Fot, Marta Ankiersztejn.
Już dziś w Starym Browarze w Poznaniu o godz. 19.00 w cyklu Co z tym tańcem? pokaz spektaklu Izy Szostak The glass jar next to the glass jar – duetu zrealizowanego we współpracy z Moniką Morawską (współwykonanie) i Katarzyną Nocuń (scenografia). Przedstawienie jest kontynuacją poszukiwań artystki zgłębiających naturę człowieka. To spektakl o kontemplacji nad problematyką: przemijania, cielesności, starości, choroby. Czym jest dokładnie starzenie się? Jak dochodzi do samopoznania, gdy zbliża się ten nieodwracalny etap? Co starzeje się najpierw? Jak zachowuje się nasze ciało w chorobie? Utrata pamięci, znikoma zdolność oceniania sytuacji, trudności w wysławianiu się i orientacji. Apatia. A może młodzi są starzy?
Choroba jest nocną półkulą życia, naszym bardziej uciążliwym obywatelstwem. Od dnia narodzin każdy z nas posiada jakby dwa paszporty- przynależy zarówno do świata zdrowych, jak i do świata chorych. (Susan Sontag, Choroba jako metafora)
Iza Szostak – tancerka, choreografka. Absolwentka Szkoły Baletowej w Warszawie oraz Codarts/Rotterdam Dance Academy w Holandii. Obecnie studentka Instytutu Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu Warszawskiego. Stypendystka Polskiego Ministerstwa Kultury, Holenderskiego Corrie Hartong Fonds, Programu Alternatywnej Akademii Tańca oraz Solo Project Art Stations Foundation. Odbyła staż w Belgii w zespole Jana Fabre/Troubleyn. Współpracowała m.in. z Michaelem Schumacherem, Amy Raymond, Anną Holter, Wojtkiem Ziemilskim, Marysią Stokłosą, Edytą Kozak i Kayą Kołodziejczyk. Stworzyła i współtworzyła spektakle, które były wystawiane w Holandii, Niemczech, Portugalii, Chinach i Polsce. Autorka spektakli: Karmi-go, Feedback, From culture to nature, The glass jar next to the glass jar i RE//MIX Merce Cunningham. Współpracuje z artystą wizualnym i eksperymentalnym muzykiem- Kubą Słomkowskim. Obecnie stypendystka wspieranego przez Unię Europejską międzynarodowego projektu dla młodych choreografów SPAZIO. Od paru lat zafascynowana pracą z osobami zawodowo nie związanymi z tańcem. W swojej praktyce powołuje się na ruch autentyczny, analizę ruchu Labana oraz elementy improwizacji Forsythe’a. Znajduje dużą frajdę w uczeniu tańca i kompozycji ruchu, lubi śpiewać choć uważa, że nie umie, Improwizuje na scenie i w życiu, od lat marzy jej się wypad w Alpy na narty oraz podróż do Nowej Zelandii.
choreografia/koncept: Iza Szostak
wykonanie: Monika Morawska, Iza Szostak
muzyka: Kuba Słomkowski
światło: Karolina Gębska
scenografia: Kasia Nocuń
producent: Fundacja Ciało/Umysł
partnerzy Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk, Fundacja Burdąg
„Zrealizowano w ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego”
