Fot. Maciej Sierpień.
W środę, 5 lipca 2017 roku rusza 30. ULICA – Międzynarodowy Festiwal Teatrów Ulicznych, który potrwa do 9 lipca. Tematem wiodącym tegorocznej edycji festiwalu będzie sugestywny obraz życia ludzi, którym zabrania się posiadania i czytania książek. Obraz ten wykreował Ray Bradbury w swej powieści Fahrenheit 451. Jednym z najistotniejszych segmentów wielkiego, rozbudowanego w czasie i przestrzeni festiwalu – widowiska, w którym weźmie udział ponad 200 wykonawców, będzie spektakl multimedialny Teatru KTO w reżyserii Jerzego Zonia i choreografii Eryka Makohona, inspirowany słynną powieścią. F451 to wizja przerażającego świata przyszłości, w którym dokonuje się ostateczny cywilizacyjny i kulturowy przełom, czy raczej – katastrofa. To świat, w którym zakazana jest wszelka literatura, sztuka, filozofia, wszelkie indywidualne, wolne i wyzwolone myślenie, odczuwanie, poznawanie. Spektakl ma być ostrzeżeniem i jednocześnie obroną tego, co w ludzkiej tradycji najistotniejsze i najpiękniejsze: swobodnego myślenia, odczuwania i rozumienia, ludzkiej mądrości i wiedzy, prawdziwie człowieczego losu i przeznaczenia.
Podczas festiwalu zostaną pokazane 3 choreografie Eryka Makohona: wspomnianie już premierowe F451 oraz znane już krakowskiej publiczności spektakle uliczne: Peregrinus Teatru KTO oraz Estra&Andro Krakowskiego Teatru Tańca.
F451
Spektakl Teatru KTO jest próbą pokazania świata „zniewolonych umysłów”, dusz i serc; świata, w którym wszechobecna i wszechpotężna „kultura obrazkowa” – z jej najstraszliwszą bronią: telewizją – wtłacza świadomość pojedynczego człowieka i całych społeczności w schematyczne, odczłowieczone, ułatwione, pozbawione sensu egzystowanie.
Peregrinus
Peregrinus to przedstawienie-wędrówka, inspirowane twórczością poetycką T.S. Eliota i projektami plastycznymi Krzysztofa Wodiczki. Spektakl pokazuje jeden dzień z życia człowieka XXI wieku. Współczesny Everyman, którego życie „zawieszone” jest pomiędzy Domem a Pracą w korporacji, „drogę przez życie” identyfikuje z „drogą do pracy”. Peregrynacja w poszukiwaniu sensu jawi się jako mozół dnia powszedniego, odarty z duchowości, miłości i piękna.
Estra&Andro
Krakowski Teatr Tańca w swoim spektaklu ulicznym w sposób dowcipny i lekki odpowiada na kłopotliwe pytanie: „Skąd się biorą dzieci?”. Widzowie niczym w Allenowskiej komedii znajdują się w „centrum dowodzenia” organizmu kobiety i mężczyzny, śledząc rozwój akcji na poziomie komórkowym.
Grupa Wokół Centrum pokaże dwa spektakle: znany już, również z wersji ulicznej, spektakl Płaczki oraz premierowe przedstawienie: 38°C.
Płaczki
Tworząc Płaczki tancerki Grupy Wokół Centrum chciały zderzyć tradycję ze współczesnością oraz przyjrzeć się różnym wariantom „przeżywania” i opowiadania o nim. Kreując scenki na przemian poważne, ironiczne, zabawne, smutne, a czasem groteskowe, starają się igrać z wrażliwością widzów, wplątując ich w emocjonalne pułapki. Płaczki to interaktywny spektakl, przełamujący bariery sceniczności, budujący intymność w bliskich spotkaniach artystów z widzami.
38°C
W cyfrowej rzeczywistości przepełnionej elektroniką, gdzie oknem na świat zamiast książek stał się internet, trudno tej wizjonerskiej powieści odmówić aktualności. Łatwiej ludziom dziś znaleźć kontakt z ekranem niż z drugim człowiekiem. Coraz trudniej radzą sobie z emocjami. Dają się manipulować mediom i gubią system wartości. Literatura i sztuka mają ogromną moc, potrafią wpływać na życie społeczne. Bohater powieści Bradbury’ego odkrywa, że bez kontaktu z literaturą człowiek zatraca duszę.
Ponadto krakowski Teatr Hothaus pokaże spektakl Zabiłem brata mego a Barbara Wysoczańska jako Akcja Ważka zaprezentuje premierowy spektakl Poza. W ramach festiwalu pojawi się też jeden taneczny spektakl zagraniczny – będzie to Une (One) hiszpańskiej grupy Delrevés Vertical Dance.
Zabiłem brata mego
Spektakl mówi o zagrożeniach współczesnego świata, gdzie wszystko jest masowe, skrócone i standardowe, przez co wydaje się prostsze. To świat streszczeń, wyborów, internetowych memów i gifów. Wszystko jest w nim skondensowane, jak humor w prostym dowcipie. Wszystko jest chwilowe i zmierza do błyskawicznego zakończenia.
Poza
Ludzie żyją coraz szybciej, intensywniej, mocniej, szukają sytuacji, w których mogą poczuć, że naprawdę są. Jednocześnie poprzez działania, ruchy pozorowane, często oddalaką się od tego poczucia. Funkcjonują w powierzchownym świecie, działają w obrębie systemów, narzucają sobie wartości i wpasowują siebie w kolejne schematy.
Une (One)
Przedstawienie mówi o tym, jak ważnym jest bycie częścią, osiąganie równowagi i pełnej kontroli nad wszystkim wokół nas. Jego treścią jest też lęk przed spoglądaniem, przed spojrzeniami, przed poznaniem siebie, a także przed samym lękiem. To spektakl o samotności, o drodze przed siebie, o pędzie, ucieczce, pogoni. Pogoni za czym?
***
