Młody Tancerz Roku 2019
Już jutro, 11 czerwca, o godz. 20.20 na antenie TVP Kultura obejrzymy drugi odcinek półfinałowy prestiżowego Konkursu Młody Tancerz Roku 2019, organizowanego przez Instytut Muzyki i Tańca oraz Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W zeszłotygodniowych eliminacjach, w których wzięli udział: Gabriela Dąbek, Dominika Woszek, Kasper Górczak, Mikołaj Czyżowski, Paulina Grodzińska, Zofia Korpacka i Helena Kozaczko, jury wybrało pierwszych finalistów: Gabrielę Dąbek, Kaspra Górczaka i Dominikę Woszek.
W drugim półfinale wystąpią: Łukasz Bałoniak, Julia Ciesielska, Ewelina Cieśla, Nikola Dworecka, Judyta Pakulska, Alan Polański i Viviana Zajączkowska. Odcinek będzie transmitowany na mlodytancerzroku.vod.tvp.pl.
Do finału, który czeka nas 25 czerwca o godz. 20.00, ma szansę przejść jeszcze czworo tancerzy, z czego trójkę wybiorą zasłużeni dla sztuki tańca jurorzy – Aleksandra Dziurosz, Jacek Przybyłowicz i Wiesław Dudek – a jedną osobę wytypują widzowie w internetowym głosowaniu na tzw. dziką kartę. Dziś prezentujemy sylwetki jurorów:
Wiesław Dudek
Wiesław Dudek pochodzi z Daniszyna pod Ostrowem Wielkopolskim. Po skończeniu Państwowej Szkoły Baletowej im. Feliksa Parnella w Łodzi dostał kontrakt w Teatrze Wielkim w Warszawie, następnie występował w Teatrze Wielkim w Łodzi. W 2000 roku przeniósł się do Stuttgart Ballet, a po trzech latach do Staatsballet w Berlinie, gdzie przez dziewięć lat był pierwszym solistą.
Wiesław Dudek tańczył w wielu baletach wybitnych choreografów, m.in.: Maurice’a Béjarta, Johna Neumeiera, Uwego Scholza, Kennetha MacMillana. W 2013 roku jako pierwszy Polak wystąpił gościnnie z baletem Teatru Bolshoi w Moskwie w tytułowej roli w balecie Oniegin w choreografii Johna Cranko. W latach 2014-2015 współpracował edukacyjnie z Węgierską Akademią Tańca i operą w Budapeszcie.
Od 2015 roku mieszka i pracuje w Tokio, w K-ballet Company. Jako pedagog udziela się w Stuttgart Ballet, John Cranko School, HET National Ballet w Amsterdamie i Royal Ballet w Londynie. W 2015 roku otrzymał Srebrny Medal Zasłużony Kulturze ‒ Gloria Artis.
Aleksandra Dziurosz
Tancerka, choreografka oraz nauczycielka tańca współczesnego, ruchu scenicznego i improwizacji. Doktor habilitowana sztuki w zakresie tańca, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie, pomysłodawczyni i dyrektor Warszawskiego Teatru Tańca, dyrektor Międzynarodowego Festiwalu Tańca Współczesnego Warsaw Dance Days, kierowniczka artystyczna Chopin University Dance Company, autorka i organizatorka programu Warszawskie Centrum Tańca, współautorka i współorganizatorka Warszawskiej Platformy Tańca 2014-2016, od 2018 roku zastępca dyrektora Instytutu Muzyki i Tańca.
Ukończyła Państwową Szkołę Baletową im. Ludomira Różyckiego w Bytomiu, oraz studia z pedagogiki baletu na Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie, gdzie uczęszczała także na Podyplomowe Studia Teorii Tańca.
Jest członkinią Rady Naukowej Instytutu Choreologii w Poznaniu, Związku Artystów Scen Polskich, Stowarzyszenia Autorów ZAiKS, Komisji ds. Tańca przy Biurze Kultury m.st. Warszawy, Otwartego Forum Środowisk Sztuki Tańca oraz wiceprezesem Polskiego Forum Choreologicznego. Jest współzałożycielką Stowarzyszenia STREFA OTWARTA. Stypendystka Fundacji Balet ze Szczecina, Fundacji im. Pokusów z Krakowa, laureatka nagrody choreograficznej Dyrektora Polskiego Teatru Tańca – Ewy Wycichowskiej, nagród Rektora UMFC. Trzykrotna stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego i dwukrotna Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego a także stypendystka Konferencji Rektorów. W 2009 roku otrzymała główną nagrodę choreograficzną The best solo performance podczas X Międzynarodowego Festiwalu Tańca Współczesnego SzólóDuó w Budapeszcie.
Przygotowała choreografię do około 120 etiud tanecznych prezentowanych m.in. w Warszawie, Łodzi, Gdańsku, Szczecinie, Stuttgarcie, Sewilli czy Tokio (np. Dzień z Fryderykiem oraz Za-Mąż-Pójście), oraz spektakli: Homo Querens, May then maiden, Roots, Come See Comme Ça, Niech żywi grzebią umarłych, Chopin – ex-saturo, Trwa-nie, Ex-it, Kontrasty, Anioły, Few Few, Darkness. Spektakl multimedialny na kwartet smyczkowy, tancerza, aktora i taśmę, action. CONTRaction. REaction, Performer, His Est Caritas, Kolarz. Niepowtarzalne zderzenie z czasoprzestrzenią i Zocha (o Zofii Stryjeńskiej).
Tworzyła m.in. dla Polskiego Teatru Tańca, Kieleckiego Teatru Tańca, Praskiego Baletu Kameralnego (Czechy), United Movement (Szwajcaria), Conservatorio Profesional de Danza w Sewilli (Hiszpania), Warszawskiej Opery Kameralnej, Teatru Powszechnego i Teatru Żydowskiego w Warszawie. Jako autorka ruchu scenicznego w spektaklach operowych i teatralnych pracowała m.in. z Teatrem Powszechnym w Warszawie, Warszawską Operą Kameralną, Teatrem Studio i Akademią Teatralną im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie.
W latach 2003-2008 uczyła tańca współczesnego w Ogólnokształcącej Szkole Baletowej w Warszawie, a w latach 2002-2004 w Ogólnokształcącej Szkole Baletowej w Łodzi. Od października 2003 roku jest wykładowczynią, od 2016 roku profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie w zakresie tańca współczesnego, improwizacji, plastyki ruchu scenicznego i techniki ruchu.
Od 2008 do 2014 roku prowadziła własne Studio Tańca Współczesnego WTT, działające przy Mazowieckim Instytucie Kultury w Warszawie. Jest założycielką zespołu tanecznego ATELIER WTT, skupiającego osoby niezwiązane zawodowo z tańcem. Organizowała liczne pokazy oraz wydarzenia kulturalne m.in. w ramach autorskiego projektu Warszawskie Centrum Tańca.
Jacek Przybyłowicz
Jest absolwentem Państwowej Szkoły Baletowej i Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie na kierunku pedagogika baletu. Od 1987 do 1991 roku był tancerzem Teatru Wielkiego w Warszawie. Jako choreograf zadebiutował już podczas studiów, przygotowując Negocjacje do muzyki Alessandra Marcella, które otrzymały pierwszą nagrodę za choreografię oraz nagrodę za interpretację na II Ogólnopolskim Konkursie Choreograficznym w Łodzi. Spektakl został też wystawiony na dużej scenie Teatru Wielkiego w Warszawie w trakcie VI Warszawskich Dni Baletu.
Po 1991 roku tańczył w Niemczech i w Izraelu, wiele lat był związany z zespołem tańca współczesnego Kibbutz Contemporary Dance Company, z którym występował na najbardziej prestiżowych festiwalach tańca współczesnego w ponad pięćdziesięciu krajach na całym świecie.
Tańczył z Batsheva Dance Company w spektaklu Kyr (chor. Ohad Naharin) w ramach Yair Shapiro Dance Price. Zrealizował m.in.: Verlorenheit oraz Orient Express, wystawiony w ramach Dance Extentions 2002 w Limassol na Cyprze i współpracował z Lambros Lambrou Dance Company, w projekcie choreograficznym tego zespołu w Europie.
W 2002 roku wrócił do Polski, aby w Polskim Teatrze Tańca pod dyrekcją Ewy Wycichowskiej opracować Naszyjnik gołębicy (2003). Rok później na zaproszenie Biennale de la Dance w Lyonie wystawił Barocco. W kolejnych latach przygotował trzy balety dla Opery Narodowej w Warszawie: Kilka krótkich sekwencji (2005) z projekcją wideo Katarzyny Kozyry, Alpha Kryonie Xe (2006) oraz III Symfonię „Pieśń o nocy” (2006).
Z Polskim Teatrem Tańca i Baletem Opery Narodowej swoje choreografie przedstawiał na wielu zagranicznych festiwalach, m.in.: Bolzano Danza we Włoszech, Rencontres chorégraphiques de Carthage w Tunezji, Moscow Dance Festival w Rosji, European Dance Festival na Cyprze, Internationales Tanzfestival Kassel w Niemczech. Od 2009 d0 2014 roku był zastępcą dyrektora ds. baletu w Teatrze Wielkim im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu.
W 2014 roku otrzymał Brązowy Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis. Jest trzykrotnym stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, a także autorem dwóch zwycięskich choreografii w konkursie Eurowizji dla Młodych Tancerzy.
