Fot. z archiwum Elwiry Piorun
Dziś przypada jubileusz czterdziestolecia pracy artystycznej Elwiry Piorun – tancerki, pedagożki, choreografki. 25 stycznia 1981 roku miał miejsce jej debiut na scenie Teatru Wielkiego w balecie Stworzenie świata w roli Żywiołów. Piorun jest absolwentką warszawskiej szkoły baletowej i pedagogiki tańca na Akademii Muzycznej im. Fryderyka w Warszawie (obecnie: Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina). Była wieloletnią solistką Teatru Wielkiego − Opery Narodowej w Warszawie, jednak już trzy lata wcześniej, jako uczennica szkoły baletowej, występowała w szkolnym przedstawieniu Leśna królewna w choreografii Hanny Chojnackiej jako Sarenka (na drugim zdjęciu druga od lewej na pierwszym planie). Według Archiwum Teatru przedstawienie było grane aż 50 razy.
Tańczyła w choreografiach Georges’a Balanchine’a, Maurice’a Bѐjarta, Matsa Eka, Teresy Kujawy, Witolda Grucy i innych. Podczas dziewięcioletniej pracy w Teatrze, do 1990 roku, Elwira Piorun zatańczyła w 640 przedstawieniach, między innymi: Giselle (w roli tytułowej), Fortepianissimo (główna rola), Córka źle strzeżona, Jezioro łabędzie, Sylfidy, Carmen, Śpiąca Królewna, Miłość i ból i świat i marzenie, Nienasycenie, Harnasie.
Przez osiem lat (1990-1998) pracowała w Niemczech w Hagen i Dortmundzie, gdzie występowała w głównych partiach w takich spektaklach jak Prometheus, Chopin et les Femmes Fragiles, Verhaengte Spiegel.
Po powrocie do kraju, oprócz udziału w spektaklach innych twórców, zaczęła przygotowywać pierwsze autorskie choreografie, między innymi: Nad milczącą krawędzią do muzyki Franza Schuberta, Gustava Mahlera i Tomasa Albionioniego oraz Tylko raz w życiu do muzyki Dymitra Szostakowicza (razem z Karolem Urbańskim).
Zrealizowała również ruch sceniczny do inscenizacji operowych − Jaskółki Giacomo Pucciniego i Salome Richarda Straussa.
W 2005 roku pracowała w Polskim Teatrze Tańca jako pedagożka i tancerka, biorąc udział w choreografiach Barocco Jacka Przybyłowicza oraz Tango z Lady M. i Przypadki pana von K. Ewy Wycichowskiej.
W tym samym roku wraz z Włodzimierzem Kaczkowski założyła Teatr Tańca Zawirowania. Pierwsza premiera odbyła się jeszcze przed jego oficjalną formalizacją – był to spektakl Przytul mnie (2004) w choreografii Piorun, z udziałem tancerzy Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie.
Brała również udział w choreografiach innych artystów, np. Juana de Torresa i Danieli Merlo (Chopin ambiente, część hiszpańska, za choreografię do części polskiej odpowiadała właśnie Piorun) i Daniela Abreu Fuera de Campo [Poza kadrem].
Obecnie jest dyrektorką artystyczną Teatru Tańca Zawirowania oraz Akademii Tańca Zawirowania i wciąż bierze udział we wszystkich jego produkcjach. Aktywnie uczestniczy w tworzeniu choreografii oraz występuje na scenie. Współorganizuje Międzynarodowy Festiwal Teatrów Tańca Zawirowania oraz współtworzy powstałe w 2020 roku Centrum Teatru i Tańca w Warszawie.
Serdecznie gratulujemy Elwirze jubileuszu i życzymy wielu kolejnych udanych lat pracy twórczej!
Zachęcamy także do lektury wywiadu pt. Historia i doświadczenia ciała, który w maju 2020 roku przeprowadził z Artystką Michał Przybyła.
