystami pracującymi w innych dziedzinach.
Realizacja programu Centrum Teatru i Tańca jest współfinansowana ze środków m. st. Warszawy.
