Wersja do druku

Udostępnij

Finał VI edycji VI Maat Festival „Israel Now” odbędzie się w Lublinie w dniach 5-8 grudnia 2014 roku. Jako pierwsza zaprezentuje solo na tancerkę Brit Rodemund (znaną polskicm widzom ze spektaklu Heleny Waldmann revolver besorgen – poaza na Festiwalu Ciało/Umysł 2012) choreografka Efrat Stempler – Festgefahren (W martwym punkcie). Bohaterka spektaklu z całego serca pragnie wolności, lecz jej życiem kieruje kontrola uniemożliwiająca wyzwolenie. Będąc uwięzionym w wybranym przez siebie porządku dziennym burżuazyjnej egzystencji człowiek jedynie organizuje swoje życie zamiast żyć. Pozorny raj staje się złotą klatką. Po spektaklu, o godz. 18.00, zaplanowano spotkanie z choreografką.

 

O 19.00 i 21.00 natomiast premierowe pokazy dwóch rezydentów – jako pierwszy wystąpi Andrea C. Martini ze spektaklem Trop – desperackim poszukiwaniem znaczenia, podróżą przez brak sensu i sposobach na jego znalezienie. Odnalezienie sensu następuje poprzez ruch, z ruchem, czy wychodząc poza ruch? Kolejną wyłaniającą się warstwą znaczeniową są kłamstwa i manipulacja.

 

Piotr Trojan o swoim spektaklu mówi: „Trojan_blog 30 minut to 30 minut strumienia świadomości. Słowo staje się ciałem. O miłości. O samotności i o niedzieli. Słowa mnie poprowadzą. Poruszą  i duszą I ciałem. Dokonam samounicestwienia. Ale za nim to zrobię wszystkich zniszczę. Odlecę. Patrzył będę. Z chmury. I śmiał się. I pluł”.

 

Pomiędzy premierowymi prezentacjami, o godz. 20.00 Patrycja Płanik pokaże video in progress Projekt Lśnienie – film realizowany podczas pracy nad spektaklem Lśnię w Teatrze Nowym w Łodzi im. Kazimierza Dejmka.

 

Informacje o poszczególnych wydarzeniach i artystach:

 

 

Efrat Stemplet: Festferagen (W martwym punkcie)

 

„Wreszcie należy zaznaczyc, że Festgefahren to Brit Rrodemund. Życie naszpikowane, zdawałoby się ważnymi, zobowiązaniami czyni z człowieka istotę w ciągłym pośpiechu. Brit Rodemund stosownie do tego wibruje jak rozedrgany kłębek nerwów poprzez sceny wyreżyserowane przez choreografkę Efrat Stempler. Tańczy nieustannie wzdłuż cienkiej, czerwonej linii, na skraju utraty panowania nad sobą/eksplozji.”

Annett Jaensch, Tanzpresse.de

 

Choreografia: Efrat Stempler

We współpracy z tancerką: Brit Rodemund

Muzyka: Maurice Ravel

Dźwięk: Micha Kaplan

Fotografie: Ruthe Zuntz

Światło: Asier Solana

Produkcja: Matthias Püsch

PR: k3 berlin – Heike Diehm

Premiera: Październik 2012

 

Efrat Stempler dorastała w Tel Awiwie. Od 2014 roku mieszka i pracuje w Berlinie. W latach  1992-1995 uczyła się w szkole artystycznej Telma Yelin, w 2001 roku ukończyła z wyróżnieniem reżyserię teatralną na Uniwersytecie w Tel Awiwie. W latach 1996-2000 była tancerką w Batsheva Ensamble i zespole Baraka Marshalla; współpracowała także z innymi choreografami w Izraelu. W 2002 roku Efrat dołączyła do Tanzkompanie Oldenburg MS Schrittmacher (Berlin) prowadzonych przez choreografa Martina Stiefermanna. Ich współpraca twa do dziś – Efrat jest tancerką i dzieli ze Stiefermannem zadania dyrektora artystycznego. Wzięła udział w następujących projektach: Das Lewskow-ManuskriptEin SportstückBegeben Sie sichAnatomie einer NachrichtGold Alice in Wunderland. Od 2004 roku pracuje jako choreografka i nauczycielka tańca w Berlinie. W 2006 roku założyła własny zespół, cie Efrat Stempler. Premiera jego pierwszej pracy Shu Shu odbyła się w DOCK11 w Berlinie. Od 2006 roku zespół stworzył trzy kolejne prace: shu shu werk; 1,2,3 Sauerfisch Reloaded i Fesgefahren; występował też na wielu festiwalach międzynarodowych, w tym M1 Fringe Festival w Singapurze, festiwalu teatralnym Man.in.Fest w Rumunii czy Infant Festival w Serbii. Od 2008 roku Efrat Stempler pracuje także jako choreograf w teatrach w Niemczech, Polsce i Szwajcarii, współpracując z reżyserami takimi jak Wojtek Klemm czy Mark Zurmühle przy różnych produkcjach, w tym m.in.: Brotladen (Brecht), Penthesilea (Kleist) Zement (Müller) czy Faust (Goethe).

 

Brit Rodemund urodziła sie w Berlinie i tam też uczyła się w państwowej szkole baletowej (Staatliche Balletschule Berlin). W 1989 została finalistką Prix de Lausanne, rok później wygrała główną nagrodę w narodowym konkursie baletowym w NRD (Nationalen Ballett-wettbewerb der DDR). Od 1990 do 1995 była zaangażowana w Niemieckiej Operze Narodowej (Deutschen Staatsoper) w Berlinie, od 1991 roku już jako solistka. Od 1995-1998 była solistką Aalto Ballet Theater w Essen, gdzie została nagrodzona Aalto Stage Prize za kreację Tatiany w Eugeniuszu Onieginie w choreografii Johna Cranko. W 1998 przeniosła się do Baletu Norymberskiego, od 2000 roku pracuje jako artystka nieetatowa. Współpracowała między innymi z Marco Santim, Christianem Spuckem, Katją Wachter, Christophem Winklerem, Silvana Schröder, Zufit Simon, Efrat Stempler, Niną Kurzeją, Tomi Paasonen, Dansity Amsterdam, Helleną Waldmann oraz z Berlińskim Teatrem Dokumentalnym. Od 1999 uczyła tańca klasycznego w przeróżnych szkołach tańca, m.in. Marameo,  Produktions-zentrum oraz Centrum Tańca w Stuttgarcie. W latach 2007-2010 była instruktorką tańca klasycznego w szkole teatralnej „Ernst Busch” w Berlinie (Die Hochschule für Schauspielkunst „Ernst Busch”).

 

Strona zespołu cie Efrat Stempler

 

Patrycja Płanik:  video in progress Projekt Lśnienie

 

Reżyseria, zdjęcia, montaż filmu – Patrycja Płanik, obsada: Dominika Biernat, Piotr Trojan, Michał Bieliński, Tomasz Bazan, Mirosława Olbińska.

 

Marcin Cecko, dramaturg: „Jerzy Król nie pisze powieści grozy, to one piszą jego. Autor wydawanych pod pseudonimem opowiadań oraz przemów dla polityków pragnie wyzwolić się ze społecznych miejskich więzów, zamieszkać na odludziu i zmierzyć się ze swoją mroczną stroną, aby wreszcie uwięzić ją na kartkach maszynopisu. Dzięki swojej agentce otrzymuje posadę dozorcy zapomnianego Studia Ogląd, ambitnej inicjatywy Toeplitza, pierwszego rektora łódzkiej filmówki. Razem z żoną Wandą, artystką wideo, oraz synem Danielem, przeprowadzają się do miejsca, które oprócz kurzu i niepamięci pokryła nienawiść nieznanego pochodzenia. Uwięzieni w kleszczach filmu i literatury bohaterowie konfrontują się ze strachem o utratę talentu. Lśnię to spektakl inspirowany twórczością i postacią popularnego autora horrorów Stephena Kinga oraz jednej z bardziej znanych jego powieści – Lśnienia.”.

 

Reżyseria spektaklu choreografia: Tomasz Bazan

Tekst i dramaturgia: Marcin Cecko

Muzyka: Marcin Janus

Scenografia: Tomasz Bazan i Patrycja Płanik

Kostiumy: Patrycja Płanik m

Multimedia i realizacja: Maciej Połybko

Światło: Tomasz Bazan i Maciej Połynko

Obsługa makiety studia “Ogląd”: Patrycja Płanik

Obsada: Dominika Biernat, Piotr Trojan, Michał Bieliński, Tomasz Bazan, Mirosława Olbińska, Beata Kolak, Sławomir Sulej,

 

Piotr Trojan: Trojan_blog 30 minut

 

  W Lublinie pracował nad koncepcją monodramu. Trojan_blog 30 minut nazywana jest przez artystę Stand-up Tragedy. Stand-up – komediowa forma artystyczna w postaci monologu przed publicznością. W przeciwieństwie do kabaretu, stand-up opiera się bardziej na charyzmie wykonawcy oraz kontakcie z publicznością niż na dopracowaniu każdego wiersza przedstawienia i wartości artystycznej.

 

Piotr Trojan o spektaklu: „Trojan_blog 30 minut to 30 minut strumienia świadomości. Słowo staje się ciałem. O miłości. O samotności i o niedzieli. Słowa mnie poprowadzą. Poruszą  i duszą I ciałem. Dokonam samounicestwienia. Ale za nim to zrobię wszystkich zniszczę. Odlecę. Patrzył będę. Z chmury. I śmiał się. I pluł (Piotr Trojan).”.

 

PIOTR TROJAN: rocznik 1986; aktor teatru Nowego w Łodzi im. Kazimierza Dejmka; absolwent Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi oraz absolwent szkoły muzycznej I stopnia w klasie gitary klasycznej i fortepianu. Grał następujące role: Serdeńka w Zarah Piotra Żebro (reżyseria: Ewa Wyskoczyl, Teatr „ZL” w Tarnowskich Górach), Konrad/Maska w Wyzwoleniu Stanisława Wyspiańskiego (reżyseria: Waldemar Zawodziński, Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi), Ostatni z romantyków Silesia Bus – Lepsi Jekateriny Narszi (reżyseria: Ewa Wyskoczyl, Teatr „ZL” w Tarnowskie Górach), Basini w spektaklu CZTERY na podstawie Niepokojów wychowanka Törlessa Roberta Musila (reżyseria: Szymon Kaczmarek, Teatr Studyjny Łódź), za którą otrzymał pierwszą nagrodę aktorską na Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi 2009. Zdobywca nagrody „Złota Maska” za rolę Ifigenii w spektaklu I Ifigenia w reżyserii Tomasza Bazana. Współpracował z wieloma reżyserami teatralnymi i filmowymi (m.in. Wojciech Klemm, Wiktor Rubin, Jakub Porcari, Szymon Kaczmarek, Tomasz Bazan, Marcin Liber).

 

Jako pierwszy zaprezentuje efekt swojej rezydencji choreograf Andrea Costanzo Martini z solo Trop. W czasie rezydencji w teatrze Maat artysta badał ruch w całkowitym oderwaniu od znaczenia. Chciał się przekonać, czy poprzez organizowanie stworzonego materiału w strukturę, która  zawiera tekst, dźwięk oraz video, uda mu się uwolnić ruch od jakichkolwiek zobowiązań opisowych, bez zatracenia jego aktywności i dominacji w kompozycji. Ruch ma być jasny i ostry jak słowa, jednocześnie otwierający lukę pomiędzy zamiarem a wypowiedzią.

 

Andrea C. Martini: Trop

 

Trop (20 min)

Solo jest desperackim poszukiwaniem znaczenia, podróżą przez brak sensu i sposobach na jego znalezienie. Odnalezienie sensu następuje poprzez ruch, z ruchem, czy wychodząc poza ruch? Kolejną wyłaniającą się warstwą znaczeniową są kłamstwa i manipulacja. Co nadaje rzeczom rzeczywisty charakter? Czy cierpienie wynikające z braku wiary w cokolwiek warte jest dążenia do prawdy?

 

Andrea Costanzo Martini urodził się w Cuneo, we Włoszech; ukończył Akademię Baletu Heinz Bosl Stiftung w Monachium. Zaczynał jako tancerz baletu, podróżując pomiędzy Izraelem a Szwecją, gdzie współpracował z Batsheva Dance Company (pod kierownictwem Ohada Naharina), Cullberg Ballet, a także Inbal Pinto & Avshalom Pollack Dance Co. Występował w spektaklach takich artystów, jak: Ohad Naharin, Sharon Eyal, Jiří Kylián, Crystal Pite, Alexander Ekman, Benoît Lachambre, Inbal Pinto. Andrea zaczął przygotowywać choreografie w ramach Batsheva Iotsrim (Dancers Create), zarówno dla młodego, jak i dla głównego zespołu (2007-2010). W 2009 jedna z jego prac została wybrana przez artystę video Oriego Golana do produkcji video tanecznego. W 2011 przygotował spektakl na sześciu mężczyzn-tancerzy z Cullberg Ballet zatytułowany Tylko dla mężczyzn, który był pokazywany w Moderna Dans Teater (MDT) w Sztokholmie. W marcu 2013 jego spektakl solowy Co wydarzyło się w Turynie otrzymał pierwszą nagrodę w kategorii Taniec i Choreografia w czasie Stuttgart Solo Tanz Competition. Od tego czasu spektakl był prezentowany w wielu krajach (Izrael, Włochy, Niemcy, Szwajcaria). Poza pracą jako wykonawca i choreograf, uczy GaGa i improwizacji w różnych szkołach oraz zespołach (m.in. Cullberg Ballet, Szwedzki Balet Narodowy, DOCH oraz Pinto Dance).

 

 

Program VI Maat Festival „Israel Now”

TRAILER

Strona festiwalu

 

VI MAAT FESTIVAL, ISRAEL NOW!’ 2014 idea, koncept: Tomasz Bazan (kurator programu) / multimedia/video: Patrycja Płanik / korespondent Izraelski i koordynacja międzynarodowa: Ewa Szubstarska / rezydenci programu: Daphna Horenczyk, Lilach Livne, Andrea Costanzo Martini, Adi Weinberg, Michael Getman, Talia De Vries oraz Piotr Trojan / produkcja: Maria Sapeta / technika: Maciej Połynko, Karol Rębisz / współpraca: Barbara Szymańska, Małgorzata Drozd / program kuratorski Tomasza Bazana ‘Maat Festival’ zrealizowany ze środków: Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP, Centrum Kultury w Lublinie Miejskiej Instytucji Kultury oraz Teatru Maat Projekt.

W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb.

Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym.

Kliknij tutaj, aby dowiedzieć się więcej.

Close