Wersja do druku

Udostępnij

W ramach Malta Festival Poznań 2018 oraz programu Rok bogów 2018 Polski Teatr Tańca zaprasza 16 czerwca 2018 o godz. 20.00 do Centrum Kultury ZAMEK w Poznaniu (ul. Św. Marcin 80/82) na premierę spektaklu No more tears w reżyserii Iwo Vedrala i choreografii Krystyny Lamy Szydłowskiej. Kolejny pokaz dzień później o tej samej porze.

 

O spektaklu:

No more tears – obiecywała reklama szamponu na początku lat 90.

Promienny uśmiech Barbary Piaseckiej – Johnson, właścicielki koncernu, przybywającej do Polski w czerwcu 1989 roku dawał nadzieję, że bolesny proces ustrojowej transformacji również obędzie się bez łez.

Barbara – Polka z ujmującym uśmiechem, typowo polskim lub całkowicie amerykańskim, imigrantka, służąca w domu milionerów, wreszcie jedna z najbogatszych kobiet świata, wdowa po potentacie w branży farmaceutycznej, starszym od niej o ponad czterdzieści lat Sewardzie Johnsonie, kolekcjonerka dzieł sztuki, filantropka, dobrodziejka polskiej Solidarności.

W nowojorskim sądzie podczas niezwykle brutalnego procesu o spadek po mężu wprowadzi w konsternację amerykańskich prawników opisami wizji, których miała doświadczać w wieku piętnastu lat:

„Leżę na łące pośród koniczyny. Koniczyna jest czterolistna. Jestem głodna, jak cała nasza rodzina.

I wtedy słyszę głosy, które mówią, że powinnam wyruszyć w świat i kupić wielkie dzieła sztuki, aby próbować pomóc zniewolonej Polsce.”

 

Kiedy w czerwcu 1989 przybywa do Gdańska własnym samolotem w powietrzu unosi się klimat oczekiwania, przeczucie nadchodzącej zmiany, rozbudzona religijna tęsknota.

Polskę odwiedza już słynny uzdrowiciel Harris, jego seanse w kościołach gromadzą tłumy wiernych.

Głowa, serce, brzuch – organów do uzdrowienia jest w Polsce bardzo wiele.

Wzywany przez papieża-Polaka „duch Twój” odnawia oblicze tej ziemi.

Barbara w kościele św. Brygidy pod rękę z Lechem Wałęsą przy dźwiękach „Boże coś Polskę” zostawia na tacy sto tysięcy.

Złotówek? Dolarów? To dla nikogo nie ma wtedy znaczenia. Oczywiste wydaje się, że Matka Boska z klapy marynarki przewodniczącego właśnie zamieszkała w hotelu Heweliusz. I chce kupić Stocznię.

Anioł Gdańska, polska Joanna d’Arc – krzyczą tytuły gazet, portret Barbary wisi na bramie stoczni obok portretu Jana Pawła II.

„Mam nadzieję, że cała Polska będzie szczęśliwa” – mówi skromnie Barbara.

No more tears.

Uzdrowienie Polski to jednak nie umycie głowy szamponem.

Barbara ostatecznie nie kupuje stoczni. inwestycja w leczący ponoć raka torf doktora Tołpy również wydaje się chybiona.

Polskę i Barbarę łączy jeszcze idea stworzenia wielkiej kolekcji malarstwa (w tym celu Piasecka odwiedza m.in. Zamek w Poznaniu) – ale i tutaj następuje obustronne rozczarowanie.

Barbara wycofuje się z Polski. Z Ameryki również. Wkrótce zamieszka w Asyżu, gdzie zamierza czerpać inspirację z żywotu św. Franciszka.

W Polsce pozostawia po sobie jednak wyraźny ślad. Specjalny Ośrodek Rewalidacyjno-Wychowawczy dla Dzieci i Młodzieży z Autyzmem w Gdańsku.

Wydaje się, że to jedyne sensownie wydane pieniądze jakie zostawia w kraju. Do dzisiaj pomagają leczyć polski autyzm.

Nie sposób nie dostrzec zawartej w tym ironii.

Historia Barbary to amerykański sen i polska rozbudzona tęsknota religijna.

Nadzieja na cud.

Wizyta uzdrowiciela.

Zbiorowa terapia.

Próba wybudzenia z autystycznego snu.

Sen.

„Mieszkałam w wielu miejscach na świecie, ale na stałe tylko w moich snach, marzeniach, wyobraźni” – powie w jednym z ostatnich wywiadów.

 

Reżyseria: Iwo Vedral

Choreografia: Krystyna Lama Szydłowska

Muzyka: Dawid Dąbrowski

Scenografia, kostiumy: Paula Grocholska

Dramaturgia: Michał Kurkowski

Reżyseria światła: Aleksander Prowaliński

Video: Kuba Falkowski

Występują i współtworzą: Paulina Jaksim, Julia Hałka, Katarzyna Kulmińska, Sandra Szatan, Emily Wong, Żaneta Majcher, Maciej Cymorek, Jerzy Kaźmierczak, Zbigniew Kocięba, Michał Przybyła, Adrian Radwański, Dominik Więcek

projekt graficzny: Piotr Zdanowicz

światła: Przemysław Gapczyński

akompaniament: Zuzanna Majewska

koordynator ds. produkcji: Robert Chodyła

obsługa sceny: Grzegorz Potocki, Andrzej Przybyszewski

 

Autorska koncepcja spektaklu No more tears zwyciężyła w ogólnopolskim konkursie Wieczór boski na realizację premiery w ramach Roku bogów 2018, którego organizatorem był Polski Teatr Tańca.

 

Bilety na wydarzenia w cenie 15 zł można kupić na www.bilety24.pl, na stronie www.malta-festival.pl oraz w Centrum Informacji Miejskiej w Poznaniu przy ul. Ratajczaka 44.

 

Biogramy twórców:

 

Iwo Vedral – reżyser teatralny

Absolwent Wydziału Reżyserii Dramatu PWST w Krakowie. Debiutował spektaklem Puzzle Szymona Wróblewskiego w ramach Festiwalu Baz@rt w Starym Teatrze w Krakowie. Zrealizował m.in.: Amok, moją dziecinadę Thomasa Freyera w Teatrze Nowym w Krakowie, Podróż poślubną Władimira Sorokina w Teatrze im. Norwida w Jeleniej Górze, Twarzą do ściany Martina Crimpa w Teatrze im. Jaracza w Olsztynie, Solness wg Henryka Ibsena w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku, Śmierć komiwojażera Arthura Millera w Teatrze Dramatycznym im. Węgierki w Białymstoku. Jego spektakle prezentowane były m.in. na Festiwalu Demoludy w Olsztynie, Festiwalu Konfrontacje Teatralne w Lublinie i Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy. Za spektakl Ulica wg powieści Daniela Odiji w Teatrze Nowym im. Witkacego w Słupsku otrzymał Nagrodę Specjalna Marszałka Województwa Pomorskiego (2016). Jest dwukrotnym stypendystą Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

 

Krystyna Lama Szydłowska – performerka/choreografka/tancerka/amimatorka kultury/pedagożka tańca

Absolwentka Wyższej Szkoły Umiejętności Społecznych w Poznaniu (kierunek kompozycja i techniki tańca), stypendystka Alternatywnej Akademii Tańca 2015 Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk, aktualnie studentka Akademii Muzycznej w Łodzi na kierunku choreografia (studia drugiego stopnia). Wciąż szuka nowych dróg do rozwoju i edukacji. Działa na pograniczu dyscyplin głównie przy współpracy z Dawidem Dąbrowskim. Wraz z Zofią Tomczyk powołały do życia Fundację KINESTREFA, by wspólnie tworzyć oraz dzielić się tym, co już wiedzą. Życiowo i zawodowo od zawsze związana z Poznaniem, w którym tworzy społeczność skupioną wokół tańca i sztuk performatywnych. Szuka nieskończoności w ruchu, ale przede wszystkim szczerej obecności scenicznej. Kocha cukier. 

 

 

Dawid Dąbrowski – muzyk, kompozytor teatralny, performer

Skomponował muzykę do spektakli w reż. Iwo Vedrala: Słodka Fibi (Teatr Niekonsekwentny w Szczecinie), Śmierć pracownika, Ścielę wieczne łoże (Teatr Polski w Poznaniu), Śmierć komiwojażera (Teatr im. Węgierki w Białymstoku) oraz Wieczny kwiecień w reż. Agnieszka Korytkowska-Mazur (Teatr Polski w Poznaniu), Opowieści z niepamięci w reż. Duda Paiva (Teatr Animacji w Poznaniu). Współorganizator festiwalu Gadafest. Aktualnie tworzy projekty audiowizualne: resmover, Foton Bombers, NIE/WIEM, Eternit, Random Mode. Ostatni projekt – Granica powstał przy współpracy z fundacjami z Ukrainy (Artpole, Platforma TIO). Został on zaprezentowany w tym roku w Mariupolu, Kijowie i Poznaniu.

 

Paula Grocholska – scenografia, kostiumy

ur. 1989 roku we Wrocławiu. Scenografka i kostiumografka, absolwentka Scenografii Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, Architektury Wnętrz Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, Kulturoznawstwa na Uniwersytecie Wrocławskim oraz Międzynarodowego Forum Fotografii Kwadrat. Projektowała kostiumy m.in. do spektakli pt. Morfina Teatru Śląskiego im. St. Wyspiańskiego w Katowicach (2014). w reżyserii Eweliny Marciniak oraz Oni S. I.  Witkiewicza w Teatr Polskim  we Wrocławiu w reż. Oskara Sadowskiego, Piotruś Pan J. M. Barrie w Nowym Teatrze w Warszawie w reż. Łukasza Kosa, a także do filmu krótkometrażowego Casting w reż. Katarzyny Iskry (2016).  Jest autorką scenografii i kostiumów do spektakli w reż. Anny Karasińskiej “Wszystko zmyślone” w Teatrze Starym w Krakowie oraz “Fantazja w TR Warszawa (2017) oraz do Kordiana w reż. Jakuba Skrzywanka w Teatrze Polskim w Poznaniu (2018.). Obecnie pracuje nad kostiumami do Ferdydurke w reż. Magdaleny Miklasz w Teatrze Dramatycznym w Warszawie.

 

Michał Kurkowski – dramaturgia

Dramaturg w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku oraz doktorant w Instytucie Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Ukończył Dramaturgię teatralną na Wydziale Reżyserii Dramatu krakowskiej Akademii Sztuk Teatralnych (d. PWST). W 2011 roku otrzymał stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego  dla studentów szkół artystycznych. Jako dramaturg współpracował m.in. z reżyserką Małgorzatą Warsicką przy spektaklach KRÓL i dzieje upadków oraz z reżyserem Zbigniewem Brzozą przy przedstawieniu Do komina, Murzyna, Murzyna. Jako asystent reżysera Andrzeja Chyry oraz współpracownik dramaturżki Małgorzaty Sikorskiej-Miszczuk pracował także przy operze Carmen Georges’a Bizeta w Teatrze Wielkim-Operze Narodowej. Swoje teksty publikował m.in. w kwartalniku „Konteksty” oraz miesięczniku „Ruch muzyczny”.

 

Reżyseria światła: Aleksander Prowaliński

W latach 2009-2013 student Mińskiego Państwowego Artystycznego College’u im. A.K. Glebowa, Wydział Malarstwo Sztalugowe. Od 2012 roku członek polskich artystów plastyków na Białorusi. Od 2013 student Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie Wydział Grafiki. Brał udział w wystawach krajowych i międzynarodowych. Jego prace znajdują się w kolekcjach prywatnych: Polski, Niemiec, Rosji, Białorusi, Australii, USA, Francji, Korei Południowej, Japonii, Litwy, Szwecji.

 

Kuba Falkowski – wideo

Kuba Falkowski (ur. 1984) – performer, artysta wizualny, absolwent PWST w Krakowie. Studiował także na wydziale Intermediów krakowskiej ASP, reżyserię w PWST i religioznawstwo na UJ.  W jego działaniach performance centralną rolę odgrywa ciało, nagość, rytualność, transowy taniec. Interesuje go pamięć ciała, pamięć śmierci, seksualność i dobry dotyk. Tworzy również autonomiczne prace wideo, instalacje i fotografie. Współpracował z wieloma teatrami w Polsce tworząc oprawy wizualne przedstawień.

 

2018 Rok bogów

 

Premiera NO MORE TEARS wpisuje się w ramy Roku bogów 2018. Idea programu pn. „Rok bogów w Polskim Teatrze Tańca 2018” jest zogniskowana wokół polskich boskich spraw, postaci i symboliki, w których boskość zjawisk i figur rozumiana jest jako uzus lub aklamacja, uznanie społeczne bądź samouznanie. 2018 – Rok bogów jest częścią programu działalności Polskiego Teatru Tańca na lata 2016-2020, oddającego hasło „Polski/wielko-polski”, który ma zadanie gloryfikować polską sztukę.

 

Polski Teatr Tańca na Malta Festival Poznań 2018:

.

 

16 i 17 czerwca godz. 20.00:

No more tears, reż. Iwo Vedral (premiera PTT), Centrum Kultury „Zamek”

 

21 czerwca godz. 21.00:

Polka, reż. Igor Gorzkowski, Międzynarodowe Targi Poznańskie, MP2

 

22 czerwca godz. 18.00:

Żniwa, reż. Igor Gorzkowski, Międzynarodowe Targi Poznańskie, MP2

 

23 czerwca godz. 18.00:

Wesele. Poprawiny, reż. M. Liber, Międzynarodowe Targi Poznańskie, MP2

 

24 czerwca godz. 18.00:

Gorycz, reż. Kaya Kołodziejczyk, Międzynarodowe Targi Poznańskie, MP2

 

Spektakle Polskiego Teatru Tańca wpisują się w program partnerski Malta Festival Poznań 2018 pn. Poznań na Malcie, będący platformą prezentacji i promocji poznańskich twórców, zespołów teatralnych i instytucji kultury.

 

Bilety na w cenie 15 zł będzie można kupić na www.bilety24.pl , na stronie www.malta-festival.pl

oraz w Centrum Informacji Miejskiej w Poznaniu przy ul. Ratajczaka 44

 

Więcejhttp://malta-festival.pl/pl

 

 

W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb.

Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym.

Kliknij tutaj, aby dowiedzieć się więcej.

Close