"Plateau", fot. Aleksander Joachimiak
W imieniu Instytutu Muzyki i Tańca, organizatora Polskiej Sieci Tańca zapraszamy na dwa spektakle, które zaplanowane są w ten weekend (5-6 grudnia). Będą to transmisje online nagrań spektakli z puli Polskiej Sieci Tańca 2020: Plateau Teatru ROZBARK w choreografii Macieja Kuźmińskiego oraz Trans_Miss(i)on Krakowskiego Centrum Choreograficznego w choreografii Iwony Olszowskiej i Ferenca Fehéra. Dziś o godz. 17.00 na Facebooku Sopockiego Teatru Tańca odbędzie się sesja Q&A z Maciejem Kuźmińskim, W ramach mikołajkowej niespodzianki – spotkanie z artystami po niedzielnym spektaklu.
Pokazy są biletowane, a pula biletów jest ograniczona. Nagrania będą dostępne na platformach organizatorów od godziny emisji do godz. 23.59 tego samego dnia.
Program:
5 grudnia, godz. 18.00
Plateau, Teatr Rozbark, chor. Maciej Kuźmiński
Partner: Sopocki Teatr Tańca i Teatr na Plaży
wykup dostępu: https://online.interticket.pl/#/event/plateau/4168da32-f96d-47ae-9968-02f736bf6378
O spektaklu:
Inspiracją dla twórców jest profetyczny esej filozofa Gillesa Deleuze’a i psychoanalityka Félixa Guattariego Tysiąc plateau – drugi tom Kapitalizmu i schizofrenii z 1980 roku. Dzieło to na wiele sposobów przepowiedziało niestabilną i chaotyczną erę cyfrową – tę, w której żyjemy. Jako ludzkość przechodzimy dziś głęboki kryzys identyfikacji. Tradycyjne przekonania, narracje historyczne, tożsamości narodowe, natura pracy, religia, prawda, a nawet zdrowy rozsądek utraciły swą trwałość. Pojęcia „tożsamości” i „rzeczywistości” wydają się całkowicie arbitralne i niepoznawalne, gdy napędza je globalizacja, turbokapitalizm i niezbadana moc internetu. Absurd, jeszcze niedawno nie do pomyślenia, stał się powszechny. Zwolennicy teorii spiskowych, populiści, szaleńcy i nacjonaliści, jeszcze do niedawna stanowiący margines społeczeństwa, urośli w siłę, przejmując stery rządów i włączając się do głównego nurtu życia społecznego. W parze z nimi idzie wszechwładny etos wolnego rynku, fetysz sprzedawania, zwyciężania za wszelką cenę, kapitalistyczna wolna amerykanka. Młody zespół taneczny na scenie staje się ikoną współczesności, z cyrkową zręcznością przyjmuje kolejne role i tożsamości, z których każda jest błyskotliwa, oszałamiająca, markowa. To bigos i Monty Python, Techno Viking i Czarna Madonna.
Od twórców:
Drodzy widzowie,
To, co za chwilę zobaczycie, jest połączeniem tańca i teatru, starego bawoła w nowych baletkach i dzika ze skrzydłami. Jest to wspólne dzieło polskiego choreografa i reżysera emigranta z USA. Wynikiem ich kolaboracji jest spektakl napięty jak lina linoskoczka, który gardzi strachem, który skacze odważnie nad przepaścią i śmieje się z lekka pogardą by – mamy nadzieję – zapewnić Państwu rozrywkę najwyższych lotów.
Zatem – drodzy Państwo – znajdźcie wygodne miejsce w naszym Latającym Cyrku. Zawieście swoją niewiarę. Nie czekajcie na proste odpowiedzi i linearną narrację. Nie zapomnijcie zapiąć pasów. I cieszcie się jazdą bez trzymanki.
Ale najpierw musimy was ostrzec. Choć puszczamy oko – ta gra nie jest zabawą.
Weźmy pod uwagę fakt, że żyjemy w bardzo niepewnych czasach. Że płaskowyż, na którym rodzimy dzieci budujemy domy, zbudowany jest z ruchomych piasków i nagrobków. Wszystko, co kiedyś było nam drogie, co zdawało się być autentyczne, niewinne i dobre, zostało zawiane przez wiatr międzynarodowego handlu. Sprawiedliwość i moralność stały się tylko ziarnem w oku wszystkowiedzącego i widzącego cyklonu mediów społecznościowych.
Nasz ukochany naród, nękany podziałami, rozwieszony jak pranie między biegunami – pęka z napięcia jak guma w za małych majkach.
Jesteśmy podejrzliwi, nieufni, wieszamy psy na wszystkim i wszystkich. Uczestniczymy w ruchu konspiracyjno-rekonstrukcyjnym, skanujemy horyzont, ekshumujemy resztki tradycji, wypatrujemy zbawiciela, który pokazałby nam drogę wyjścia.
Właśnie w takim miejscu i momencie spotkacie Państwo naszych bohaterów. Romantycznie rozdartych Polaków. Ludzi młodych, ambitnych, dociekliwych, walczących nie tylko o byt, ale także szukających sensu, starających się zrozumieć, błąkających się między prawdą a fikcją. Nie wiedząc, komu uwierzyć, skaczą na oślep ku wizji świetlanej przyszłości, próbując się pozbyć tej kuli u nogi, jaką jest historia.
Pragniemy podziękować naszemu ukochanemu zespołowi tancerzy, naszej nieustraszonej scenografce i Teatrowi Rozbark za odważne serca i mocne nogi!
Maciej Kuźmiński i Paul Bargetto
Choreografia, dźwięk: Maciej Kuźmiński
Reżyseria, koncepcja, dramaturgia: Maciej Kuźmiński i Paul Bargetto
Teksty, prowadzenie aktorskie: Paul Bargetto
Scenografia i kostiumy: Ilona Binarsch
Reżyseria oświetlenia: Paweł Murlik
Asystent choreografa: Paweł Urbanowicz
Kreacja i wykonanie: Monika Witkowska, Karolina Kardasz, Oscar Mafa, Paweł Kozłowski, Wojciech Kozak, Alexey Torgunakov
Druga obsada: Wiktoria Zawadzka, Omar Karabulut
Produkcja: Teatr ROZBARK
Współpraca: Maciej Kuźmiński Company, Teatr Trans-Atlantyk
czas trwania: 90 min
6 grudnia, godz. 18.00
Trans_Miss(i)on, Krakowskie Centrum Choreograficzne, chor. Iwona Olszowska i Ferenc Fehér
Partner: Sopocki Teatr Tańca i Teatr na Plaży
wykup dostępu: https://online.interticket.pl/#/event/transmission/e8f32b1b-9e9e-496a-b416-02dc17ebb17a
O spektaklu:
Trans_Miss(i)on to podróż w głąb; wymiana pomiędzy heart beat, flow dynamic, pomiędzy tym, co wewnątrz i na zewnątrz; eksploracja witalnego i pierwotnego tribal oraz subtelnego suspend. Ruch zostaje tutaj poddany prawom fizyki, emocji, stanu; zanurzany w odmiennych czasoprzestrzeniach i rzeczywistościach. Pulsuje pomiędzy witalnością, pierwotnością a status quo, pomiędzy realnością a snem o lataniu. Wynurza to, co organiczne, zwierzęce, archetypowe, ale także skierowane na subtelne przebicia, nieuchwytności kosmosu i ducha. Spektakl prezentuje trans, rytuał, droga do siebie przez połączenie z cząstką otaczającej energii Wszechświata.
Trans
transmiss
Miss / ona
Mission
On
Transmission
Transmit
choreografia: Iwona Olszowska, Ferenc Fehér
taniec: Jan Lorys, Paweł Konior, Zuzanna Nir, Piotr Skalski, Monika Świeca, Marta Wołowiec
muzyka: Ferenc Fehér, Marcin Janus
***
Polska Sieć Tańca to pierwsza sformalizowana sieć współpracy między instytucjami i organizacjami wspierającymi rozwój tańca współczesnego w Polsce. Każdego sezonu Partnerzy Sieci wybierają do wspólnego repertuaru najciekawsze produkcje polskich niezależnych artystów i instytucjonalnych zespołów tanecznych. Spektakle nominowane na dany rok wyruszają w trasę w ramach Sieci, podczas której odwiedzają ośrodki partnerskie. Aktualnie PST 2020 tworzy 15 Partnerów prezentujących 14 spektakli tanecznych, z udziałem niemal 100 artystów. Do końca 2020 roku odbędzie się prawie 80 pokazów w całym kraju. Organizatorem Sieci jest Instytutu Muzyki i Tańca. Więcej: pst.info.pl
