R.O.Z.G.R.Y.W.K.A. Fot. Marta Ankiersztejn.
W najnowszym numerze miesięcznika „Ruch Muzyczny” (maj 2014) opublikowano wiele tekstów natemat tańca – w niektórych z nich autorzy poruszają zagadnienie związków tańca z muzyką , w innych przyglądają się rozwojowi zespołów baletowych na polskich scenach, czy omawiają wybrane premiery taneczne, które odbyły się wiosną.
W obszernym wywiadzie Katarzyny Gardziny-Kubała z Krzysztofem Pastorem (Aby zagrało bez zarzutu) mimo założenia, że rozmowa nie stanowi podsumowania 5-lecia dyrekcji artysty w Polskim Balecie Narodowym, wyłaniają się najważniejsze osiągnięcia zespołu, a na tym tle zarysowane zostają zmiany, jakie zachodzą we współczesnych zespołach baletowych w kraju (ich międzynarodowość, a także kompromisy, na jakie większość z nich jest skazana, pracując w strukturze teatrów operowych; kwestia systemu przekwalifikowania tancerzy baletowych, którzy kilka lat temu utracili prawo do wcześniejszych emerytur). Z wywiadu wyłania się jednak optymistyczny obraz silnego baletu w Polsce, a rozumianego jak zespół Polskiego Baletu Narodowego – jako zespołu na bardzo dobrym europejskim poziomie. Kontynuację wywiadu stanowi tekst Jacka Marczyńskiego Idzie nowe i tańczy, omawiający obecną sytuację (jej plusy, ale także wiele codziennych bolączek, które przyniosły m.in. rezygnację ze stanowiska kierownika ds. baletu Jacka Przybyłowicza, do niedawna związanego z Teatrem Wielkim im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu) i przemiany w obrębie zespołów baletowych w Polsce. Autor kończąc jednak przekrojową syntezę przekonaniem o rozwoju publiczności dla ambitniejszych dzieł baletowych, a także wychowaniu (również przez zabawę) najmłodszych widzów. Wątek problemów, z jakimi borykają się instytucje taneczne ten sam autor podejmuje także w krótkim tekście o bieżącej sytuacji Polskiego Teatru Tańca, który po ubiegłorocznych obchodach 40-lecia ponownie znalazł się w trudnej sytuacji (stałe dofinansowanie zaledwie wystarcza na codzienną egzystencję, problemem jest dzierżawa sal od szkoły baletowej, której grożą roszczenia do budynku ze strony kurii poznańskiej).
W dwóch przekrojowych tekstach Katarzyna Gardzina-Kubała na przykładzie ostatnich premier Kieleckiego Teatru Tańca (wieczór choreografii Sen Jakuba/Monochrome/Stół bez szczęścia) oraz Polskiego Baletu Narodowego (VI warsztat choreograficzny Kreacje) przygląda się obecnej kondycji tych zespołów.
Natomiast Joanna Szymajda w gościnnym felietonie Kontrapunkt na pointach pisze o relacjach tańcach i muzyki, natomiast Agnieszka Drotkiewicz w rozmowie z Jackiem Paszkowskim Wsłuchać się w ciało pyta o założenia metody Feldenkraisa (systemu edukacji somatycznej), a także jej przydatność dla śpiewaków i muzyków. Przytaczając zaskakujące niekiedy rezultaty pracy ta metodą z przedstawicielami obu zawodów, Paszkowski przypomina, że zarówno śpiew, jak i gra na instrumencie są w istocie czynnościami motorycznymi, o czym w polskiej edukacji artystycznej (inaczej niż na świecie, gdzie na uczelniach muzycznych zajęcia z metody Feldenkraisa nierzadko są obowiązkowe) najczęściej się zapomina.
Strona czasopisma: http://www.ruchmuzyczny.art.pl/
