fot. materiały Narodowego Centrum Kultury
Ukazał się najnowszy numer kwartalnika „Kultura Współczesna” (4/2020) wydawanego przez Narodowe Centrum Kultury – w całości poświęcony tańcowi. Koncepcję numeru, zatytułowanego Języki tańca, stworzyli: dr hab. Agata Chałupnik, dr hab. prof. UJ Wojciech Klimczyk, Hana Umeda, Zuzanna Kann-Skorupska.
Jeśli ginące w mrokach dziejów początki taniec dzieli z rytuałem, to dzisiaj wydaje się emanacją zabawy. Spontanicznej ekspresji, która pozwala nam sięgać do źródeł naszej kreatywności. Poważnej, chociaż przedsiębranej dla przyjemności. Bezinteresownej. Nieużytecznej. Wymykającej się definicjom i logice rynku. Pięknej. Zabawy, w której Johan Huizinga sto lat temu zobaczył źródła kultury. Język tańca to coś znacznie więcej niż technika: to warunki nawiązania cielesnej relacji (z zespołem, partnerem, widownią, samym sobą), które jedynie na drodze abstrakcji postrzegać można w oderwaniu od konkretnego tańca, od czynności tańczenia, od praktycznego celebrowania, próbowania, kontestowania reguł. Język zatem to kultura ciała. Taniec rozumiemy jako technikę, sztukę, praktykę społeczną, narzędzie ekspresji, język, zabawę, politykę. Przez jego pryzmat patrzymy na kulturę, jest jak antropologiczne narzędzie badawcze pozwalające wejść w obcą kulturę przez doświadczenie cielesnej przemiany albo zobaczyć własną kulturę z dystansu, na jaki pozwala odmienna, poza codzienna cielesna technika (ze wstępu dr hab. Agaty Chałupnik, dr. hab. prof. UJ Wojciecha Klimczyka).
Spis treści:
I JĘZYKI TAŃCA
Autorzy koncepcji: Agata Chałupnik, Wojciech Klimczyk, Hana Umeda, Zuzanna Kann-Skorupska
Agata Chałupnik, Wojciech Klimczyk: Wstęp. Zatańczyć, wyrazić, opisać. Języki tańca
Wojciech Klimczyk: „Przeciw-ciała”: historyczność taneczności
Tomasz Ciesielski: Improwizacja w choreografii
Agata Chałupnik: Intymność. Objęcie w tangu argentyńskim
Katarzyna Pastuszak: Niepokorne słowa butō Hijikaty Tatsumiego z perspektywy praktyczki i teoretyczki tańca butō
Hana Umeda: Złote spoiwa. Problem przekładu w tańcu na przykładzie klasycznego tańca japońskiego
Zuzanna Kann-Skorupska: Taniec jako narzędzie międzykulturowe. Analiza procesu nauki tańca indyjskiego
II TRAJEKTORIE TAŃCA
Anastasia Nabokina: Poetyka intymności. Psychoanalityczne inspiracje w tańcu rosyjskim na początku XX wieku
Regina Lissowska-Postaremczak: „Przywracając widza do zmysłów”. O kinestetycznym doświadczeniu w interdyscyplinarnych instalacjach choreograficznych
Hanna Bylka-Kanecka: Taniec eksperymentalny dla rodzin z perspektywy practice as research na przykładzie spektaklu „Dookoła” kolektywu Holobiont
Zuzanna Berendt: Mnogie natury spektaklu. O konieczności przekraczania estetyki performatywności w badaniach nad nowym tańcem
Maciej Talaga: Taniec to (nie) walka. Agonistyka i antagonistyka a choreografia na przykładzie turniejów rycerskich i mieszczańskich w Niemczech
Karolina Dziubata: Patrymonializacja, „UNESCOizacja” i polityka. Trajektorie tańca tradycyjnego w systemie ochrony niematerialnego dziedzictwa kulturowego
Joanna Roszak: „Dopokąd tańczą”. Taniec jako język zaangażowania na rzecz (s)pokoju
III OMÓWIENIA
Maciej Ząbek: Antropologia Franza Boasa a życie współczesne
Magazyn jest już dostępny w sprzedaży: „Kultura Współczesna” 4/2020 – Języki tańca Sklep NCK
