Na zdjęciu: Daphna Horenczyk. Fot. Patrycja Płanik.
W sobotę 6 grudnia, drugiego dnia VI edycji Maat Festival „Israel Now”, swoja prace pokażą dwie rezydentki tej edycji: Daphna Horenczyk i Lilach Livne. O swojej pracy Horenczyk pisze: „Choreografia stanowi taniec solowy oparty na badaniach z dziedziny ruchu opisujących koncentryczne kręgi oraz kule. Muzyka stworzona prze RU Naduve tworzy dodatkową warstwę groove’u i radości, które podkreślają silny związek z centralnym punktem w przestrzeni, a także zmaganie się z kręceniem się ciała wokół tego punktu.”(pokaz o godz. 17.00). W spektaklu Open Game Lilach Livne bawi się ambicją, by spłaszczyć egzystencję. Przestawienie jest społecznościową wycieczką – grą – przedstawieniem, które dąży do wykreowania na scenie przestrzeni wirtualnej. Oni, czyli choreografka Lilach Livne oraz filmowiec Tal Haring, postanowili po raz pierwszy połączyć swe siły, by stworzyć miejsce, w którym podmiot będzie mógł zrzec się swojego powszechnie rozpoznanego statusu i otworzyć się na nową podmiotowość (pokaz o godz. 19.30).
Ponadto w godz. 10.00-12.00 Efrat Stempler poprowadzi warsztaty Zachowanie ciała w sytuacjach ekstremalnych, a o godz.18.00 pokaz filmu dokumentalnego Patrycji Płanik i Tomasza Bazana z gościnnym udziałem Daisuke Yoshimoto Zające w ulicach cz. 1, zrealizowany podczas wyprawy artystów do Tokio w maju 2014 roku.
Wszystkie wydarzenia odbywają się w Centrum Kultury w Lublinie – WSTĘP WOLNY.
Informacje o poszczególnych wydarzeniach i artystach:
DAPHNA HORENCZYK: urodzona w Izraelu w 1987 roku, ukończyła szkołę Ironi Alef w Tel Awiwie (kierunek: taniec). W latach 2006-2008 brała udział w programie treningowym dla profesjonalnych tancerzy w Kibbutz Gaaton. Po jego ukończeniu pracowała jako niezależna tancerka, kierownik prób i instruktorka tańca w teatrach w Izraelu. W 2009 roku postanowiła kontynuować swoją edukację taneczną i rozpoczęła studia w Austrii na Eksperymentalnej Akademii Tańca Współczesnego SEAD w Salzburgu, gdzie studiowała performans i choreografię. Podczas studiów stworzyła trzy spektakle, które prezentowała w Izraelu i w Europie. W 2012 roku wróciła do Izraela i we współpracy z kompozytorką Talią Amar przygotowała spektakl Materialistic. W 2013 roku w czasie Machol Shalem – Międzynarodowego Tygodnia Tańca w Jerozolimie odbyła się premiera jej najnowszego spektaklu Like This My Nephews Can Do Too. Obecnie mieszka w Tel Awiwie, gdzie uczy tańca, występuje, pracuje nad własnymi choreografiami oraz różnymi projektami kooperacyjnymi; pracuje również jako kierownik prób w międzynarodowych projektach tanecznych.
Patrycja Płanik, Tomasz Bazan Zające w ulicach cz. 1
Produkcja: Instytut Adama Mickiewicza, Instytut Polski w Tokio, Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Centrum Kultury w Lublinie, Teatr Maat Projekt, VI Maat Festival).
Zające w ulicach to film zrealizowany przez Patrycję Płanik i Tomasza Bazana podczas ich wyprawy do Tokio w maju 2014 roku. Celem podróży był rekonesans przed właściwą pracą w roku 2015 w Tokio z Daisuke Yoshimoto nad nową interpretacją Umarłej klasy Tadeusza Kantora.
Autorzy o filmie: „14 dni spędzonych w Tokio w poszukiwaniu końca i nowego początku cywilizacji. Kontemplacja Pawilonu Uspokojonego Smoka. Kioto i Pałac Cesarski. Szybkie koleje. Fabryki. Monumentalna Fuji. Dziesiątki kilometrów metra. Rzeka ludzi na placu Shibuya. Róże hodowane od 25 lat. Daisuke Yoshimoto. Wspólna podróż przez taniec. Bambusowy las. Bramy Tori. 14 długich nocy, podczas których przemierzyliśmy Tokio.”.
Lilach Livne: Open Game
Open Game bawi się ambicją, by spłaszczyć egzystencję. Open Game jest społecznościową wycieczką – grą – przedstawieniem, które dąży do wykreowania na scenie przestrzeni wirtualnej. Oni, czyli choreografka Lilach Livne oraz filmowiec Tal Haring, postanowili po raz pierwszy połączyć swe siły, by stworzyć miejsce, w którym podmiot będzie mógł zrzec się swojego powszechnie rozpoznanego statusu i otworzyć się na nową podmiotowość. Jako wsparcie w realizacji ich pomysłu posłużyły nowoczesne technologie, dzięki którym swoją wizję zamienili w rzeczywisty obiekt, który dowolną osobę potrafi zamienić w jej wirtualny odpowiednik, by po jakimś czasie na powrót umieścić ją w rzeczywistości. W świecie zdominowanym przez wirtualną rzeczywistość chcą skupić uwagę na człowieku, przywrócić odczuwanie ciała. Chcąc zrozumieć nową logikę, sięgają do źródła kodu.
Open Game (gra otwarta) jest terminem stworzonym przez Immanuela Kanta na opisanie „gry” rozgrywanej między umysłem a wyobraźnią w momencie oceny estetycznej. Eksperyment Livne i Haringa ma na celu zamianę tego konceptu w rzeczywistą i widzialną grę oraz sprawdzenie, co stanie się po włączeniu w tę grę umysłu z wyobraźnią także ciała. Jaką formę może przybrać owa gra? W jaki sposób ciało włącza się i wpływa na procesy myślowe? Ciekawi ich nowa zależność, która może powstać, gdy zatarte zostaną granice między ciałem a informacją oraz emocjami, jakie ono przenosi, oraz nieskończonością informacji i powiązań istniejących w wirtualnym świecie. Z jakim ciałem mamy do czynienia w pikselowych czasach, w których przyszło nam żyć? Open Game to nowoczesne laboratorium łączące technologię ze światem duchowości, próba stworzenia na scenie przestrzeni wirtualnej.
Lilach Livne urodziła się w Izraelu w 1986 roku, studiowała taniec na Eksperymentalnej Akademii Tańca Współczesnego SEAD w Salzburgu. Następnie przeniosła się na Akademię Sztuk Pięknych w Amsterdamie, gdzie zaproszono ją do licencjackiego programu choreograficznego w Szkole Rozwoju Nowego Tańca (SNDO). W 2012 roku była stypendystką DanceWEBer na Festiwalu Impulstanz w Wiedniu. Obecnie mieszka w Izraelu i studiuje filozofię na Uniwersytecie w Tel Awiwie. Dwukrotnie otrzymała stypendia Pais – Izraelskiej Rady Loterii kultury i sztuki oraz Fundacji Izraelsko-Amerykańskiej.prezentuje swoje prace w teatrach, galeriach oraz przestrzeniach publicznych w Amsterdamie, Bukareszcie, Wiedniu, Tel Awiwie, brała także udział w spektaklach przygotowanych przez Deborah Hay, Doris Uhlich, Vincenta Riebeeka oraz Matanicola. W swoich pracach porusza problemy ciała w hiperrealistycznym świecie, w którym żyjemy, starając się wykraczać poza obraz i znaleźć nowe sposoby spotkań.
Tal Haring jest niezależnym artystą pracującym w obszarze filmu, nowych mediów i technologii, obecnie mieszkającym w Tel Awiwie. Ukończył Wydział Filmu i Telewizji Uniwersytetu Tel Awiwu. W swojej pracy Tal poświęca się studiowaniu charakterów ludzkich oraz świata, który je ukształtował. Jego krótkometrażowe filmy brały udział w festiwalach na całym świecie, m.in. w Wenecji, Santa Barbara, Montrealu oraz Sao Paulo. Obecnie artysta pracuje nad swoim kolejnym filmem. Jego zainteresowanie sztuką współczesną oraz nowymi technologiami sprawiło, że zaczął nie tylko poszukiwać nowych metod w swojej pracy, ale zainteresował się tym, w jakim stopniu widzowie uczestniczą w doświadczaniu twórczym. Założył grupę badawczą mającej za cel stworzenie 360 filmów do wyświetlenia przy pomocy zestawu do wirtualnej rzeczywistości. Mają one być zaczątkiem powstania nowego języka filmowego. Tal jest także przedsiębiorcą tworzącym projekty dotyczące rzeczywistości rozszerzonej i wirtualnej – projektuje i współtworzy aplikacje w tych dziedzinach.
Program VI Maat Festival „Israel Now”
VI MAAT FESTIVAL, ISRAEL NOW!’ 2014: idea, koncept: Tomasz Bazan (kurator programu) / multimedia/video: Patrycja Płanik / korespondent Izraelski i koordynacja międzynarodowa: Ewa Szubstarska / rezydenci programu: Daphna Horenczyk, Lilach Livne, Andrea Costanzo Martini, Adi Weinberg, Michael Getman, Talia De Vries oraz Piotr Trojan / produkcja: Maria Sapeta / technika: Maciej Połynko, Karol Rębisz / współpraca: Barbara Szymańska, Małgorzata Drozd / program kuratorski Tomasza Bazana ‘Maat Festival’ zrealizowany ze środków: Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP, Centrum Kultury w Lublinie Miejskiej Instytucji Kultury oraz Teatru Maat Projekt.
