Iwona Pasińska w cyklu „Twarze tańca”

Prezentujemy drugi odcinek z serii Twarze tańca. Cykl ma za zadanie przybliżyć publiczności postacie ludzi tańca. Drugi odcinek przedstawia sylwetkę Iwony Pasińskiej, dyrektor Polskiego Teatru Tańca – Baletu Poznańskiego w momencie otrzymania przez zespół stałej siedziby po 45 latach istnienia w lipcu 2017 roku. Wtedy Dyrekcja PPT pisała o tym wydarzeniu: „Podjęta przez Zarząd Województwa Wielkopolskiego decyzja o dofinansowaniu ze środków unijnych projektu na adaptację na siedzibę teatru kamienicy przy ul. Taczaka 8 w Poznaniu uskrzydla nas w dążeniu do utworzenia polskiego centrum sztuki tańca w sercu Wielkopolski.”. Film Izabeli Szymańskiej pozwala bliżej przyjrzeć się tej wyjątkowej sytuacji, jednocześnie prezentując drogę twórczą Iwony Pasińskiej.

koncepcja i produkcja: Izabela Szymańska dla Instytutu Muzyki i Tańca
realizacja: Wojtek Kaniewski, Anu Czerwiński, Izabela Szymańska
montaż: Wojtek Kaniewski

Twarze tańca – odcinek II – Iwona Pasińska

Iwona Pasińska – choreograf, dramaturg ruchu, teatrolog, dyrektor artystyczny Movements Factory, współzałożyciel Fundacji Movements Factory, dyrektor Polskiego Teatru Tańca – Baletu Poznańskiego, absolwentka Państwowej Szkoły Baletowej im. Feliksa Parnella w Łodzi. Ukończyła filologię polską ze specjalizacją teatrologiczną na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie w Katedrze Dramatu i Teatru obroniła doktorat z obszaru doświadczenia ciała w teatrze współczesnym z perspektywy teatru tańca; badaczka ruchu i ekspresji ciała w przestrzeniach performatywnych. Od 1997 roku pierwsza solistka Polskiego Teatru Tańca – Baletu Poznańskiego. W 1998 roku została laureatką Medalu Leona Wójcikowskiego dla najwybitniejszego tancerza młodego pokolenia. W PTT tańczyła główne lub solowe role w choreografiach m.in.: Ewy Wycichowskiej (Niebezpieczne związki, Daina, Trans…Nieprawdziwe zdarzenie progresywne, Carpe Diem, Wiosna Effatha), Jacka Przybyłowicza (Naszyjnik gołębicy, Barocco), Rafała Dziemidoka (Medea), Magdaleny Reiter (36,5°), Matsa Eka (Pół dnia Północy), Yossi Berga (Wo-man w pomidorach), Birgit Cullberg (Romeo i Julia), Virpi Pahkinen (Zefirum), Susanne Jaresand (En face), Thierry Vergera (Lato), Greya Veredona (Sługa dwóch panów), Jerzego Makarowskiego (Carmen). Z PTT była związana do 2008 roku. Od 2002 roku zajmuje się kompozycją ruchu, dramaturgią ekspresji ciała oraz   choreografią. Jej zainteresowania scaliły trzy premiery w Atelier Polskiego Teatru Tańca: Gra I.Czas, Moment:gra (dwójka), Gramy x3 oraz współpraca z Teatrem Witkacego w Zakopanem. Wspólnie z producentem i animatorem kultury Marcinem Maćkiewiczem w 2008 roku założyła kolektyw Movements Factory, z którym zrealizowała projekty: Pustynia pary (Archipelag Malta 2008), z Czesławem Mozilem Gramy 4 U (w ramach madeinpoznan.doc, 2009), czy w przestrzeni publicznej – Saligia. 7 grzechów miejskich (festiwal Malta – blok Nowe Sytuacje, 2009). W 2010 roku razem z Movements Factory przygotowała dwa spektakle:  Trop: DaNce as Art (premiera w Teatrze Wielkim w Poznaniu) –  spektakl wyróżniony przez miesięcznik Teatr za najciekwasze wydarzenie w obszarze teatrów tańca w 2010 roku oraz BodyLand (powstały na zaproszenie Teatru 8 Dnia w ramach projektu Drugie miasto). Jako choreografka lub dramaturg ruchu od 2010 roku stale współpracuje z teatrami dramatycznymi, operowymi oraz altnernatywnymi, wśród których są m.in.: Teatr Wielki w Poznaniu (tu także reżyseria Piotruś i wilki), Teatr Wybrzeże, Teatr Współczesny w Szczecinie, Teatr Ochoty w Warszawie, Teatr Powszechny w Warszawie, Opera Nova w Bydgoszczy, Teatr Lubuski w Zielonej Górze, Teatr Modrzejewskiej w Legnicy. W teatrze dramatycznym pracowała m.in. z Marcinem Liberem (Makbet, III Furie, Aleksandra. Rzecz o Piłsudskim), Piotrem Kruszczyńskim (Wszystko, co chcielibyście powiedzieć po śmierci ojca, ale boicie się odezwać, Człowiek z Bogiem w szafie), Igorem Gorzkowskim (Burza, Starucha, Zaćmienie, Wariat i zakonnica, Kalino malino czerwona jagodo, Bartoszem Frąckowiakiem (Ksiądz H., czyli Anioły w Amsterdamie). Jej spotkanie z operą zaowocowało współpracą z takimi reżyserami jak: Natalia Babińska (Halka, Demetrio), Ignacio Garcia (Hamlet), Michał Znaniecki (Bal maskowy, Mandragora), Monika Dobrowlańska (Ophelia), Piotr Bogusław Jędzrejczak ((Św. Franciszek i wilk z Gubio). Zagrała również w spektaklach dramatycznych m.in Piotra Kruszczyńskiego (Histericon, Teatr Polski, Poznań), Macieja Prusa (Dziady, Teatr Polski, Poznań), Andrzeja Dziuka (Szekspir… albo co chceta), Jana Szurmieja (Krwawe gody). Była także asystentką Claudii Castellucci z Societas Raffaello Sanzio przy spektaklu Święto wiosny. W 2011 roku była współautorka opracowania koncepcji ceremonii przedmeczowych dla Euro 2012 /UEFA. W 2012 roku przygotowała choreografię do Poznańskich Ceremonii Przedmeczowych Euro 2012. Jej autorska realizacja z 2013 roku Święto wiosny <6,6/66>, powstała w ramach rezydencji artystycznych w „Laboratorium CK Zamek” w Poznaniu, zakładała uruchomienie kreatywnych bodźców w uczestnikach w obszarze trzech pól: ekspresji ciała, ekspresji głosu oraz wizualizacji. Projekt skierowany był do amatorów (seniorów +66 oraz juniorów -6), a jego pośrednim celem było opracowanie metod uwalniających twórczy potencjał w osobach bez artystycznego doświadczenia. Zainteresowania artystki skoncentrowane na ekspresji ciała oraz przebiegach ruchowych tworzą obszary, w których ważne są dla niej spotkania z wykonawcami również spoza profesjonalnego świata tańca oraz teatru.