DANCE ON „Fragmenty (z) 7 dialogów”. Na zdjęciu: Brit Rodemund. Fot. Dorothea Tuch.
W piątek 6 października rozpoczęła się XXII edycja Festiwalu „Konfrontacje Teatralne”, która potrwa do 15 października. W niezwykle różnorodnym programie – zarówno pod względem tematycznym, jak i gatunkowym – znalazły się trzy prace z obszaru nowych poszukiwań choreograficznych, w których spotkają się twórcy z różnych generacji. W niedzielę 8 października o godzinie 18.00 znany ze współpracy z brytyjskim choreografem konceptualnym, Jonathanem Burrowsem, kompozytor Matteo Fargion po latach wraca do Lublina z przedstawieniem stworzonym przez jedyny w Europie profesjonalny zespół taneczny skupiający wybitnych praktyków tańca i choreografów w „wieku emerytalnym” – co w tym zawodzie oznacza 40 lat. Zespół pokaże fragmenty wspólnej pracy, inspirowanej Królem Olch Schuberta.
Filipińska tancerka, Eisa Jocson, sięgając do tańca na rurze czy zawodu hostessy bada pracę i wizerunki tańczącego ciała w przemyśle usługowym, pokazując rozmaite sposoby kształtowania tożsamości i płci kulturowej, politykę uwodzenia oraz dotykając problemów społecznej mobilności na Filipinach. W ramach lubelskiego festiwalu zaprezentuje Death of the Pole Dancer & Macho Dancer.
Z nowym spektakle, zrealizowanym wspólnie z Vincentem Trimarchem, na Konfrontacje przyjedzie Agata Maszkiewicz, która w Still Life (Martwa natura) skupi się na relacji człowieka z codziennymi przedmiotami i naturą. W godzinnym wywiadzie/performansie Maszkiewicz wraz z Tirmarchem przywołują do życia wypowiedzi Alexa, Jenny, Marco i Emmy na temat ich najbliższego otoczenia, natury rzeczy oraz śmierci.
Na festiwalu zostanie pokazany także Natten – jeden z najnowszych spektakli Mårtena Spångberga i jedno z najgłośniejszych wydarzeń w europejskim teatrze ostatnich lat. Spångberg to choreograf, performer, nauczyciel i krytyk sztuki; jego koncepcje rzucają wyzwanie fundamentom choreografii. Natten to jego „taniec (jak z) horroru”. Dla Spångberga tylko noc pozwala człowiekowi prawdziwie istnieć, uciec od tyranii czasu, schronić się w ciemności, która nie oznacza śmierci, ale samo życie..
Tekst kuratorski:
A co, jeśli…?
Coraz częściej mamy silne wrażenie, że znane nam modele funkcjonowania wytracają siłę i wydolność, rozsypują się, przestają działać. Oswojony świat przestaje być zrozumiały i wymyka nam się z rąk, a stosowane dotąd rozwiązania nie sprawdzają się. Demokrację w znanym nam modelu rozkładają społeczne nierówności, tendencje narodowościowe i populistyczne, a instytucje zamiast walczyć o włączanie rozmaitych grup społecznych, uparcie je wykluczają.
A zatem być może pokazywanie mechanizmów, w których funkcjonujemy, oraz demaskowanie ich wypaczeń nigdy nie było tak istotne jak dzisiaj. Bo przecież nie załatwiliśmy dotychczasowych spraw i nie rozwiązaliśmy dotychczasowych problemów. Ale z tego samego powodu potrzebujemy również nowych rozwiązań i nowego sposobu myślenia. Potrzebujemy odwagi, by pomyśleć o tym, co niemożliwe. I nie ma do tego lepszego miejsca niż teatr.
Co mogłoby się wydarzyć, jeśli uznalibyśmy coś nieosiągalnego i niedostępnego za najzupełniej prawdopodobne? Jeśli przestalibyśmy traktować obowiązujące instytucje jako jedyne możliwe i podjęlibyśmy próbę wymyślenia ich na nowo? Co, jeśli otworzymy przestrzeń na to, co wydaje się niemożliwe? Jeśli funkcjonowalibyśmy w społeczeństwie równościowym? Jaki byłby festiwal w takim miejscu?
Pozwólmy sobie pomyśleć o tym, co nie przyszłoby nam do głowy.
Marta Keil i Grzegorz Reske
***
O spektaklach tanecznych:
Dance On: Fragmenty z (7)dialogów – dyrektor artystyczny/kompozycja: Matteo Fargion
8 października godz. 18.00
Co może się wydarzyć, kiedy kompozytor Matteo Fargion zredukuje Króla Olch Schuberta do jego podstawowych struktur, a następnie odda go wybitnym tancerzom i choreografom, by stworzyć z nimi dialog? W wyniku tego wyjątkowego eksperymentu powstało sześć bardzo indywidualnych i osobistych prezentacji solowych. Artyści pracowali w duetach: Christopher Roman z bułgarskim artystą sztuk performatywnych Ivo Dimchevem, Amancio Gonzalez z londyńskim artystą sztuk wizualnych Hetainem Patelem, Jone San Martin z brytyjskim reżyserem, autorem i performerem Timem Etchellsem, Ty Boomershine z nowojorską choreografką Beth Gill, Brit Rodemund z londyńską choreografką i tancerką Lucy Suggate, a Frédéric Tavernini z francuskim choreografem Noé Soulierem. Na styku tak różnych głosów powstał spektakl złożony z choreografii, performansu i teatru tańca. Na festiwalu Konfrontacje Teatralne zaprezentowane zostaną 3 wybrane pokazy solowe.
Eisa Jocson: Death of the Pole Dancer & Macho Dancer
10-11 października godz. 21.00
Death of the Pole Dancer pokazuje rozmaite rodzaje postrzegania i odsłania złudzenia na temat tego, co oglądamy. Czym właściwie jest taniec na rurze, któremu się przyglądamy? Sportem? Ucieleśnieniem naszego wyobrażenia o seksualności? Co kieruje naszym spojrzeniem? I kto decyduje o tym, co widzimy? W ramach spektaklu na nowo zastanawiamy się nad znaczeniem podglądania i wycofania, bezbronności i przemocy, seksualności i władzy.
W solowym spektaklu Macho Dancer tytułowy taniec wykonywany jest przez kobietę. Artystka zadaje pytanie o sposób, w jaki postrzegamy seksualność i pokazuje, jak płeć kulturowa stała się narzędziem społecznej mobilności. Bo chociaż tancerze zajmujący się zawodowo tańcem maczo funkcjonują na marginesie społeczeństwa, na scenie ucieleśniają wyobrażenie o silnym mężczyźnie, najbardziej uprzywilejowanej grupie społecznej. Kobieta wykonująca „taniec maczo” przejmuje ten wizerunek, przekraczając zarazem społeczne i kulturowe granice.
Agata Maszkiewicz & Vincent Tirmarche: Still Life
12 października godz. 22.00 i 13 października godz. 21.00
Czy pamiętasz swoją pierwszą kupioną rzecz? Czy jest coś, co chciałabyś przekazać innym po śmierci? Gdybyś był Faraonem, z czym chciałbyś zostać pochowany?
Still Life (Martwa natura) to spektakl, który skupia się na relacji człowieka z codziennymi przedmiotami i naturą. W godzinnym wywiadzie/performansie Agata Maszkiewicz wraz z Vincentem Tirmarche przywołują do życia wypowiedzi Alexa, Jenny, Marco i Emmy na temat ich najbliższego otoczenia, natury rzeczy oraz śmierci. Na scenie, unikając fizycznej obecności przedmiotów, tancerka poprzez ruch stara się odnieść do pytań postawionych swoim rozmówcom. Angażując swoje ciało, bada granice między trwaniem a przemijaniem, bezruchem a zamieraniem, stawaniem się a przepoczwarzaniem, zwodząc przy tym zmysły publiczności, ich poczucie czasu i przestrzeni. W efekcie kolażowa kompozycja tańca, światła, kostiumów oraz projekcji wideo staje się Martwą Naturą per se.
Mårten Spångberg: Natten
14 października godz. 22.00
Kilka godzin do świtu. Jesteś w półśnie, ale ciągle obserwujesz to, co dzieje się wokół ciebie. Odkrywasz, że mimo iż mija właśnie czwarta godzina spektaklu, tancerze dalej z matematyczną precyzją wypełniają partyturę. Za chwilę usypiasz. Albo tak ci się wydaje. I nie jesteś już pewien, co widziałeś, a co tylko chciałeś zobaczyć. Natten dzieje się pomiędzy nocą a dniem, światłem i ciemnością, tańcem a bezruchem, czujnością i snem. Jest aktem poezji w działaniu i doświadczeniem czasu – może jednym z najważniejszych, jakie możesz spotkać w teatrze.
Jeden z najnowszych spektakli Mårtena Spångberga i jedno z najgłośniejszych wydarzeń w europejskim teatrze ostatnich lat. Spångberg to choreograf, performer, nauczyciel i krytyk sztuki; jego koncepcje rzucają wyzwanie fundamentom choreografii. Natten to jego „taniec (jak z) horroru”. Dla Spångberga tylko noc pozwala człowiekowi prawdziwie istnieć, uciec od tyranii czasu, schronić się w ciemności, która nie oznacza śmierci, ale samo życie. Natten to sześcioipółgodzinna podróż w abstrakcyjną wieczność i niezgłębioną głębię. To bańka, do której możesz wejść i z której możesz wyjść w każdym momencie. Możesz patrzeć, marzyć, śnić, spać, ale jeśli zdecydujesz się wejść do środka, będziesz musiał samodzielnie uporać się ze swoimi demonami.
***
Do pobrania:
Strona festiwalu: http://konfrontacje.pl
