Barbara Kasprowicz, fot. z archiwum Teatru Wielkiego w Łodzi.
Z przykrością informujemy o śmierci Barbary Kasprowicz – wybitnej pedagożki, choreografki i tancerki, związanej z Teatrami Wielkimi w Poznaniu i Łodzi, Operą Śląską w Bytomiu oraz szkołami baletowymi w Warszawie, Bytomiu i Poznaniu. Odeszła w Barcelonie, gdzie od 1978 roku mieszkała i pracowała.
Urodziła się 14 grudnia 1936 roku w Łucku. Z wyróżnieniem ukończyła Państwową Szkołę Baletową w Warszawie oraz Wydział Choreograficzny Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. W latach 1954–1961 była tancerką Opery Warszawskiej, gdzie występowała m.in. w Jeziorze łabędzim (chor. Stanisław Miszczyk) oraz Panu Twardowskim (chor. Feliks Parnell).
Po zakończeniu kariery scenicznej odbyła dwuletni staż pedagogiczny w Teatrze Bolszoj w Moskwie. Po powrocie do Polski została asystentką choreografa w Operze im. Moniuszki w Poznaniu oraz pedagożką w tamtejszej Państwowej Szkole Baletowej. Współpracowała m.in. z Conradem Drzewieckim, a w 1974 roku objęła stanowisko kierowniczki baletu w poznańskim teatrze.
Swoje choreografie prezentowała początkowo na scenach dramatycznych, m.in. w teatrach im. Wilama Horzycy w Toruniu, im. Aleksandra Fredry w Gnieźnie, im. Juliusza Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim oraz w Teatrze Polskim w Poznaniu. Przełomem okazały się lata siedemdziesiąte, kiedy jej prace pojawiły się na scenach operowych: w Operze Śląskiej w Bytomiu (Giselle Adolphe’a Adama, Cztery pory roku Antonia Vivaldiego), w Teatrze Wielkim w Łodzi (Jezioro łabędzie Piotra Czajkowskiego) oraz w Miejskim Teatrze Muzycznym – Operze i Operetce w Krakowie (Hrabina Stanisława Moniuszki). Coraz częściej pracowała także w Teatrze Wielkim w Warszawie, asystując Witoldowi Borkowskiemu (Bolero Maurice’a Ravela, Symfonia fantastyczna Hectora Berlioza) i Josephowi Lazziniemu (La valse Maurice’a Ravela, Cudowny mandaryn Béli Bartóka).
W 1978 roku wyjechała do Hiszpanii, gdzie została pedagożką, a następnie kierowniczką Conservatori Superior de Dansa del Institut del Teatre w Barcelonie. Na emigracji poświęciła się również pracy naukowej i dydaktycznej, publikując kilka książek, w tym O nauczaniu tańca klasycznego. Wspomnienia i refleksje, przetłumaczoną także na język polski.
Zachęcamy do zapoznania się z biogramem tej wybitnej artystki: https://taniecpolska.pl/ludzie-tanca/barbara-kasprowicz/
