Nowy Teatr w Warszawie: Kamiński/Szymanówka/Ziółek „So Emotional” – premiera w ramach „Aktywizmu tańca”

W dniach 7-8 stycznia 2017 roku, o godzinie 19.00, w ramach cyklu Aktywizm tańca. Przestrzenie choreografii Nowy Teatr w Warszawie (ul. Madalińskiego 10/16) zaprasza na premierę spektaklu So Emotional w choreografii i wykonaniu Przemka Kamińskiego i Marty Ziółek, w dramaturgii Mateusza Szymanówki. Performans przygląda się zdolności ciała do działania i oporu, indywidualnej i kolektywnej transformacji oraz stosuje narzędzia choreograficzne do badania teatru. Na scenie performerzy zasiedlają obrazy ekstazy i rozpaczy, gniewu i strachu, wykorzystując emancypacyjny potencjał ruchu do ich rozszczelniania. Przeładowane emocjonalnie formy krążą w sieci i poza nią, rzeźbiąc powierzchnie ciał i tożsamości. Teatr jest „maszyną uczuć”, wytwarzającą i wprawiającą w ruch afekty, emocje i nastroje. Jeżeli ciało jest polem bitwy, a afekty i emocje są nowym frontem politycznej walki, to jak można się do niej przygotować?

koncepcja: Przemek Kamiński, Mateusz Szymanówka, Marta Ziółek
choreografia i performans: Przemek Kamiński, Marta Ziółek
dramaturgia: Mateusz Szymanówka
muzyka: Lubomir Grzelak
reżyseria światła: Aleksandr Prowaliński
wideo: Katarzyna Borelowska
foto: Katarzyna Szugajew
produkcja: Nowy Teatr

Spektakl powstał przy wsparciu Wyszehradzkiego Programu Rezydencji Artystycznych – Sztuki Performatywne, art quarter budapest, Instytutu Adama Mickiewicza.

Przemek Kamiński – performer i choreograf. Ukończył studia na kierunku Dance, Context, Choreography w HZT Inter-University Centre for Dance Berlin. Pracuje zarówno w kontekście sztuk performatywnych, jak i wizualnych. Interesuje go choreografia rozumiana jako poszerzona praktyka, która przejawia się w wielości formatów i mediów. Jako tancerz regularnie współpracuje z berlińską choreografką Isabelle Schad. 

Mateusz Szymanówka – dramaturg i kurator, zajmujaący się współczesnym performansem, tańcem i choreografią. Studiował kulturoznawstwo, wiedzę o teatrze i wiedzę o tańcu w Warszawie i Berlinie. Jako kurator przygotowywał projekty i programy m.in. dla Teatru Studio w Warszawie i Instytutu Muzyki i Tańca (Scena Tańca Studio, 2016), Galerii im. Jana Tarasina w Kaliszu (Powrót (do) przyszłości, 2016), Muzeum Sztuki w Łodzi (wystawa Układy odniesienia. Choreografia w Muzeum – wspólnie z Katarzyną Słobodą, 2016).

Marta Ziółek – choreografka i performerka. Studiowała na wydziale choreografii w School for New Dance Development (SNDO) w Amsterdamie i na Międzywydziałowych Indywidualnych Studiach Humanistycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Była stypendystką m.in. danceWEB na ImpulsTanzFestival w Wiedniu i The Amsterdam Fund for the Arts. Za spektakl Zrób siebie została nagrodzona na Ogólnopolskim Festiwalu Sztuki Reżyserskiej INTERPRETACJE w Katowicach w kategorii „Młode Interpretacje”. Razem z Alexem Baczyńskim-Jenkinsem jest współtwórczynią przestrzeni Kem w Warszawie.

Bilety (normalny/ulgowy/wejściówka): 35/25/20

***

Aktywizm tańca. Przestrzenie choreografii

Kuratorki: Maria Stokłosa/Magdalena Ptasznik/Eleonora Zdebiak.

Cykl sześciu prac polskich choreografów: Alexa Baczyńskiego-Jenkinsa, Oli Maciejewskiej, Anny Nowickiej, Magdaleny Ptasznik, Marii Stokłosy i Marty Ziółek. Prezentacji przedstawień towarzyszyć będą kameralne rozmowy, otwarte autorskie warsztaty z twórcami oraz seria tekstów ukazująca się w „Dwutgodnik.com”.

Aktywizm tańca

Mówiąc o choreografii, w kontekście zaproszonych spektakli, odnosimy się do pojęcia aktywizmu – stanowiskagłoszącego pierwszeństwo aktywności i zmiany przed trwałością i stałością. Aktywizm nie odnosi się tutaj do społecznego, politycznego zaangażowania poprzez podejmowanie konkretnej tematyki. Mamy na myśli postawę skupioną na prowokowaniu ruchu i wprowadzaniu w ruch. Choreografia, którą chcemy prezentować przyjmuje jako warunek zmienność i niestabilność. Nie poddaje się jednej konwencji teatralnej, lecz poszukuje i proponuje sposoby ucieleśniania, podążające za logiką konsekwentnych dociekań. Dąży do poszerzania granic form tworzących znaczenia. Prowokuje i aktywuje odmienne sposoby postrzegania i doświadczania ruchu, a przez to ciała, przestrzeni, czasu, przedmiotu i ich wzajemnych relacji. Proponujemy przeniesienie uwagi z tego, co ruch w tańcu może reprezentować, oznaczać, na to jak to robi – jak się formuje i manifestuje, jak ulega zmianie i jak zmienia. Zastanawiamy się jakie są obecnie możliwe pola funkcjonowania choreografii.

Przestrzenie choreografii

Celem prezentowanego cyklu nie jest (prze)formułowanie definicji tańca, lecz zadanie pytania o to, czym taniec może być i co może robić, jaką siłę performatywną manifestuje. Chcemy także bardziej świadomie wprowadzić w obieg i rozwinąć pojęcie choreografii.

Choreografia, dosłownie oznaczająca zapisywanie tańca, jest obecnie zawłaszczana przez różne dziedziny – od nauk społecznych, po nauki ścisłe i przyrodnicze. W naukach biologicznych mówi się np. o choreografii molekularnej i komórkowej, w fizyce o tzw. n-body choreography, programiści rozwinęli Web Service Choreography Interface – specyfikację, pozwalającą na opisywanie dynamiki interakcji pomiędzy usługami internetowymi. Andrew Hewitt, w książce Social Choreography: Ideology as Performance in Dance and Everyday Movement odnosi się do choreografii jako metody praktykowania ideologii, natomiast powstały we Frankfurcie Institute of Social Choreography bada, w jaki sposób choreografia może przyczyniać się do powstawania nieszablonowych praktyk i systemów społecznych.

W relacji z tańcem choreografia często pozostaje w roli drugoplanowej. Przykładem tego mogą być dopiero niedawno powstałe szkoły choreografii, które przyjmują studentów również bez profesjonalnego wykształcenia tanecznego. Dla nas interesujące jest przeniesienie uwagi z tańca na procesy i praktyki choreograficzne. Choreografię postrzegamy jako technologię działań, komponującą kierunki/ przejawy ruchu w określonych warunkach – nawigującą procesy, formującą akcje, ramującą zdarzenia, organizującą ruch elementów, składających się na tworzoną sytuację.

Proponowany przez nas cykl stawia pojęcie choreografii w centrum uwagi.

AKTYWIZM TAŃCA to przestrzeń dla choreografii.

Patronat medialny: taniecPOLSKA.pl, Dwutygodnik.com