Fot. www.artmuseum.pl
Rusza VII edycja Maat Festival „Kantor Now!” – pierwszej polskiej platformy rezydencyjnej. To już trzeci rok kiedy organizatorzy oddają przestrzeń festiwalu artystom rezydentom, którzy w specjalnie spreparowanej przestrzeni prezentacji poszukują własnych instrumentów do badania tańca, obserwowani przez multimedia Patrycji Płanik. Po raz kolejny powstaną prace i unikalne dokumenty filmowe, nierozerwalne z tym procesem. Pięć rezydencji i trzy produkcje wsparte przez Maat Festival będzie można zobaczyć jak co roku podczas grudniowego finału w Lublinie, jednak przez cały rok organizatorzy zapraszają do Centrum Kultury w Lublinie, swojego „domu tańca”, gdzie zaproszeni artyści będą mieszkać, prowadzić research i tworzyć..
Od organizatorów:
„Rok 2015 poświęcony jest Tadeuszowi Kantorowi i jego sztuce, która wywarła ogromny wpływ na sztukę w Polsce i na świecie. To wyjątkowy rok świętowania, ale też i zwrócenia szczególnej uwagi na dokonania Kantora jako reformatora, multidyscyplinarnego kreatora zarażającego siebie jak i innych poszerzonym, wnikliwym obserwowaniem rzeczywistości. Zainspirowani między innymi badaniami prowadzonymi przez Annę Królicę, która systematycznie zaczęła badać i komentować analogie pomiędzy Tadeuszem Kantorem z teatrem tańca, a także ogromną przestrzenią poszukiwań Kantora wobec własnych spektakli, wreszcie całym uniwersum świata Kantorowskich obiektów oddajemy artystom teren eksploracji i badań i proponujemy wspólną wyprawę po inspiracje nad własnym językiem pracy stawiając Kantora w centrum poszukiwań. Jestem szczęśliwy, że po raz kolejny spotykamy się w porcie MAAT FESTIVAL”. / Tomasz Bazan
Impregnat Fantasy – VII Maat Festival „Kantor Now!”
„Przez dwa ostatnie lata w ramach festiwalu, ludzkich konstelacji i chęci podmiotów monetarnych udało się z powodzeniem realizować trzyletnią wizję festiwalu rezydencyjnego. Zaprosiliśmy artystów z Polski i świata, tworząc na nowo tożsamość tego wydarzenia, wypisując w nią powidoki osób chcących zapakować się ze swoim tzw. dorobkiem na nasz pokład. Pokład niełatwy, bo nieprzystosowany społecznie i głodny wolności. Obwarowany cyfrową formą rejestracji każdego z rejsów. Stos materiałów skatalogowanych jako projekt Dance.doc stał się potężną częścią programu, dźwignią wywlekającą proces artystów i wariant konfrontacji z „bebechami myślenia” poszczególnych twórców. Przede wszystkim dla interesującym stał się fakt utwardzania myśli, która powstaje wobec dwóch spotykających się osób. W ultra cyfrowym świecie, umieszczamy „super klarowne” i świadome wizje nas samych. Fraza „dokument” stała się po tych dwóch latach dla mnie niemożliwa. Jesteśmy cyfrowymi happenerami z przyszłości połykającymi liczby, najadając się ich kształtem i formą. Nasyceni systemem zerojedynkowym spotykamy się w roku urodzin Kantora pisanego jedynką i zerami. Wiem, że właśnie ten patronat wypchnie nas jeszcze dalej w tej fantazji, utoczy z nas rewiry dotąd niezamieszkane i popchnie w areały ryzyka. Piksel jako jednostka ciała, nasz najdoskonalszy wspólny mianownik. Pisząc ten tekst otaczam się publikacjami na temat Tadeusza Kantora. Patrzę na zdjęcia w Internecie, przedzieram się przez ten cyfrowy obraz i właśnie tam mam nadzieje zakotwiczyć. Piksel – System – Matryca – Kantor Now! Chcę spotkać Was z tą myślą podczas festiwalu, ale przede wszystkim instynktownie czuję obok figurę Tadeusza Kantora. Poza materią w świetle fantasy. Do zobaczenia w grudniu!”. / Patrycja Płanik
„Jak czytać Kantora dziś? Powstało już wiele publikacji, książek i tekstów komentujących twórczość Tadeusza Kantora i mimo tylu zapisanych bezcennymi uwagami stosów papieru, wciąż twórczość tego artysty prowokuje do przyglądania się i podążania jego tropem, do szukania dla nich nowych kontekstów. Nie wszystko przecież zostało powiedziane, zrekonstruowane, skomentowane. Może to pułapka ciekawości? Może tylko odwieczne pragnienie badaczy, by dotrzeć do prawdy, aby uchwycić proces tworzenia artysty, a dalej i śmielej – by zrozumieć istotę i fenomen teatru. Uchwycić na czym opiera się istota fascynacji interdyscyplinarną sztuką Kantora. Wydano nie tylko wiele opracowań i komentarzy, ale także wiele albumów, wypełnionych różnobarwnymi fotografiami z przedstawień i prób – i nic w tym dziwnego – teatr Kantora przykuwał uwagę rzeszy fotografów. Obraz przecież wyrażał więcej niż akcja dramatyczna w tradycyjnym teatrze, a ważkość słowa, dialogu scenicznego została przesunięta z pierwszego planu na dalszy, ustępując miejsca – ciału. Teatr Kantora powstał jako efekt ucieleśnienia snów, efekt natłoku myśli, lęków, a przede wszystkim wspomnień, w które „ubiera się” performerów, inscenizując obrazy sceniczne. Kantor zmienił myślenie o teatrze, który chciał przesunąć w stronę wydarzenia, w stronę happeningu, instalacji – uciekał od inscenizowania i pracy tylko nad tekstem dramatycznym, od iluzji scenicznej, uruchomił ciało w aktorach i ucieleśnił scenografię. Tworzył swój teatr pamięci zmaterializowany w działaniach i ciele aktorów, prowadzonych przez reżysera-dyrygenta, w wielkim teatrze obrazów. Sądzę, że różnorodny rezerwuar jego pomysłów, metod pracy, chwytów artystycznych jest nadal bardzo aktualny i pociągający dla współczesnej sceny. Pytanie, a może nawet zadanie dla obecnego odbiorcy sztuki Kantora brzmi: jak czytać Kantora dziś?” /
Anna Królica
Artyści VII edycji MAAT FESTIVAL 2015 KANTOR NOW!:
Rezydenci „Kantor Terytoria”: Justyna Jasłowska, Karol Tymiński, Ramona Nagabczyńska, Marta Ziółek, Sławek Bendrat.
Wsparcie „Open Dead Class”: Anita Wach, Magdalena Tuka, Mikołaj Mikołajczyk
oraz: Patrycja Płanik, Marcin Janus, Tomasz Bazan, Daisuke Yoshimoto, Jan Duszyński.
VII MAAT FESTIVAL ‚KANTOR NOW!’ 2015
idea, koncept: Tomasz Bazan/ zespół kuratorski: Tomasz Bazan, Patrycja Płanik, Anna Królica / multimedia/wideo: Patrycja Płanik /rezydenci programu: Justyna Jasłowska, Karol Tymiński, Ramona Nagabczyńska, Marta Ziółek, Sławek Bendrat oraz: Anita Wach, Magdalena Tuka, Mikołaj Mikołajczyk, Patrycja Płanik, Marcin Janus, Tomasz Bazan, Daisuke Yoshimoto, Jan Duszyński/produkcja: Maria Sapeta/ technika: Maciej Połynko, Karol Rębisz/ współpraca: Małgorzata Drozd, Małgorzata Bartkiewicz, Maciej Rukasz, Damian Dubielis/ program kuratorski Tomasza Bazana „Maat Festival” zrealizowany ze środków Centrum Kultury w Lublinie Miejskiej Instytucji Kultury, Teatru Maat Projekt.
