W sobotę 16 listopada o godz. 20.00 odbędzie się główny pokaz piątej odsłony programu performatywnego # nie jesteś mi obojętny. W Centrum Kultury ZAMEK (Sala Wielka) zaprezentowany zostanie najnowszy projekt SUPERAMAS, zatytułowany Theatre i traktujący o wizji świata stworzonej za pomocąpolityki iluzji. Mając to na uwadze, twórcy sięgnęli po szereg technologii rzeczywistościrozszerzonej, takich jak obrazy 3D, awatary czy mapowanie. Środki te umożliwią imodtworzenie wyrazistych bądź anegdotycznych zdarzeń, które miały miejsce namiędzynarodowej scenie politycznej:
Pamiętacie zapewne „veto”, jakie Francja złożyła wobec wojny w Iraku na Zgromadzeniu Ogólnym ONZ. Przypominacie sobierównież, jak podczas szczytu NATO Silvio Berlusconi kazał Angeli Merkel długo nasiebie czekać. Scena stanie się jednak także miejscem spotkań nieprawdopodobnych.Co powiedziałby Marszałek Tito, gdyby to on zmuszony był oczekiwać na pojawieniesię Silvio Berlusconiego? W spektaklu spotkają się więc prawdziwe osoby, fikcyjne postacie i awatary. Podjęte zostaną ważkie decyzje. Wojna może być nieunikniona.Scena może stać się teatrem działań wojennych.
Kiedy myślimy o sposobach propagowania idei, niejednokrotnie wskazujemy na analogię pomiędzy wynalazkiem druku w wieku XV i pojawieniem się Internetu pod koniec XX w. Ten niewiarygodny skok technologiczny jest wspólną cechą doby renesansu i naszych czasów. Podobne analogie znaleźć można pośród innych dokonań ludzkiej kreatywności: w pewnym sensie wygenerowane cyfrowo trójwymiarowe obrazy przywodzą na myśl odkrycie perspektywy przez włoskich malarzy XV wieku. Narodziny perspektywy w malarstwie mają również swój wymiar polityczny. Jak podkreślają historycy sztuki, pierwszym etapem w konstruowaniu perspektywy nie jest definicja znikającego punktu, a definicja ramy. Zatem świat, który widzimy za pośrednictwem malarzy jest „ujęty w ramy” i „uporządkowany”. Cóż zatem moglibyśmy powiedzieć o obrazie świata, jaki wyłania się z zalewu cyfrowych obrazów, z którymi stykamy się każdego dnia? Od czasów renesansu niewiele się zmieniło, ciężar politycznego balastu pozostaje taki sam. Władza doskonale to rozumie, dlatego też zainwestowała ogromne środki w teatrum nowych technologii, aby wystawiać spektakle iluzji polityki poprzez politykę iluzji.
SUPERAMAS zwraca uwagę nainterakcje pomiędzy rzeczywistością a fikcją oraz sposobem, w jaki objawia się ona wdoniesieniach o bieżących wydarzeniach politycznych. Chodzi tu więc o odnalezienierzeczywistości komediowej lub dramatycznej, zawsze jednak skrywanej za zasłonąiluzji polityki. Kiedy polityka iluzji skupia się na prywatnym życiu osób publicznych,kiedy ślub następcy tronu lub ciąża pierwszej damy stają się społecznie doniosłymikwestiami, oznacza to, że fikcja dawno już wyparła rzeczywistość na dalszy plan. Zdrugiej zaś strony, czyż renesansowi malarze nie nadawali swoim madonnom cechprostytutek, które były ich modelkami? SUPERAMAS snuć będzie prawdziwe ifikcyjne opowieści, nawigować pomiędzy rzeczywistością a świtem wirtualnym,zawsze starając się oddzielić politykę od jej obrazu. Lub też wymieszać je jeszczebardziej. Niemniej, aktorzy będą widzieli wszystko wyraźnie – skrzynka zinstrumentarium zostanie otwarta na ich oczach. Mamy też nadzieję, że ich uwagazwrócona będzie w równym stopniu na ramę, co na znikający punkt.
Kolektyw SUPERAMAS przyjął sobie za cel łączenie tańca z materią innychobszarów życia. Grupa sięga po „nieprzetworzone”, niejednokrotnie małowidowiskowe okoliczności, jak również gotowe produkty kultury codziennej itraktuje te elementy równorzędnie. SUPERAMAS zainteresowany jest zwłaszczaatrybutami zrodzonymi z połączenia prezentacji materiałów i ich nowo powstałychpowiązań. „Pokazywać” oznacza tu „pozwolić zobaczyć”, „wystawić na widok”. Wkontekście spektaklu przed publicznością, SUPERAMAS nazywają swoje działania„dé-montrer”, oddzielaniem i rozmontowywaniem tego, co w pierwotnym staniestanowi jednostkę lub całość. W ramach tej koncepcji, poddawane są w wątpliwośćnamacalne fakty. Stąd też w swoich realizacjach SUPERAMAS wykorzystuje wycinkiz filmów i rozmaite techniki montażu.
cena biletu: 30 zł (normalny), 20 zł (ulgowy)
Wybrane wydarzenie kontekstowe programu w listopadzie 2013:
11-17 listopada, godz. 12:00 – 20:00 / Sala Prób (3. piętro)
The Pixeled Revolution – instalacja wideo Rabiha Mroué
Wstęp wolny.
Superamas, Theatre
scenariusz i reżyseria: Superamas
wykonanie: Lucie Eidenbenz, Karen Lambæk, Lieve De Pourcq, Faris EndrisRahoma, Bahar Temiz i Superamas
scenografia, dźwięk i wideo: Superamas
światło: Henri-Emmanuel Doublier
koncepcja i oprogramowanie motion capture: Pierre Gufflet
projekty wizualne 3d: Superamas we współpracy z TechnocITé Mons/Belgia, CCCP/Francja oraz Howest Kortrijk/Belgia, Kevin Marien
silnik 3d czasu rzeczywistego: Pierre Gufflet, Superamas i CCCP/Francja
animacje 3d: CCCP/Francja, Howest Kortrijk/Belgia, Kevin Marien i Superamas
nadzór techniczny: Pierre Gufflet
konsultant ds. programowania: Yves Gufflet
kostiumy: Sofie DurnezVoices: Susan Bentley, Dr. Siham Bouhlal, Bianca BrookeMartin, Nabil Rahoma, Prof. Jeffery Ruda, Justin Wadlow
wyposażenie: Prototoutyp
inspicjent: Martin Schwab
podziękowania: Sandra Noeth, Bianca Brooke Martin, Ass. Prof. Olga Hazan, LucMoreau
produkcja: Superamas
koprodukcja: Art Center Vooruit/Belgia, Maribor European Cultural Capital 2012/Słowenia, Künstlerhaus Mousonturm (w ramach Frankfurter Positionen 2013 –inicjatywy BHF-BANK-Stiftung)/Niemcy, Maison de la Culture d’Amiens – Centrede création et de production/Francja, Szene Salzburg/Austria, Tanzquartier Wien/Austria, Stereolux, Nantes/Francja, CECN Manège Mons/Belgia, Impulstanz, Vienna/Austria, EN-KNAP Ljubljana/Słowenia.
współpraca: Buda Art Center, Kortrijk/Belgia, La Gaîté Lyrique Paris/Francja,TechnociTé Mons/Belgia, Howest Kortrijk/Belgia, Mokum/Belgia, l’Avant-SeineThéâtre de Colombes/Francja, Agglomération Maubeuge-Val de Sambre GareNumérique de Jeumont/Francja, Internationales Figurentheaterfestival Erlangen/Niemcy.
przy wsparciu: Miasto Wiedeń/Austria, Ministerstwo Edukacji, Sztuki i Kultury/Austria, Departament Kultury Regionu Ile-de-France przy Ministerstwie Kultury iKomunikacji/Francja, Program DICRéAM Narodowego Centrum Kinematografiii Animacji/Francja, Institut Français przy Ministerstwie Spraw Zagranicznychi Europejskich w ramach programu „Théâtre export”/Francja, apap – advancedperfoming arts project/UE, Austriackie Forum Kultury w Brukseli, Pôle Images NordPas-de-Calais (przy wsparciu Rady Regionu Nord Pas-de-Calais, Wspólnoty MiejskiejLille oraz Regionalnego Centrum Zasobów Audiowizualnych Nord Pas-de-Calais)/Francja, ONDA-Krajowe Biuro Rozpowszechniania Sztuki/Francja.
Premiera: 8 listopada 2012 roku w Lubljanie w ramach programu Maribor –Europejska Stolica Kultury 2012.