Marta Ziółek - Black on Black. Fot. ASF
W sierpniu 2015 roku odbędą się rezydencje w ramach wystawy Let’s Dance, trwającej w Starym Browarze (ul. Półwiejska 42) w Poznaniu. W dniach 7-17 sierpnia rezydencję będzie odbywać Agata Siniarska. Rezydencję artystyczną Marty Ziółek podzielono na dwie części: 3-9 sierpnia i 17-23 sierpnia. Wystawa, której kuratorami są: Joanna Leśnierowska, Agnieszka Sosnowska i Tomasz Plata, łączy ze sobą program program wystawienniczy i program performatywny. Let’s Dance odbywa się w miejscu nieprzypadkowym. Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk jest unikalną instytucją, w ramach której od lat zgodnie koegzystują taniec i sztuki wizualne. To idealne miejsce dla projektu, w którym granica między tymi dwiema dziedzinami okazuje się ledwo widoczna, wręcz niezauważalna.
Rezydencje w ramach wystawy Let’s Dance są możliwe dzięki wsparciu Instytutu Muzyki i Tańca.
Kuratorzy Let’s Dance:
Na naszych oczach taniec staje się coraz bardziej demokratyczny. Tańczą wszyscy – amatorzy, gwiazdorzy, celebryci. Ci, którzy w potocznym znaczeniu tańczyć „potrafią” i ci, którym to nie do końca wychodzi. Co więcej, jedni naśladują drugich. Jednak zarazem uświadamiamy sobie, że podpowiadane nam przez kulturę masową wzorce ruchowe są subtelnymi, lecz skutecznymi, narzędziami dyscyplinowania. Taniec nas wyzwala, ale i subordynuje. Obserwując dziś proces demokratyzowania tańca, trzeba więc dostrzec również jego rewers: m.in. dokonania tych wszystkich artystów, w których pracach taniec to nie tyle obietnica nieskrępowanej ekspresji, ile metafora społecznego treningu. Projekt Let’s Dance jest próbą opisania tego napięcia.
Rezydentki:
agata siniarska / cyborgiczna forma, o zmiennym stopniu produkcji, wielu talentach i przeszłości kryminalnej, świadomie działająca rozdział po rozdziale w przestrzeniach choreograficznych sekwencji. jako komponent złożonych procesów, agatę pociągają sprzeczne stanowiska oraz utopie, co jest jej inspiracja w zaangażowaniu politycznym, społecznym oraz emocjonalnym. każde z jej poczynań, podsycane przez energię świetlnego spektrum, robi z pasją i wielką fascynacją. wielokrotnie nie samotnie, ale w kompanii wielu wspaniałych awanturników.
cargocollective.com/agatasiniarska
Marta Ziółek jest choreografką i performerką. Zanim rozpoczęła studia na wydziale choreografii w School for New Dance Development (SNDO) w Amsterdamie, studiowała na Międzywydziałowych Indywidualnych Studiach Humanistycznych na Uniwersytecie Warszawskim. Dotychczas brała udział w warsztatach, projektach oraz współpracowała z takimi choreografami i teoretykami, jak Bojana Cvejić, DD Dorvillier, Deborah Hay, Maria La Ribot,Trajal Harrell, Benoit Lachambre, Ann Liv Young, Xavier Le Roy, Meg Stuart. Jej choreografia Body Eye or how to say (2013-2014) we współpracy z Lisą Vereerthrugghen została wyprodukowana przez Teatr Hetveem w Amsterdamie. Praca ta była zainspirowana poszukiwaniami artystki skupionymi wokół sztuki amerykańskiej artystki Carolee Schneemann, zainicjowanymi w jej wcześniejszej choreografii Ciało Oko (realizacja w ramach programu RE//MIX w Komunie// Warszawa, 2013). Ostatnie prace pokazywała między innymi w Holandii, Niemczech, Austrii, Szwajcarii, w Stanach Zjednoczonych i Warszawie (cykl RE//MIX Komuny//Warszawa, Przegląd Nowego Tańca w Warszawie) oraz Lublinie (Międzynarodowe Spotkania Teatrów Tańca). W 2011 była stypendystką prestiżowego stypendium Dance Web na ImpulsTanzFestival w Wiedniu. W 2012 uczestniczyła w europejskiej platformie „Europe in Motion”, przeznaczonej dla młodych wschodzących choreografów. W 2013 została stypendystką the Amsterdam Fund for the Arts. W swojej pracy Marta Ziółek skupia się poszerzaniu pola praktyki choreografii. Jej interdyscyplinarne podejście bada granice pomiędzy sztukami wizualnymi, performansem i choreografią. Jako choreografka artystka testuje performatywne granice i uwarunkowania wolności działania w choreografii. Interesuje ją eksponowanie, demaskowanie i gra z nakazem, poleceniem, nadzorującą siłą, będących nieodłączną częścią praktyki choreograficznej. Kluczową częścią myślenia Ziółek o tańcu jako formie sztuki jest sposób, w jaki ciała oddziałują na siebie i otoczenia, jak są dyscyplinowanie i wystawiane podczas wykonywania akcji, w ruchu. Interesuje ją kreowanie sytuacji, kinetycznych wydarzeń, tańczenie w poszerzonym polu obrazu i rzeźby. Ziółek traktuje performans jako konkretny sposób rekonfiguracji historii i cielesności, pracy z ucieleśnieniem, jego reprodukcją, ale również z odcieleśnieniem (alienacją). Według artystki choreografia jest eksperymentalną praktyką, która poprzez uruchamianie form myślenia w ruchu wciąż musi redefiniować własne granice. Jej nowy autorski projekt Black on Black inspirowany serią czarnych obrazów Rodczenki ma na celu rozwinięcie i eksploracje idei Czarnej choreografii. Projekt ten jest produkowany przez Teatr Hetveem w Amsterdamie, przy wsparciu Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Artystka pracuje również wspólnie z Aleksandrą Hirszfeld nad interdyscyplinarnym projektem Monadologia, realizowanym w Warszawie.
