Fot. z materiałów Opera de Paris
Nicolas Joel, dyrektor Paryskiej Opery Narodowej, w ścisłej współpracy z Stéphane Lissner, zastępcą dyrektora, w porozumieniu z Aurélie Filippetti, ministrem kultury i komunikacji, mianował Benjamina Millepied na następcę Brigitte Lefèvre, na stanowisku dyrektora ds. tańca. Millepied obejmie urząd 15 października 2014 r. W 2006 r. w Paryskiej Operze Narodowej, na zaproszenie Brigitte Lefèvre, dyrektor ds. tańca, przygotowywał dla zespołu choreografię Amoveo według oryginalnej adaptacji fragmentów muzycznych Einstein on the Beach Philipa Glassa (scenografia Paul Cox, kostiumy Marc Jacobs), a w 2008 r. Triade do oryginalnej muzyki Nico Muhlyego. Benjamin Millepied był również dyrektorem artystycznym Morris Center Dance w Bridgehampton (New York, 2004 – 2005,) oraz „choreografem rezydentem” w Baryshnikov Arts Center (New York, 2006 – 2007). W 2010 r. był choreografem i doradcą przy nagrodzonym Oskarem filmie Czarny łabędź w reżyserii Darrena Aronofskyego. W 2011 r. odszedł z New York City Ballet i tworzy pięć tanecznych krótkometraży do utworów na wiolonczelę Philipa Glassa oraz założył własną grupę w Los Angeles „L.A. Dance Project”, zrzeszającą twórców chcących prezentować taniec we wszystkich jego formach. W ramach światowego tournée podróżują z Los Angeles do Bordeaux (listopad 2012), w maju 2013 r. odwiedzą również Paryż. W 2007 r. Benjamin Millepied otrzymał United States Artists Wynn Fellowship. Jest odznaczony orderem Kawalera Sztuki i Literatury (2010 r.).
Urodzony w Bordeaux w 1977 r., Benjamin Millepied spędził część dzieciństwa w Senegalu. W świat tańca wprowadziła go mama, nauczyciela tańca afrykańskiego i współczesnego. W wieku trzynastu lat dostał się do Narodowego Konserwatorium Muzyki i Tańca w Lyonie, gdzie uczył się pod okiem Michela Rahna. Latem 1992 r. odbył staż w School of American Ballet, do której został przyjęty w 1993 r. po uzyskaniu stypendium francuskiego ministerstwa spraw zagranicznych. W 1994 r. otrzymał stypendium Prix de Lausanne i tego samego roku Jerome Robbins wybrał go do głównej roli 2 & 3 Part Inventions opracowanego z myślą o uczniach School of American Ballet. W 1995 r. został przyjęty do zespołu baletowego w New York City Ballet, w 1998 r. został solistą, a w 2002 r. –„Principal Dancer”.
W New York City Ballet Benjamin Millepied gra główne role w baletach George’a Balanchine’a (między innymi Agon, Coppelia, Dziadek do orzechów, Rubiny, Sen nocy letniej), Jerome’a Robbinsa (Dances at a Gathering, Fancy free, A Suite of Dances, The Goldberg Variations, West Side Story Suite), Petera Martinsa (Hallelujah Junction, Jezioro łabędzie) i współpracuje przy przedstawieniach Angeliny Preljocaj (La Stravaganza), Maura Bigonzetti (Vespro, In Vento), Alekseja Ratmanskijego (Concerto DSCH) czy Christrophera Wheeldona (między innymi Mercurial Manoeuvres).
Jednocześnie Benjamin Millepied debiutuje w roli choreografa przedstawieniem Passages, które stworzył dla uczniów Konserwatorium w Lyonie w 2001 r. Rok później wystawia Triple Duet w londyńskim Sadler’s Wells ze swoim zespołem Danses Concertantes, następnie tworzy film Chaconne z Olivierem Simolą (2003). Do Sadler’s Wells powróci w 2004 r. z Circular Motion i w tym samym roku opracuje choreografię On the Other Side w Maison de la danse w Lyonie. Jego kolejne prace to: Double Aria dla New York City Ballet do oryginalnej muzyki Daniela Ott (2005), 28 Variations on a Theme by Paganini dla szkoły NYCB (2005), Dziadek do orzechów dla Ballet du Grand Théâtre de Genève (2005), Closer dla Joyce Theater w Nowym Jorku (2006), Capriccio dla American Ballet Theater Studio Company (2006), Years Later, solo dla Michaiła Barysznikowa, we współpracy z Olivierem Simolą (2006), From here on out (2007) do oryginalnej muzyki Nico Muhlyego dla ABT, Pietruszka (2007) dla Ballet du Grand Théâtre de Genève, 3 Movements (2008) dla Pacific Northwest Ballet, Without (2008) dla Danses Concertantes, Quasi una Fantasia (2009) dla New York City Ballet, Everything doesn’t happen at once (2009) dla American Ballet Theatre, Sarabanda (2009) dla Danses Concertantes, Why Am I Not Where You Are et Plainspoken (2010) dla New York City Ballet, One thing leads to another (2010) dla Het National Ballet, The Bartered Bride (2011) dla Metropolitan Opera, This part in Darkness (2011) dla Pennsylvania Ballet, Without (2011) dla Ballet du Mariinsky, Sylfidy oraz Duch róży (2011) dla Ballet de Genève, Chowańszczyzna (2012) dla Metropolitan Opera oraz Two Hearts (2012) dla New York City Ballet.
Benjamin Millepied jest twarzą zapachu dla mężczyzn Yves Saint-Laurent „L’Homme Libr” i kampanii Air France „L’Envol”.
