Compagnie 111, Plan B. Fot. materiały organizatorów.
W piątek i sobotę w Krakowie odbędą się ostatnie prezentacje w ramach festiwalu „Materia Prima” – III Międzynarodowego Festiwalu Teatru Formy. Bieguny Kultury. O godz. 18.00 do wyboru Plan B Compagnie 111 (Studio Telewizyjne S3 w Łęgu – Ośrodek Telewizji Kraków) – dzieło dwóch wybitnych artystów: eksperymentatorów i wizjonerów oraz Membrana – wizualny spektakl duetu Yaniv Shentser & Meirav Ben David (Teatr Groteska – Sala Kopułowa, ul. Skarbowa 2). Twórcy spektaklu Compagnie 111 spotkali się w połowie drogi, poza ramami każdej ze sztuk, którymi zajmowali się do tej pory. Aurélien Bory chciał uciec od cyrku, a Phil Soltanoff od teatru. Swój spektakl „oparli” na równi pochyłej, z którą skonfrontowali czterech mężczyzn: akrobatów, tancerzy, żonglerów.
Natomiast o 20.30 zostanie pokazany w Teatrze Ludowym spektakl Nie zapomnij mnie Philippa Genty’ego – jednego z najwybitniejszych twórców teatru plastycznego na świecie, w którego twórczości spotykają się i stapiają ze sobą teatr, taniec, sztuka mimu, śpiew i lalki. Nie zapomnij mnie sięga po te wszystkie dziedziny sztuki, by wprowadzić nas w świat marzeń i odkryć przed nami nieuświadomione dotąd przestrzenie. Artystę fascynuje granica między tym, co żywe, a tym, co nieożywione. Przedstawienie przywodzi na myśl świat snów, powrót pogrzebanych wspomnień, miłosny zawrót głowy, rzucanie wyzwania śmierci. W jednej opowieści łączy to, co najbardziej podniosłe, z tym, co nierzeczywiste. O tej samej godzinie w Teatrze Groteska wystąpi zespół Vologda Regional Puppet Theatre Teremok ze spektaklem Carmen. Postać Carmen, bohaterki znanej noweli Prospera Mérimée, stanowiła i nadal stanowi inspirację dla wielu artystów. Przedstawienie teatru Teremok z Wołogdy – teatru z dużymi tradycjami, a jednak nie stroniącego od eksperymentów – to nowa lalkowa interpretacja tej znanej opowieści.
Compagnie 111 – Aurélien Bory: Plan B
Plan B to dzieło dwóch wybitnych artystów: eksperymentatorów i wizjonerów. Aurélien Bory chciał uciec od cyrku, a Phil Soltanoff od teatru. Spotkali się w połowie drogi, poza ramami każdej z tych sztuk. Swój spektakl „oparli” na równi pochyłej, z którą skonfrontowali czterech mężczyzn: akrobatów, tancerzy, żonglerów. Scena-bryła w ciągłym ruchu i współcześni Syzyfowie, którzy wciąż pną się po niej w górę. Zdumiewające. Teatr jest sztuką zależną od grawitacji, która nie może uciec od praw fizyki. Czyżby?
Koncepcja, scenografia/Conception, set design: Aurélien Bory; Reżyseria/Stage direction: Phil Soltanoff; Oryginalna kreacja ról/Original roles creation: Olivier Alenda, Aurélien Bory, Loïc Praud, Alexandre Rodoreda Reżyseria światła/Light design: Arno Veyrat; Muzyka/Music: Phil Soltanoff, Olivier Alenda, Aurélien Bory; Kostiumy/Costumes: Sylvie Marcucci, Rekwizyty/Props: Christian Meurisse, Harold Guidolin, Pierre Dequivre; Asystent reżysera/Stage director assistant: Hugues Cohen; Występują/Performers: Mathieu Bleton, Itamar Glicksmann, Jonathan Guichard, Nicolas Lourdelle
Produkcja/Production: Compagnie 111 – Aurélien Bory; Koprodukcja w 2003/Co-production in 2003: Théâtre Garonne, Scène Européenne – Toulouse, Théâtre de la Digue – Toulouse, Le Train Théâtre-Scène Conventionnée – Portes lès Valence; Koprodukcja w 2012/Co-production in 2012: Le Grand T, Théâtre de Loire Atlantique – Nantes, Théâtre du Rond-Point – Paris; Wsparcie/Support: Ministère de la Culture et de la Communication, Direction Régionale Midi-Pyrénées, Région Midi-Pyrénées, Ville de Toulouse; Conseil Général de la Haute-Garonne
czas przedstawienia/duration: 70 min
Z recenzji:
„Plan B bawi się percepcją widza, oferując mu nową perspektywę postrzegania tego, co jest pionem i tego, co jest zjawiskiem grawitacji. Widząc ów łagodnie nachylony świat przez cały czas staramy się go wyprostować. Oscylowanie pomiędzy tym, co widzimy, a tym, co uznajemy za prawdę, staje się ćwiczeniem z geometrii wizualnej.”
[Rosita Boisseau, Plan B: dziesięć lat braku równowagi, „Le Monde”]
„Plan B stanowi kamień milowy w historii współczesnej sztuki cyrkowej.(…) Wydaje się, że artyści dosłownie latają w przestrzeni. Tworzą oni dziwną choreografię, będącą zarówno hołdem dla azjatyckich filmów akcji, jak i ich pastiszem. Gdzieś pomiędzy nonsensem, a rzeczywistością ze snu. Nasuwa się niejednoznaczny morał: jesteśmy nikim bez siebie nawzajem, nawet jeśli czasem, żeby przetrwać, musimy nadepnąć naszego sąsiada…”
[Gilles Renault, Czapki z głów dla Planu B, „Libération”]
„Twórca Compagnie 111, Aurélien Bory, wymyśla widowiska konceptualne, żonglując tańcem, akrobacjami i kinem. Proponowane przez niego intelektualne, a zarazem humorystyczne triki wyostrzają oko i umysł. Plan B (…)to metafora świata, który nie chce stać w miejscu i w którym walczymy o to, by móc wysoko nosić głowę. (…)Prawdziwa gimnastyka bez naciągania mięśni. I to nawet pełna gracji.”
[E.L., Dziwny intelektualista, „L’Express”]
Compagnie Philippe Genty: Nie zapomnij mnie
Dziesięć pochodzących znikąd postaci, kobiet i mężczyzn, idzie przez świat i przemierza wewnętrzne krajobrazy w krainie wielkich przestrzeni arktycznych, niepostrzeżenie wkraczając w rzeczywistość rodem ze snów. Ludzkim istotom towarzyszą ich sobowtóry-manekiny. Wywołane na scenę postaci pojawiają się niczym duchy z przeszłości, o której nie wiadomo czy jest zbiorowa, czy indywidualna. Razem z nimi śledzimy przygody Clarisse, szympansicy wielkości człowieka, a jej obecność podkreśla absurdalność patetycznych zachowań ludzkich. To prawdziwie surrealistyczna opowieść.
W spektaklach Philippa Genty’ego – jednego z najwybitniejszych twórców teatru plastycznego na świecie, spotykają się i stapiają ze sobą teatr, taniec, sztuka mimu, śpiew i lalki. Nie zapomnij mnie, sięga po te wszystkie dziedziny sztuki, by wprowadzić nas w świat marzeń i odkryć przed nami nieuświadomione dotąd przestrzenie. Artystę fascynuje granica między tym, co żywe, a tym, co nieożywione. Przedstawienie przywodzi na myśl świat snów, powrót pogrzebanych wspomnień, miłosny zawrót głowy, rzucanie wyzwania śmierci. W jednej opowieści łączy to, co najbardziej podniosłe, z tym, co nierzeczywiste. Nastrój podkreśla tu pełna emocji, zachwycająca muzyka René Aubry’ego, która wprowadza nas w transową atmosferę.
Philippe Genty wystawił na nowo Nie zapomnij mnie, tym razem z młodymi Norwegami, pozwoliło mu to wzbogacić spektakl o nowy nordycki element.
Produkcja/Production: Compagnie Philippe Genty; Koprodukcja/Co-production:Nord- Trøndelag University College; Maison de la Culture de Nevers etde la Nièvre; Compagnie Philippe Genty; Wsparcie/Support: Ministère de la Culture et de la Communication; DRAC Bourgogne; Ville de Nevers
Reżyser/Stage director: Philippe Genty; Choreografia/Choreography: Mary Underwood; Asystent/Assistant: Eric de Sarria; Asystent stażysta/Intern assistant: Yngvild Aspeli; Muzyka/Music: René Aubry; Reżyseria światła/Light design: Philippe Genty, Vincent
Renaudineau ,Thierry Caperan ; Reżyseria dźwięku/Sound design: Antony Aubert; Maska/Mask: Martin Rezard, Sebastien Puech, Scenografia/Set design: Sébastien Puech, Carole Allemand, Sophie Coeffic, Coralie Maniez, Valérie Lesort, Yngvild Aspeli, Doriane Ayxandre, Claire Brabant, Laurent Huet, Alexandra Leseur, Karin Wehner, stażysta/intern: Priscille Dumanoir; Występują/Cast: Ánne Mággá Wigelius, Annie Dahr Nygaard, Morten Anda Berg, Lena Kvitvik, Henrik Hoff Vaagen, Benedikte Karine Sandberg, Sjur Marqvardsen, Maja Bekken, Madeleine Fredstad Roseth
czas przedstawienia/duration: 90 min.
Vologda Regional Puppet Theatre Teremok: Carmen
Postać Carmen, bohaterki znanej noweli Prospera Mérimée, stanowiła i nadal stanowi inspirację dla wielu artystów. Przedstawienie teatru Teremok z Wołogdy – teatru z dużymi tradycjami, a jednak nie stroniącego od eksperymentów – to nowa lalkowa interpretacja tej znanej opowieści. Boris Konstantinow (reżyser) i Wiktor Antonow (scenograf) zdecydowali się przełożyć warstwę słowną opowieści na język teatru plastycznego. Dlatego w spektaklu nie pada ani jedno zdanie. Są za to lalki, nieco toporne, rustykalne, za to animowane z prawdziwą maestrią. Są także aktorzy, wcielający się w trupę wędrownych, cygańskich artystów. A wszystkiemu towarzyszy ognisty hiszpański taniec i muzyka. Artystom udało się wyczarować na scenie świat pełen metafor, poezji i piękna. Powstała struktura nieco szamańska – magia ożywiania wykonanych z patyków lalek wciąga nas bez reszty. A wszystko po to, by opowiedzieć o potędze ludzkich emocji silniejszych niż śmierć.
Hiszpania. Słońce, światło księżyca, niebo pełne gwiazd. Droga. On i Ona. Odwieczna historia miłosna, której nie da wyrazić się słowami. Hiszpańska gitara i dźwięk kastanietów stanowią dopełnienie tego dramatu.
Z recenzji:
„Oszustwo jest wyższej, teatralnej rangi. Gęste kędziory czarnookich ślicznotek okazują się frędzlami misternie związanych chustek, a brwi jak skrzydła – grubym zawijasem farby. (…) Obraz dusznej hiszpańskiej nocy jest zręcznie zmontowany z groteskowych szczegółów. Umiejętnie pomyślana i wyrazista konstrukcja sprawia, że widzimy to, czego nie ma, czego być nie może, a co powinno być. Teatralne oszustwo to istota tego przedstawienia. Genialnie prosta i dzięki temu wywołująca szczery zachwyt zwykłej publiczności i protekcjonalno-zazdrosny uśmiech profesjonalistów.”
[Arina Szepielowa, Podróż z Petersburga, „Petersburski Magazyn Teatralny”]
Nagrody:
Złota Maska – Narodowa Nagroda Teatralna, Rosja, 2014 r.
Nagroda za całość artystyczną – Festiwal „Petrushka Wielki”, Jekaterynburg, Rosja, 2014 r.
Grand Prix – Festiwal Teatralny – Subotica, Serbia, 2013 r.
Najlepsza scenografia i choreografia – Festiwal Teatrów Lalek PIF – Zagrzeb, Chorwacja, 2013 r.
Nagroda Specjalna Jury – Wołżańskie Spotkania, Rosja, 2012 r.
Najlepszy spektakl – Festiwal Teatralny „Słomiany Słowik”, Czelabińsk, Rosja, 2012 r.
Reżyseria/Stage direction: Boris Konstantinov; Scenografia/Set design: Wiktor Antonov; Choreografia/Choreography: Natalya Petrova-Rudaya; Muzyka/Music: Rodion Szczedrin, Georges Bizet, Vadimir Pliss; Występują/Cast: Andrei Vasilev, Marina Efremova, Valentin Ovsiannikov, Aleksandr Shishkin, Natalia Vasileva, Natalia Savenkova, Marina Mizina, Iwan Zakharov
czas przedstawienia/duration: 55 min.
Yaniv Shentser & Meirav Ben David: Membrana
Genesis – mit o stworzeniu z dawnych kultur świata rodem, stanowi źródło inspiracji dla tego wyjątkowego dialogu. Spotkanie przeszłości i współczesności, muzycznych tradycji, ekspresji wokalnej i instrumentów muzycznych łączy się tu z bogactwem powstających na oczach widzów obrazów: gry świateł i cieni oraz projekcji wideo. Dwoje artystów tworzy spektakl muzyczno-teatralny, którego treść i forma wywodzą się z kultur Wschodu: Japonii, Indonezji, Indii, Chin oraz tradycji żydowskiej, jak również z kultur Zachodu: średniowiecznych pieśni liturgicznych oraz pieśni ludowych Hiszpanii, Chorwacji i Rosji, śpiewanych po łacinie, w ladino i po chorwacku. Warstwa muzyczna przedstawienia została wzbogacona projekcjami pełnego magii i ukrytych znaczeń teatru cieni. Bęben, jeden z najbardziej pierwotnych instrumentów muzycznych świata, jest tu wykorzystywany w dwojaki sposób – jako źródło dźwięku, a także mikro-scena. Światło i transparentność oraz to pojawiające się, to znikające kształty i barwy – wszystko służy temu, by ukazać bogactwo świata w nas i świata, w którym tkwimy my sami.
Pomysł i reżyseria/Idea and stage direction: Meirav Ben David, Yaniv Shentser; Scenografia/Set design: Mia Janković,Yaniv Shentser Muzyka/Music: Meirav Ben David, Yaniv Shentser; Wideo/Video: Yaniv Shentser; Występują/Cast: Meirav Ben David, Yaniv Shentser
Wsparcie/Support: Rabinovich Foundation for Arts
czas przedstawienia/duration: 45 min
Meirav Ben David i Yaniv Shentser to pochodzący z Izraela muzycy i artyści multidyscyplinarni. Meirav jest śpiewaczką, interpretatorką muzyki średniowiecznej i renesansowej, studiowała m.in. śpiew gregoriański, sefardyjski i klasyczny śpiew arabski. Jako członkini zespołów muzycznych: Trio May, Misteria, Duo Virga występowała w Europie i na świecie. Z Harel Trio nagrała płytę „Yedid Nefesh – Amant do Mon Ame”. Yaniv jest muzykiem, reżyserem teatralnym, scenografem specjalizującym się we wschodniej perkusji i klasycznej muzyce perskiej. Stworzył wiele przedstawień teatralnych, wydarzeń muzycznych, występował z zespołami i grupami muzycznymi, reprezentującymi różne brzmieniowe style, od klasycznej muzyki wschodniej, poprzez Gamelan i Dhrupad, aż po muzykę elektroniczną i współczesną.
Projekt Materia Prima. 3. Międzynarodowy Festiwal Teatru Formy. Bieguny Kultury jest finansowany z funduszy EOG pochodzących z Islandii, Liechtensteinu i Norwegii, oraz ze środków krajowych.
