Łódź / XXVII Łódzkie Spotkania Baletowe: „Romeo i Julia” chor. Sasha Waltz, Teatr Wielki w Łodzi

Tworząc choreografię Romea i Julii (2007), Sasha Waltz zwróciła się ku jednej z najbardziej poruszających historii miłosnych w literaturze światowej. Historia nieszczęśliwych kochanków, których rodziny są wrogami, a których śmierć przynosi zrozumienie i pojednanie, jest jednym z najbardziej znanych dzieł Szekspira. Ta mroczna tragedia zainspirowała Hectora Berlioza do skomponowania dramatycznej symfonii Romeo i Julia na trzech solistów, dwa duże chóry i orkiestrę. Podczas światowej premiery baletu Sashy Waltz kochanków, którzy odnaleźli się dopiero po śmierci tańczyły gwiazdy – Aurélie Dupont i Hervé Moreau. Jesienią 2012 roku spektakl znalazł się w repertuarze mediolańskiej La Scali. W kwietniu 2015 roku w Berlinie odbyła się premiera Romea i Julii jako koprodukcja Deutsche Oper Berlin, La Scala w Mediolanie i Sasha Waltz &Guests. Tam po raz pierwszy choreografię tę zatańczyli tancerze zespołu Sasha Waltz & Guest. Jest to trzecia opera choreograficzna stworzona przez Sashę Waltz po Dydonie i Eneaszu w 2005 roku i Medei w 2007 roku.

Obecnie Sasha Waltz przygotuje ten spektakl dla Teatru Wielkiego w Łodzi. To pierwszy raz, kiedy artystka będzie współpracowała z polskim zespołem baletowym. Spektakl Sashy Waltz jest połączeniem szlachetnej prostoty i niebywałej finezji, od czarno białej scenografii i kostiumów po choreografie. Na pierwszy plan wysuwa się wielka plastyczna wrażliwość artystki. Interesuje ją kształt, faktura, symbol i metafora, poetyka obrazu. Wymaga fizycznej sprawności również od śpiewaków, co powoduje integralność wszystkich elementów, z których składa się spektakl. Poprze detal, znak, niuans kostiumy nawiązują do epoki renesansu. Przefiltrowana przez nowoczesność, ich forma staje się graficzna i geometryczna. Surowość scenografii i kostiumów uwypukla dramaturgiczną intensywność choreografii. Scena po scenie, od zabarwionego humorem balu maskowego przez zmysłowe i poetyckie pad de deux po rozdzierającą scenę pochówku, artyści – tancerze, soliści, chór i oczywiście orkiestra – ilustrują głębię emocji bohaterów tego ponadczasowego dzieła. Malowany czernią i bielą spektakl to choreograficzna opera o uniwersalnym przesłaniu, opakowanym w poetyckie obrazy.

Sasha Waltz współpracowała z Teatrem Wielkim – Operą Narodową w 2011 roku przy produkcji spektaklu Matsukaze, jednak nie brał w nim udziału balet Opery Narodowej. Łódź gościła tą artystkę i jej zespół na XXVI Łódzkich Spotkaniach Baletowych. Teraz choreografka będzie po raz pierwszy pracowała z zespołem baletu Teatru Wielkiego w Łodzi nad choreografią do Romea  i Julii.

Twórcy:

libretto – Emile Deschamps według Williama Szekspira

prapremiera – OpéraBastille, Paryż, 5 października 2007 r.

choreografia – Sasha Waltz

kierownictwo muzyczne – Rafał Janiak

dekoracje – Pia Maier Schriever, Thomas Schenk, Sasha Waltz

kostiumy – Bernd Skodzig

światło – David Finn

Więcej informacji na stronie:Spektakle – Teatr Wielki w Łodzi (operalodz.com)

Łódzkie Spotkania Baletowe to taneczne biennale z 55-letnią tradycją, którego ideą jest upowszechnianie sztuki baletowej i aktualnych osiągnięć choreograficznych, zarówno w balecie klasycznym, jak i różnorodnych nurtach tańca współczesnego. Tegoroczna edycja festiwalu rozpocznie się 26 kwietnia i potrwa do 22 maja. Publiczność będzie miała okazję zobaczyć cztery zespoły w sześciu produkcjach, w tym zespół baletowy Teatru Wielkiego w Łodzi.

Łódzkie Spotkania Baletowe na przestrzeni lat stały się największą
i najbardziej prestiżową imprezą baletową w Polsce oraz rozpoznawalnym wydarzeniem na arenie międzynarodowej.
W ramach Łódzkich Spotkań Baletowych Teatr Wielki w Łodzi proponuje bogatą ofertę programową, umożliwiając polskiej publiczności bezpośredni kontakt z najwybitniejszymi tancerzami
i choreografami z całego świata.

Inicjatywa powstania festiwalu w 1968 roku to wspólny pomysł Stanisława Piotrowskiego (dyrektor naczelny), Witolda Borkowskiego (kierownik baletu i choreograf) i Stanisława Dyzbardisa (kierownik literacki), przy pełnym poparciu Zygmunta Latoszewskiego (dyrektor artystyczny). Taneczne biennale jest mocno wrośnięte w życie kulturalne Łodzi. Rangę
i niepowtarzalność Łódzkich Spotkań Baletowych tworzyli tacy choreografowie jak: Maurice Béjart, Alicia Alonso, Jiří Kylian, William Forsythe, Wayne McGregor, Mats Ek, BirgitCullberg, Janina Jarzynówna-Sobczak, Conrad Drzewiecki, Teresa Kujawa, Henryk Tomaszewski, Gustaw Klauzner, Emil Wesołowski, Ewa Wycichowska, których prace wyznaczały trendy w rozwoju sztuki choreograficznej, tanecznych form scenicznych i współczesnego teatru tańca. Na scenie Teatru Wielkiego w Łodzi wystąpili m.in.: Maja Plisiecka, Alicia Alonso, Nadieżda Pawłowa, Ana Laguna, Sylvie Guilleme, Margherita Parilla, Michaił Barysznikow, Jorge Donn, Ivan Marko, Glen Tetley, Christopher Bruce, Daniel Ezralow, Kevin Heigen, Barbara Bittnerówna, Krystyna Mazurówna, Bożena Kociołkowska, Ewa Głowacka, Iwona Wakowska, Ewa Wycichowska, Eugeniusz Jakubiak, Wojciech Wiesiołłowski, Tadeusz Matacz, Kazimierz Wrzosek, Emil Wesołowski, Sławomir Woźniak. Do najważniejszych zespołów goszczących na scenie Teatru Wielkiego
w Łodzi należą: Balet XX Wieku Maurice’a Béjarta, Nederlands Dans Theater, Sadler’s Wells, Royal Ballet, Ballet Rambert, Cullberg Ballet, Batsheva Dance Company, Ballet Nacional de Cuba, Stuttgarter Ballett, Elisa Monte Dance Company, Kibbutz Contemporary Dance Company, Akram Khan Company, Corpo Di Ballo, Teatro Alla Scala.

Oprócz tego „okna na świat”, jakim były i są Łódzkie Spotkania Baletowe, to także wiele pokoleń polskich tancerzy, którzy oglądając spektakle Łódzkich Spotkań Baletowych czerpali z nich wiedzę, doświadczenie i inspiracje do tworzenia nowych dzieł choreograficznych.