Nowy Teatr w Warszawie: „Tekton” Oli Maciejewskiej w ramach „Aktywizmu tańca”

W dniach 13-14 grudnia o godz. 19.00 Nowy Teatr w Warszawie (ul. Madalińskiego 10/16) zaprasza na prezentacje Tektonu – solo Oli Maciejewskiej, realizowane w ramach cyklu Aktywizm tańca. Przestrzenie choreografii. Punktem, w którym rozpoczyna się choreograficzna spekulacja artystki, jest granica pomiędzy materią a ciałem, ludźmi, kamieniami oraz ich reprezentacjami. W starożytnej Grecji terminem tektōn określano rzemieślników pracujących w kamieniu. Znany geolog, dr Jan Zalasiewicz, w wywiadzie dla „The Guardian” powiedział, że w przyszłości głównymi graczami na Ziemi będą gigantyczne szczury. Ta ponura geologiczna prognoza sugeruje, że ludzka cywilizacja zostanie zniszczona. Opowieść o szczurach przejmujących Ziemię potwierdza metamorficzne właściwości rzeczy.

„Tekton” to prawdziwy gabinet mineralnych osobliwości. Ola Maciejewska w kamieniu śledzi nasze wzniosłe, poetyckie, małe i żałosne próby odciśnięcia śladu na historii planety.
Laurence Wagner

Ola Maciejewska jest choreografką i performerką, mieszka i pracuje w Paryżu. Po ukończeniu szkoły baletowej w Bytomiu kontynuowała studia na Uniwersytecie w Utrechcie i w Rotterdam Dance Academy. Tekton jest jej debiutem choreograficznym, który, wraz z filmem krótkometrażowym Cosmopol, miał premierę w listopadzie 2014 roku w Théâtre de l’Usine w Genewie. Pokazywany był w Rotterdamse Schouwburg, Actoral Festival w Marsylii i Batard Festival w Brukseli. W kwietniu 2017 roku jej najnowsza praca BOMBYX MORI zostanie zaprezentowana w ramach Performatik Festival w Kaai Theater w Brukseli. Od 2016 jest artystką-rezydentką w Centre Chorégraphique National de Caenen Normandie. 

Koncepcja i performans: Ola Maciejewska

Współpraca artystyczna/Scenografia: Ieva Kabasinskaite, 

Współpraca artystyczna/Światło: Thomas Laigle, 

Współpraca artystyczna/Kostium: Valentine Solé 
Muzyka: Rene van Trier, Thomas Laigle, Carl Stone
Produkcja: Elodie Perrin | so we might as well dance
Koprodukcja: Productiehuis Rotterdam, Théâtre de l’Usine
Współpraca: La Ménagerie de Verre (Studio Lab Convention), Centre National de la Danse (CND Pantin, Théâtre Nanterre-Amandiers, Vivarium Studio, Montévidéo Créations Contemporaines

Długość: ok 50 min. 

Bilety:
35 PLN normalne
25 PLN ulgowe 
20 PLN wejściówki
Rezerwacje: bow@nowyteatr.org, tel. 22 379 33 33

***

Aktywizm tańca. Przestrzenie choreografii

Kuratorki: Maria Stokłosa/Magdalena Ptasznik/Eleonora Zdebiak.

Cykl sześciu prac polskich choreografów: Alexa Baczyńskiego-Jenkinsa, Oli Maciejewskiej, Anny Nowickiej, Magdaleny Ptasznik, Marii Stokłosy i Marty Ziółek. Prezentacji przedstawień towarzyszyć będą kameralne rozmowy, otwarte autorskie warsztaty z twórcami oraz seria tekstów ukazująca się w „Dwutgodnik.com”.

Aktywizm tańca

Mówiąc o choreografii, w kontekście zaproszonych spektakli, odnosimy się do pojęcia aktywizmu – stanowiskagłoszącego pierwszeństwo aktywności i zmiany przed trwałością i stałością. Aktywizm nie odnosi się tutaj do społecznego, politycznego zaangażowania poprzez podejmowanie konkretnej tematyki. Mamy na myśli postawę skupioną na prowokowaniu ruchu i wprowadzaniu w ruch. Choreografia, którą chcemy prezentować przyjmuje jako warunek zmienność i niestabilność. Nie poddaje się jednej konwencji teatralnej, lecz poszukuje i proponuje sposoby ucieleśniania, podążające za logiką konsekwentnych dociekań. Dąży do poszerzania granic form tworzących znaczenia. Prowokuje i aktywuje odmienne sposoby postrzegania i doświadczania ruchu, a przez to ciała, przestrzeni, czasu, przedmiotu i ich wzajemnych relacji. Proponujemy przeniesienie uwagi z tego, co ruch w tańcu może reprezentować, oznaczać, na to jak to robi – jak się formuje i manifestuje, jak ulega zmianie i jak zmienia. Zastanawiamy się jakie są obecnie możliwe pola funkcjonowania choreografii.

Przestrzenie choreografii

Celem prezentowanego cyklu nie jest (prze)formułowanie definicji tańca, lecz zadanie pytania o to, czym taniec może być i co może robić, jaką siłę performatywną manifestuje. Chcemy także bardziej świadomie wprowadzić w obieg i rozwinąć pojęcie choreografii.

Choreografia, dosłownie oznaczająca zapisywanie tańca, jest obecnie zawłaszczana przez różne dziedziny – od nauk społecznych, po nauki ścisłe i przyrodnicze. W naukach biologicznych mówi się np. o choreografii molekularnej i komórkowej, w fizyce o tzw. n-body choreography, programiści rozwinęli Web Service Choreography Interface – specyfikację, pozwalającą na opisywanie dynamiki interakcji pomiędzy usługami internetowymi. Andrew Hewitt, w książce Social Choreography: Ideology as Performance in Dance and Everyday Movement odnosi się do choreografii jako metody praktykowania ideologii, natomiast powstały we Frankfurcie Institute of Social Choreography bada, w jaki sposób choreografia może przyczyniać się do powstawania nieszablonowych praktyk i systemów społecznych.

W relacji z tańcem choreografia często pozostaje w roli drugoplanowej. Przykładem tego mogą być dopiero niedawno powstałe szkoły choreografii, które przyjmują studentów również bez profesjonalnego wykształcenia tanecznego. Dla nas interesujące jest przeniesienie uwagi z tańca na procesy i praktyki choreograficzne. Choreografię postrzegamy jako technologię działań, komponującą kierunki/ przejawy ruchu w określonych warunkach – nawigującą procesy, formującą akcje, ramującą zdarzenia, organizującą ruch elementów, składających się na tworzoną sytuację.

Proponowany przez nas cykl stawia pojęcie choreografii w centrum uwagi.

AKTYWIZM TAŃCA to przestrzeń dla choreografii.

Patronat medialny: taniecPOLSKA.pl, Dwutygodnik.com