Teatr Limen Butoh, fot. S. Zawadzka
W środę 9 czerwca organizatorzy III Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Butoh zapraszają na wyjątkowy wieczór, którego bohaterami będą m.in.: Rui Ishihara – japoński tancerz od wielu lat mieszkający w Warszawie, Agata Sokół – utalentowana interdyscyplinarna artystka młodego pokolenia oraz Teatr Limen, który premierowo zaprezentuje instalację wideo Lemniskata.
Ideą festiwalu jest nowe butoh i pytania o rozwój tej sztuki w XXI wieku. Twórcy starają się zaprezentować różne formy poszukiwań, zadają też pytania o możliwość nowej estetyki butoh, bez utraty jego istoty. Każda edycja odnosi się do jej interdyscyplinarności i transnarodowości, by jednocześnie przyjrzeć się wpływom różnych kręgów kulturowych na jej uprawianie.
Wieczór butoh
9 czerwca 2021 (środa), godz. 19.00
Miejsce: Teatr Akt, ul. Łaziebna 9, Warszawa
Program:
Rui Ishihara, Przestrzeń się, performans improwizowany
Teatr Limen Butoh, Lemniskata, instalacja wideo (premiera)
Agata Sokół, IN-BE-TWIN, performans taneczny (premiera)
Księga Butoh – Butoh Encounters
Wstęp wolny
O pokazach i artystach:
Przestrzeń się!, performans improwizacyjny
Taniec: Rui Ishihara
Muzyka: Saba Krasoczko
Światło: Dariusz Kunowski
O patrz!
Ty, jako małe dziecko, podbiegasz do nas.
Rui Ishihara – tancerz i choreograf. W swojej pracy artystycznej głęboko inspiruje się pracą Tatsumiego Hijikaty oraz Kazuo Ohno, twórców tańca butoh. W wieku studenckim kilka lat spędził w grupie teatralnej jako scenograf i kierownik sceny. Samodzielnie uczył się również rzeźby. Karierę rozpoczął w 2000 roku jako artysta tańca współczesnego. Następnie, poprzez spotkania z Kazuo Ohno, Min Tanaką, Simone Forti (przedstawicielką postmodern dance), odnalazł swoją własną ścieżkę artystyczną. W 2006 roku rozpoczął swój życiowy projekt pt. Kanademai, będący rodzajem tanecznej pielgrzymki. W ramach realizacji tego przedsięwzięcia występuje w wielu przestrzeniach – zarówno naturalnych, plenerowych, jak i sztucznych, np. we wnętrzach budynków. Jak dotąd występował we Włoszech, Irlandii, Francji, Niemczech, Polsce i w Japonii. W trakcie trwania projektu nawiązał współpracę z artystami i muzykami z całej Europy. W 2009 roku osiadł na stałe w Warszawie, gdzie kontynuuje swoje poszukiwania w zakresie pracy z ciałem i tańcem, a w 2015 roku założył Izayoi Dance Troup. www.lifesizeuniverse.com
Saba Krasoczko – śpiewaczka, tłumacz, matka synów. Śpiewu klasycznego uczyła się u Katarzyny Zachwatowicz, Teresy Mulawy oraz Izabeli Kłosińskiej. W Iranie: u pani Tabatabai. Eksperymentuje z różnymi barwami głosu z różnych kultur bliskiego i dalekiego Wschodu. Jest autorką muzyki do spektakli teatralnych. Łączy głos z ruchem. Współpracuje z mimami i tancerzami. Stypendystka MKiDN.
Dariusz Kunowski – scenograf, reżyser, dyrektor teatru, pedagog, kurator i projektant wystaw. Od 1991 roku pracuje jako scenograf w teatrze i w telewizji. Od 1989 roku zrealizował autorskie przedstawienia: Pojazd (Teatr Academia), Łagodna według Fiodora Dostojewskiego, Dysk (CSW Zamek Ujazdowski), Kaleva na podstawie fińskiego eposu Kalewala (pokazy w Teatrze Małym w Warszawie), Dawid na motywach biblijnych, Gilgamesz na motywach eposu sumeryjskiego. Od 2005 Kieruje autorskim teatrem Scena Lubelska 30/32, w którym w latach 2007-2013 zrealizował 11 spektakli.
Lemniskata, wideo instalacja.
Koncepcja, scenariusz, reżyseria: Sylwia Hanff
Druga reżyserka: Marzena Brzezińska
Wykonanie: Sylwia Hanff, Marzena Brzezińska oraz Tosia Skarżyńska (gościnnie)
Zdjęcia, montaż, reżyseria filmowa: Sylwia Zawadzka
Video-art 3D: Magdalena Krawczyk
Muzyka: Jakim
Sny są wieczne, pochodzą z Czasu Snu, zgodnie z nimi toczą się dzieje wszechświata. Mój Sen jest moim prawem. (Murdrooroo)
Projekt zaczął się od dziewczynki siedzącej na drzewie nieopodal pewnego miejskiego jeziora, o którym wśród mieszkańców krążyły legendy… A jeśli czas jest jak jezioro, a nie rzeka? Śnienie świata. Dla Aborygenów Czas Snu oznaczał balansowanie pomiędzy dwoma światami – metafizycznym i fizycznym. Praczas, czas mityczny przeciwstawiany czasowi czynności codziennych. Jednak odwieczny czas snów jest obecny w każdym człowieku, obecny w różnych miejscach. Tu i teraz.
Lemniskata to nazwa różnych figur geometrycznych przypominających kształtem symbol ∞ . {displaystyle infty .} nieskończoności, który czasem jest również określany właśnie tym słowem.
Warszawski Teatr Limen Butoh – prowadzony przez Sylwię Hanff od 2002 roku pracuje w zmiennym składzie, otwarty na współpracę z różnymi artystami teatru, muzyki, plastyki, nowych mediów, dzięki której dokonuje się wymiana energii twórczej i wzajemnych inspiracji. Teatr dotychczas zrealizował ponad 20 spektakli/performansów, wiele etiud i improwizacji. Limen Butoh występuje w Polsce i za granicą (dotychczas USA, Japonia, Francja, Włochy) w różnych ośrodkach i na różnych festiwalach. Od kilkunastu lat prowadzi współpracę międzynarodową. Strony teatru: https://www.facebook.com/limenbutoh, www.limenbutoh.net
Sylwia Hanff – pionierka i jedna z najbardziej rozpoznawalnych tancerek butoh w Polsce, magister filozofii UW, reżyserka, choreografka, liderka Teatru Limen Butoh, instruktorka improwizacji tańca i symboliki ciała, menadżerka, kuratorka projektów z zakresu edukacji artystycznej i kulturalnej oraz projektów społeczno-kulturalnych, inicjatorka i Dyrektorka Artystyczna Butohpolis. Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Butoh. Na scenie od 25 lat, do tej pory wystąpiłam w ponad 40 spektaklach teatrów instytucjonalnych i niezależnych. Została opisana w książce J. Majewskiej The Body Revolving Stage. New Dance in New Poland ( Instytut Teatralny, 2011) oraz w książce Obecni ciałem. Warsztat polskich tancerzy Magdaleny Zamorskiej (wydanej w jęz. angielskim pt. Intense Bodily Presence: Practices of Polish Butō w 2018). Stypendystka Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Od 19 lat prowadzi warsztaty pracy z ciałem i ruchem. Była aktorką zespołu Warszawskiego Teatru Pantomimy/ Teatr Żydowski w Warszawie, 10 lat współpracowała z Teatrem Narodowym i Operą Narodową, współpracuje z teatrami fizycznymi i eksperymentalnymi.
Marzena Brzezińska – tancerka i performerka, poszukuje eksperymentalnych form ruchu, pracy z ciałem i sztuk performatywnych. Ukończyła kursy: Kurs Choreografii Scenicznej pod kierownictwem Iwony Olszowskiej oraz Kurs Choreografii Eksperymentalnej pod kierownictwem Marii Stokłosy, Renaty Piotrowskiej – Auffret, Magdaleny Ptasznik – Choreografia w Centrum. Brała udział w wielu warsztatach z techniki tańca współczesnego, improwizacji ruchowej, kontakt improwizacji na terenie całej Polski. Współtworzyła Sztab Twórczy projekt, którego byłam pomysłodawczynią. Tańczy od 1994 roku w zespołach: Zespół Tańca Współczesnego Jazz-Dance, Teatr Tańca TeDeTe, Teatr Tańca Kompania Buno. Współtworzy Teatr Limen Butoh od 4 lat.
Sylwia Estera Zawadzka – fotografka, filozofka, wykładowczyni. Ukończyła studia filozoficzne na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Tam też obroniła pracę doktorską. Słuchaczka Studiów fotograficznych w Wyższej Szkole Fotografii w Warszawie w latach 2015/2016. W latach 2005/2012 wykładowca filozofii na państwowych i prywatnych uczelniach wyższych. Od roku 2012 fotografka teatralna i streetowa. Obecnie pracuje jako fotografka niezależna. Centralnym motywem jej twórczości niezmiennie pozostaje człowiek w krajobrazie miejskim oraz sztuka fotografii teatralnej. Obecnie zajmuje się również poszukiwaniami w zakresie wideo-art i filmu.
Magdalena Krawczyk – interdyscyplinarna artystka, zajmująca się modelingiem, aktorstwem,
performansem, tworzeniem muzyki, edycją wideo oraz projektowaniem przestrzeni 3D w środowisku Unreal Engine. Ukończyła studia przy Kolegium Indywidualnych Studiów Międzyobszarowych na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach, gdzie uczęszczała na zajęcia ASP w Katowicach oraz na laboratoria z grafiki 3D i projektowania przestrzeni w grach kierunku Sprintwrite na UŚ w Sosnowcu. Prowadzi projekt muzyczny LALKA, w którym jest współautorką muzyki oraz osobą współodpowiedzialną za montaż materiałów video. Współtworzy grupę performatywną Kastracja, w której tworzy multimedialne performance, do tworzy muzykę oraz materiały video. W 2020 wraz z innymi członkami grupy stworzyła w pełni wirtualną, wystawę zatytułowaną is this loss, stanowiącą instalację w środowisku 3D.
IN-BE-TWIN
Koncepcja i wykonanie: Agata Sokół
Performans taneczny, wykorzystujący sztukę butoh jako punkt wyjścia do zgłębiania pustki, co za tym idzie – sfery nieświadomości indywidualnej oraz zbiorowej. Artystka bada relacje podmiot-przedmiot, sacrum-profanum, oraz stawia pytania: kto/co perfor(m)uje? Kto/co jest perfor(m)owany/e?
Kostiumy oraz elementy scenografii stworzyła marka modowa POLKA, ocierająca się o słowiańską kulturę i sztukę, która do wykonania swoich ubrań wykorzystuje firany i materiały z odzysku, nadając im drugie życie.
Agata Sokół – magister sztuki, absolwentka Wydziału Sztuki UP w Krakowie oraz Ecole Supérieure d’Art des Pyrénées w Pau; artystka multidyscyplinarna, w tym performerka oraz alternatywna fotomodelka określająca się jako poetka ciała, zgłębiająca sztukę butoh oraz shibari; instruktorka hatha jogi akademickiej. W swoich działaniach podejmuje tematy pustki, obecności, tożsamości, Eros oraz Thanatos. Ukończyła studium aktorskie Teatru A Part, uczestniczyła w projekcie Laboratorium Kultury Czynnnej. Nie wiem kim był Grotowski, praktykuje butoh pod okiem Sylwii Hanff, Krzysztofa Jerzaka, Maruski Ronchi, Katarzyny Pastuszak, Atsushiego Takenouchiego czy Tetsuro Fukuhary. Występowała wraz z Teatrem A Part na Międzynarodowym Festiwalu Sztuk Performatywnych A Part (Projekt Dante, 2019, Alicja w Krainie Czarów, 2020) oraz w zbiorowym performansie Noc płonie Dzień na Butohpolis. II Międzynarodowym Festiwalu Sztuki Butoh. Ma za sobą także kilka solowych występów, m.in. w performatywnej instalacji na wystawie Erwin Sówka/Raspazjan (współpraca z kolektywem Tajny Projekt, 2018), czy Dark Eros.
Księga Butoh
Koncepcja i opracowanie graficzne: Karolina Bieszczad-Stie
Opracowanie graficzne: Anna Róża Gurowska
Rok produkcji: 2019
Zaproszeni artyści / instytucje: Atsushi Takenouchi, Azumaru, Dai Matsuoka (Sankai Juku), Daisuke Yoshimoto, Ima Tenko, Ken Mai, Mushimaru Fujieda, Saga Kobayashi, Tatsumi Hijikata Archives, Yumiko Yoshioka.
Dla wielu tancerzy, Butoh to coś więcej niż forma tańca. Czasami jest to koncept, szersza forma sztuki lub pewien sposób myślenia o życiu, śmierci i świecie. Nie ma jednego sposobu zrozumienia Butoh. Księga Butoh to album, który tłumaczy ruch ciała na obiekt fizyczny. Do udziału w projekcie Karolina Bieszczad-Stie zaprosiła kilku najwybitniejszych japońskich tancerzy. Dostali oni przestrzeń papieru o formacie A3, aby wypełnić ją czymś, co dla nich jest butoh. Poszczególne strony przybraly kształt kolaży kostiumów, zapisów tanecznych, rysunków, znalezionych przedmiotów… Część stron została stworzona samodzielnie przez tancerzy, część przy współpracy z Karoliną i polską artystką Anną Różą Gurowską. Wszystkie strony zostały następnie zebrane i oprawione, przez włoskiego szewca w Oslo, w Księgę Butoh. Celem tego interdyscyplinarnego projektu jest powrót do źródeł butoh w niekonwencjonalny sposób. https://www.butoh-encounters.com/2019-be-thinking-practice
Butohpolis cały program: https://www.facebook.com/events/178484814105910
Zasady bezpieczeństwa:
– organizatorzy proszą o zachowywanie dystansu 1,5 metra,
– wewnątrz budynku obowiązuje noszenie maseczek,
– na terenie będą dostępne środki do dezynfekcji.
***
Organizator: Stowarzyszenie „Akademia Umiejętności Społecznych”
Współorganizator: Teatr Limen Butoh
Projekt współfinansowany przez m.st. Warszawa
Partner: Teatr Akt
Patronat medialny: Centrum Teatru i Tańca, Butohsfera, Fundacja Performa
Wsparcie medialne: portal taniecPOLSKA.pl
