Witold Zapała, autor nieznany.
W środę 9 września w wieku 85 lat zmarł Witold Zapała – mistrz choreografii, artysta, tancerz, pedagog i ikona Państwowego Zespołu Ludowego Pieśni i Tańca „Mazowsze”. Był uczniem Leona Wójcikowskiego w Centralnym Ośrodku Szkolenia Instruktorów Artystycznych w Skolimowie. Za jego namową rozpoczął naukę w Państwowej Szkole Baletowej w Warszawie, gdzie Leon Wójcikowski przygotował go do dyplomu. Wiosną zeszłego roku został uhonorowany właśnie Nagrodą im. Leona Wójcikowskiego za całokształt pracy artystycznej w Ogólnopolskim Konkursie PERŁY TAŃCA, organizowanym przez Instytut Muzyki i Tańca oraz Fundację Sztuki Tańca.
Witold Zapała został kontynuatorem idei i charakterystycznego stylu stworzonego przez Tadeusza Sygietyńskiego i Mirę Zimińską-Sygietyńską. Stworzył dla „Mazowsza” ponad trzydzieści choreografii, które od dziesięcioleci wciąż budzą zachwyt podczas koncertów w Polsce i na całym świecie. Wykreował również choreografie m. in. dla Teatru Wielkiego w Warszawie, Teatru Polskiego w Warszawie oraz do wielu filmów.
Za swój wkład w rozwój polskiej kultury otrzymał najważniejsze nagrody i odznaczenia w kraju, m.in. Złoty Krzyż Zasługi; Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1975); Zasłużony Działacz Kultury (1975); Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1982); Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2000), a także Złoty Medal „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis” (2015).
Uroczystości pogrzebowe Witolda Zapały odbędą się w czwartek 17 września o godz. 12.00 w Parafii Rzymskokatolickiej Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła w Otrębusach – ul. Sadowa 14. Po Mszy świętej Zmarły zostanie pochowany na cmentarzu w Podkowie Leśnej.
Z rekomendacji do PEREŁ TAŃCA:
Nagradzany początkowo za solowe popisy taneczne dość szybko podjął twórczość choreograficzną. To właśnie przede wszystkim pasja kreowania, nowatorskie wizjonerstwo, umiłowanie folkloru, niezwykła pracowitość i ciekawość źródeł naszej kultury pozwoliły mu osiągnąć zasłużony tytuł „Mistrza choreografii. Od 1960 roku rozpoczął się okres jego najwspanialszej twórczości choreograficznej. Dla zespołu „Mazowsze” stworzył ponad 30 tańców narodowych i regionalnych, mazurów, polonezów, polek, tańce lubelskie, kurpiowskie, żywieckie, rzeszowskie, góralskie i wiele, wiele innych. Do dziś zespół zachwyca nimi publiczność na całym świecie. […] Urzeczony pięknem polskiej muzyki, pieśni i tańca tworzył niepowtarzalne widowiska […], inscenizował bogate programy złożone z tańców regionalnych całej Polski. Dzięki jego pomysłowości i przy wsparciu Miry Zimińskiej-Sygietyńskiej występy „Mazowsza” stały się barwnymi, pełnymi ruchu widowiskami, z zadziwiającą perfekcją wykonawczą artystów.
Barbara Sier-Janik, Zarząd Sekcji Tańca i Baletu ZASP
