Na zdjęciu: Isabelle Schad. Fot. materiały Art Stations Foundation.
Do udziału w choreograficznym projekcie badawczym „Collective Jumps” niemieckiej choreografki Isabelle Schad zaproszonych zostało 21 tancerzy/performerów. Projekt odbywać się będzie w dwóch turach: 6-17 października oraz 3-14 grudnia 2014 roku, a zakończą go dwukrotne pokazy powstałego w ramach procesu grupowego performansu wieńczące także jubileuszowy rok działań fundacji Art Stations.
W projekcie wezmą udział:
Aniela Kokosza
Barbara Bujakowska
Bartosz Badura
Dorota Michalak
Gosia Mielech
Halina Chmielarz
Irena Lipińska
Iza Szostak
Jakub Margosiak
Janusz Orlik
Justyna Jasłowska
Korina Kordova
Krystyna Szydłowska
Magda Bartczak
Magda Jędra
Marta Romaszkan
Paulina Grochowska
Paweł Sakowicz
Sonia Borkowicz
Tomasz Fołtyn
Ula Zerek
Collective Jumps zajmuje się budującą wspólnotę istotą pracy nad tańcem. Formy i praktyki tańca ludowego zostają tu (krytycznie) wzięte pod lupę i zbadane w kontekście współczesnej polityki pracy i ciała w tańcu. Projekt dotyczy ciała jako „miejsca oporu”. Ciało jest tu rozumiane jako performatywne źródło interaktywnych działań, jako ciało zbiorowe, które jednocześnie staje się sceną. Analogie z współczesnym ruchem ‘occupy’ czy tańcami-protestami jak Halay (taniec z Turcji/ Kurdystanu), który jest wykonywany podczas demonstracji w wielkim kręgu jako wyraz protestu, narzucają się same: ciało polityczne w ruchu – w tańcu.
Punktem wyjścia jest ciało płynne, które jest przepuszczalne i przekorne wobec zwyczajowej formy i wszelkiej dyscypliny. Materiał, który determinuje stawanie się formy, bazuje na praktyce ciała oraz na strukturze tradycyjnych tańców ludowych. Ich schematy poszczególnych kroków, rysowanie przestrzeni, ułożenia rąk i ciała, rytmy i energie zostają zbadane przez pryzmat archaicznych zasad fundamentalnych. Podobnie, jak ich „stawiający opór” potencjał.
Oscylujące na pograniczu biologicznych i twórczych procesów stawania się w hybrydycznych połączeniach pomiędzy naturą i kultur, Collective Jumps jest tańcem na styku protestu, transu i zmysłowości, gdzieś pomiędzy formą, rozproszeniem i abstrakcją. To taniec na progu przełomu. Stawiający opór i utopijny. Od dawna zajmuję się relacjami pomiędzy formą i treścią, stawiam pytania, skąd jaka forma pochodzi, szukam ich korzeni i początków.
Tradycyjne tańce ludowe wydają się ze względu na ich strukturę i zakorzenienie w kulturze doskonale nadawać się do tego, by rozpatrywać je w relacji z moim własnym doświadczeniem ciała w ramach Body-Mind-Centering ® oraz embriologii: w przypadku tej ostatniej chodzi o podstawowe biologiczne założenia w kontekście stawania się formy. Założenia te łączę z tanecznymi formami różnych schematów wykorzystania przestrzeni, takimi jak łańcuchy czy kręgi. Łączę je także ze schematami kroków, zadając przy tym takie pytania, jak: Jaką energię uwalnia krok naprzemienny? W jaki sposób płynnie przechodzi z jednej formy tanecznej w drugą? Kiedy i jak dochodzi do wzajemnego zetknięcia się ludzi w tańcu ludowym? Co oznacza zmiana partnera w tańcach grupowych i w tańcach parami, co oznacza w budowaniu wspólnoty?
To, co stawia w nas opór, nie ma być tu postrzegane jako temat nadrzędny, ma raczej odzwierciedlać się w „robieniu” i „działaniu”, a więc w konkretnej praktyce tanecznej. Łączy ze sobą ludzi w grupy. Istotne są tu również poszukiwanie oraz praca nad formą jawienia się, czyli: reprezentacji. Całkowicie bez pomocy środków narracyjnych. Bodziec leży w potrzebie abstrakcji. W pracy nad medium samym w sobie: nad tańcem (Isabelle Schad)
Isabelle Schad jest berlińską choreografką, której prezentowane na całym świecie spektakle są wynikiem głębokich poszukiwań cielesnych (głównie w oparciu o praktykę Body-Mind Centering) i badań nad procesami cielesnej re-prezentacji. Z jej inicjatywy w 2005 r. powstał berliński kolektyw Practicable stworzony razem z Alice Chauchat, Frédérikiem Gies, Frédérikiem de Carlo i Odile Seitz, wprowadzający nowe metody artystycznej kolaboracji. Ta horyzontalna struktura została oparta na pragnieniu współdzielenia szeroko rozumianej tanecznej praktyki i stała się bazą dla spektakli sygnowanych przez więcej niż jednego artystę. Bardzo ważne dla pracy Isabelle Schad okazało się spotkanie z Laurent Goldringiem, artystą wizualnym i fotografikiem. Wspólnie od 2009 roku kreują cykl przedstawień „Unturtled(s)”, którego jedną z odsłon zaprezentowali w Starym Browarze w 2010 roku. Jako uznany pedagog i choreografka współpracuje z berlińską uczelnią HZT, a jej warsztaty rozsiane są po całym świecie (w marcu 2010 roku była także wykładowcą w ramach Alternatywnej Akademii Tańca). W 2012 roku w ramach Stary Browar Nowy Taniec na Malcie Isabelle zaprezentowała spektakl MUSIC, przynależący do jej praktyki wielkich grupowych spektakli na styku pracy badawczej i choreograficznej podejmujący często tematy polityczne i społeczne. W ten nurt działań artystki wpisze się także projekt przygotowywany właśnie w ramach jubileuszu Art Stations.
