Na zdjęciu: Izabela Chlewińska, Ophelia is not dead. Fot. Katarzyna Madziała.
Od marca do czerwca Staromiejskie Centrum Kultury Młodzieży w Krakowie (ul Wietora 13) zaprasza na cykl Portrety. Kobiety w polskiej choreografii – przegląd polskiej myśli choreograficznej ze szczególnym uwzględnieniem roli kobiet wizjonerek. Organizatorzy planują przyjrzeć się wizerunkom postaci kobiet w polskiej choreografii, a także praktyce scenicznej jego wybranych reprezentantek (Barbara Bujakowska, Izabela Chlewińska, Grażyna Chmielewska, Joanna Czajkowska, Karolina Garbacik, Iwona Olszowska, Marta Pietruszka). Drugie spotkanie odbędzie się w sobotę 12 kwietnia o godz.19.00. W ramach wieczoru zostaną zaprezentowane dwie prace solowe: Ophelia is not dead Izabeli Chlewińskiej oraz Swan…like Barbary Bujakowskiej.
Izabela Chlewińska: Ophelia is not dead
Przedstawienie inspirowane tekstami: Fale Virginii Woolf, Śmierć Ofelii Stanisława Wyspiańskiego, Bóg i latanie Aglai Veteranyi
Podstawą dla układu jest postać szekspirowskiej Ofelii, przeczytana m.in. przez „Fale” Virginii Woolf. Autorka powieści ułożonej z równoległych monologów – strumieni świadomości, tak jak ukochana Hamleta, odebrała sobie życie, topiąc się w rzece. Przez książkę, pełną impresji i efemerycznych opisów, trudno się przedrzeć. Tę zasadę zachowała również Chlewińska. Jej spektakl performance stawia opór widzom. Miotająca się po scenie Ofelia to postać szalona, nieco infantylna, nieprzewidywalna. Wije się po podłodze, charczy, szczeka. Choreografia składa się z powtarzalnych, niemal kompulsywnych czynności, przesadnie wydłużanych, nietrzymających dramaturgii, ostentacyjnie brzydkich. Przypomina to praktykę amerykańskiej postmodernistki Simone Forti, która w dorosłym ciele realizuje ruch zwierząt i dzieci – przejawy nieukształtowanej przez społeczeństwo natury.
(Monika Wasilewska, Ofelia, która szczeka, „Gazeta Wyborcza – Łódź” nr 272, 2008)
Ophelia is not dead
Koncepcja i wykonanie: Izabela Chlewińska
muzyka: Jacek Grudzień
konsultacja choreograficzna : Jacek Owczarek
premiera : listopad 2008, Teatr Nowy im. K. Dejmka w Łodzi
Spektakl został zrealizowany w ramach międzynarodowego projektu DanceWEB Europe Scholarship Programme for Contemporary Dance w Wiedniu w 2008 roku.
Barbara Bujakowska: Swan…like
Swan… like stanowi refleksję na temat wpływu na naszą psychikę mass mediów kreujących współczesny ideał piękna. Do jakich czynów jest zdolny człowiek (tu: kobieta), aby osiągnąć wymarzony wygląd?… Inspiracją do powstania projektu był program telewizyjny pt. Swan ukazujący losy kobiet, które ulegały wszelkiego rodzaju metamorfozom przy pomocy chirurgicznego skalpela.
„Według standardów obowiązujących w świecie reklamy, ciało ułomne, niedoskonałe, brzydkie jest największą klęską współczesnej kobiety. Przekazy reklamowe kreują świat, w którym aspekt zewnętrznej atrakcyjności decyduje o awansie w pracy, posiadaniu szczęśliwej rodziny i grona zaufanych przyjaciół. W świecie reklamy powodzenie i sukces kobiety nie zależą od jej kompetencji, wiedzy, nakładu pracy czy też szczęśliwego losu, lecz tylko i wyłącznie od spełnienia kryterium lansowanego wzoru kobiecej urody. Zewnętrzne atrybuty stają się jedynymi elementami opisu kobiecej egzystencji w świecie”.
(Sex&Gender)
Swan… like
Choreografia: Barbara Bujakowska
Muzyka: M. Chevalier, R. Przemyk, F. Chopin, Platoon, Bracia Karamazoff
Wykonanie: Barbara Bujakowska
Czas: 23 min.
Imprezy towarzyszące:
Po prezentacjach odbędzie się panel dyskusyjny z Kobiety w polskiej choreografii. Punktem wyjścia do rozmowy będzie przypomnienie portretów kobiet-choreografek (jak Janina Jarzynówna-Sobczak), które stały na czele ważnych instytucji i kształtowały estetykę tańca współczesnego. Podjęta zostani też rozmowa o pracach Iwony Olszowskiej i Marty Pietruszki, pokolenia pionierek i pionierów oraz o dzisiejszej estetyce tańca i praktyce Barbary Bujakowskiej i Izabeli Chlewińskiej.
W panelu wezmą udział: Izabela Chlewińska, Julia Hoczyk, Katarzyna Lemańska, Karolina Wycisk. Prowadzenie: Anna Królica.
***
Prezentacje spektakli w ramach cyklu Portrety. Kobiety w polskiej choreografii jest współorganizowany przez Instytut Muzyki i Tańca w ramach programu „Scena dla tańca”.
