Wersja do druku

Udostępnij

Od marca do czerwca Staromiejskie Centrum Kultury Młodzieży w Krakowie (ul Wietora 13) zaprasza na cyklPortrety. Kobiety w polskiej choreografii–przegląd polskiej myśli choreograficznej ze szczególnym uwzględnieniem roli kobiet wizjonerek. Organizatorzy planują przyjrzeć się wizerunkom postaci kobiet w polskiej choreografii, a także praktyce scenicznej jego wybranych reprezentantek (Barbara Bujakowska, Izabela Chlewińska, Grażyna Chmielewska, Joanna Czajkowska, Karolina Garbacik, Iwona Olszowska, Marta Pietruszka). Cykl zostanie zainaugurowany 30 marca o godzinie 19.00. W ramach wieczoru Iwona Olszowska pokaże soloKilka piosenek o miłości, a Marta Pietruszka zaprezentuje spektaklŚmierć Ofelii.


Po spektaklach organizatorzy zapraszają na rozmowę wokół zespołu „Kontrast” i początków krakowskiej sceny tańca współczesnego. Spotkanie zakończy obchody jubileuszu dziesięciolecia istnienia sceny. Jego dyskutantami będą dawni uczniowie i tancerze „Kontrastu”: Iwona Olszowska, Marta Pietruszka, Katarzyna Skawińska, Janusz Skubaczkowski oraz ich nauczyciel – Jacek Tomasik. Spotkanie będzie doskonałym pretekstem, aby zajrzeć do ich prywatnych archiwów i sprawdzić, co skrywają? Które zdjęcia, nagrania, kostiumy sceniczne, recenzje zostały zachowane, a które odeszły w niepamięć?

O spektaklach:

Iwona Olszowska:Kilka piosenek o miłości

Anna Królica: „Klika piosenek o miłości Iwony Olszowskiej to studium o kobiecie zajmującej się lub przyłapanej na zajmowaniu się codziennymi rytuałami – niezwykle sensualny i niepozbawiony poczucia humoru obraz.”

Kilka piosenek o miłości

Premiera: 2008 Poznań

Pomysł, choreografia i taniec: Iwona Olszowska

Muzyka: Flesh Quartet- fire fire, Franka Potente-fly with me, Michael Brook-truck attack, Blimp.

Czas trwania: 30 min.

Olga A. Marcinkiewicz, Marta Pietruszka:Śmierć Ofelii

Inspirację do spektaklu Śmierć Ofelii stanowiła Mimika…Wojciecha Bogusławskiego – XIX-wieczny podręcznik dla adeptów sztuki aktorskiej, będący zbiorem skodyfikowanych gestów i póz teatralnych, opowiadających podstawowym stanom emocjonalnym, takimi jak gniew, smutek i radość. Jest to podręcznik martwych dzisiaj gestów i sztucznych układów ciała, które wówczas stanowiły reformatorski krok w kierunku prawdy psychologicznej.

Punktem wyjścia przedstawienia stał się monolog szalonej Ofelii zaczerpnięty z egzemplarza Bogusławskiego, „przetłumaczony”na język gestów Mimiki… zgodnie z instrukcjami oddzielnego rozdziału, poświęconego scenicznemu ukazaniu szaleństwa. Odgrywane jest więc podwójne szaleństwo – Ofelii Szekspira oraz szaleństwo postaci teatru Bogusławskiego.Tematem przedstawienia jest portret psychologiczny postaci ulegającej rozpadowi osobowości na społeczną, dworską oraz uczuć i instynktów. Śmierć poprzez formę odrzucenie i zniszczenie wszystkiego, co poza konwencją, w tym przypadku społeczną, dworską. Wychodzi, obłąkana Ofelia w lustrze widzi samą siebie – jej portret ulega coraz większym zniekształceniom aby na końcu, jako samodzielnie istniejąca postać wtargnąć do przestrzeni przed lustrem. Tutaj, w stelażu – schemacie stroju dworskiego, w pokoju zaznaczonym również jako schemat, następuje ostateczny rozpad jej tożsamości – jak półautomat powtarza martwe gesty Bogusławskiego.

Teatr Gestu i Ruchu – Śmierć Ofelii

Premiera: 1998

Tańczy: Marta Pietruszka

choreografia: Olga A. Marcinkiewicz, Marta Pietruszka

Muzyka: A.Vivaldi, Purcell, Adams

Czas trwania: 23 minuty

***

Prezentacje spektakli w ramach cyklu Portrety. Kobiety w polskiej choreografii jest współorganizowany przez Instytut Muzyki i Tańca w ramach programu „Scena dla tańca”.

W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb.

Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym.

Kliknij tutaj, aby dowiedzieć się więcej.

Close