TEATR nr 2011
W najnowszym numerze miesięcznika „Teatr” (nr 12/2011) w cyklu bloków tematycznych o tańcu, realizowanych przez Jadwigę Majewską, tym razem zamieszczono blok poświęcony zjawisku solo w tańcu. Jak we wstępie Tędy do wspólnoty? pisze Jadwiga Majewska, „przygotowany został tak, żeby opowieści artystów przeplatały się z rozważaniami krytyków. Chcieliśmy też pokazać, że o tańcu nie tylko da się mówić, ale i można to robić na różne sposoby, wieloma językami – wyznaniem wiary, krytyczną analizą, filozoficznym kontekstem”. Dlatego w tekstach zwraca się uwagę zarówno na nieuchronnie relacyjny charakter solo i społeczne determinanty tańczącego je artysty, jak i na proces konstrukcji podmiotowości, która powstaje na styku egzystencji monadycznej i ostentacyjnego i zerwania społecznych więzów.
Pierwszy artykuł to teoretyczne wprowadzenie Jadwigi Majewskiej, w którym geneza tańca solowego w XX wieku staje się punktem wyjścia dla dalszych rozważań na temat współczesnego kontekstu tej sztuki, włączających ekonomię i prawa współczesnego rynku. Tekst Tylko Ty niezależnego tancerza Fearghusa Ó Conchúir, który opisuje swoje doświadczenie tańca solowego w relacji z przestrzenią; z kolei wybitny badacz tańca, Ramsay Burt w Solo: samotny wobec świata (zapis wystąpienia z Baltic Movement Conference w Gdańsku, 2010) przekonuje, że przedstawienia solowe obdarzone są potencjałem krytyki systemu (-ów) społecznego (i nie tylko), a zatem niosą w sobie zapowiedź subwersji. Julia Hoczyk przygląda się fenomenowi tańca solowego w Polsce, omawiając wybrane spektakle polskich artystek, w których możemy mówić o procesie konstrukcji podmiotowości tańczących, nierzadko w opozycji wobec społecznie i kulturowo warunkowanych wzorców płci (tu: kobiecości). W kończącym blok tekście SOLO, lub jak zapomnieć o tańcu i o tancerzu Jan Ritsema, holenderski reżyser teatralny, współpracujący z wieloma twórcami tańca, zastanawia się, „ co pozostaje, jeśli ogołocimy tancerza z tych naddanych kontekstów i pozostawimy go w pustej przestrzeni, sama na sam z czystą materią ruchu”: (cyt. za: Jadwiga Majewska, Tędy do wspólnoty?).
W tym samy numerze czasopisma opublikowana została również recenzja Joanny Bednarczyk. Autorka omawia słynny spektakl Artifact Williama Forsythe’a, który w wykonaniu Królewskiego Baletu Flandryjskiego został pokazany w ramach XXI Łódzkich Spotkań Baletowych (2011).
Otwierający blok o solo w tańcu tekst Jadwigi Majewskiej Się tańczy! w całości do przeczytania tutaj: http://www.teatr-pismo.pl/index.php?sub=pokaz&f=artykul&nr=1747
