Projekt: Piotr Zdanowicz.
W najnowszych numerach czasopism kulturalnych ukazało się kilka artykułów o tańcu. W ostatnim numerze kwartalnika „Scena” [nr 3-4 (87-88) – 2016] ukazały się dwa teksty poświęcone sztuce tańca i ruchu. Elżbieta Pastecka podsumowuje ostatnią, VIII już edycję, warsztatów choreograficznych Kreacje w Polskim Balecie Narodowym. Natomiast z okazji przypadającego na rok 2016 jubileuszu 60-lecia Wrocławskiego Teatru Pantomimy im. Henryka Tomaszewskiego Krzysztof Kucharski w eseju Milowe kroki mima przypomina historię jego założyciela i jego zespołu, przywołując najważniejsze dokonania Teatru pod dyrekcją Tomaszewskiego.
W grudniowym numerze „Didaskaliów” (nr 136, 2016) znalazł się blok Taniec, w którym zamieszczono cztery artykuły. Dwa z nich są relacjami z imprez tanecznych, które odbyły się w ubiegłych roku – Agnieszka Sosnowska omawia wiedeński ImPulsTanz – Vienna International Dance Festival, natomiast Julia Hoczyk – XV edycję Międzynarodowego Festiwalu Ciało/Umysł. Pierwsza z autorek omawia jeden z ciekawszych dla niej punktów wydarzenia –mini-festiwal bezkompromisowego artysty działającego na pograniczu performansu i współczesnej choreografii, Ivo Dimcheva. W drugiej części swojego tekstu Sosnowska skupia się na zaproponowanej podczas ostatniej edycji ImPulsTanz relacji między sztukami wizualnymi i tańcem, przyglądając się, jakie formaty działań zostały zaproponowane w przestrzeniach Leopold Museum i Mumok, w przypadku pierwszego – punktując słabe strony, a drugiego – doceniając założenie polegające na prezentacji performansów w przestrzeni muzeum i na jego dziedzińcu, oraz analizując projekt Critical Joy, realizowany przez Keitha Hennessey’a i gwiazdę muzyki electro – Peaches.
Julia Hoczyk w artykule Płynna rzeczywistość w tańcu omawia ostatnią edycję Festiwalu Ciało/Umysł na przykładzie trzech spektakli, ukazujących płynność i zmienność w kontekście tematyki i estetyki wybranych spektakli, jak również ich języka choreograficznego. Autorka przygląda się utrzymanemu w konwencji choreograficznego neominimalizmu spektaklowi Sideways Rain Guilherme’a Botelho, zrealizowanemu wspólnie z artystami z Polski i Szwajcarii, instalacji performatywnej Kai Kołodziejczyk, zatytułowanej Audycja V oraz grupowemu spektaklowi – „choreografii fizyczno-filozoficznej” Sławka Krawczyńskiego i Anny Godowskiej Bataille i świt nowych dni. W podsumowaniu Hoczyk zauważa, że podczas tegorocznego festiwalu różnorodność przejawiała się nie tylko poprzez inspiracje innymi dziedzinami sztuki i humanistyki, ale także poprzez ciągłe poszukiwanie tanecznych formuł i ich niestabilność.
W tym samym numerze „Didaskaliów” znalazły się także dwa teksty poświęcone pojedynczym spektaklom – Teresa Fazan pisze o Made in Baingladesh niemieckiej choreografki Heleny Waldmann (prezentacja w lipcu 2016 w Nowym Teatrze), a Jakub Kłeczek – Second Body Anarchy Dance Theater z Tajwanu (Biennale Sztuki i Mediów WRO 2016). Teresa Fazan przygląda się strategiom, jakie obiera choreografka w konstruowaniu analogii między robotnikami fabryk odzieżowych a wytwórcami tańca – tancerzami. Autorka docenia zarówno wymiar artystyczny, jak i polityczny propozycji Waldmann, zwrócenia przez nią uwagi na wspólne elementy pracy w dobie późnego kapitalizmu, jak presja optymalizacji, szybkości i niskie wynagrodzenie, podaje jednak w wątpliwość ich pełne utożsamienie.
Jakub Kłeczek przygląda się natomiast, w jaki sposób Anarchy Dance Theater w Second Body wykorzystuje nowe technologie komputerowe, hakując je i dopasowując do swoich potrzeb, tak, aby dopasowywało się one do działającego w przestrzeni ciała tancerki. Dzięki ich koncepcji „drugiego ciała”, a także podzieleniu performansu na trzy części – audialną, choreograficzną oraz ukazującą relację ciała i multimediów, ciało nie traci tu swojej sprawczości, nie staje się jedynie ciałem wirtualnym, lecz ciałem hybrydycznym, mającym właściwą sobie ekspresję i możliwości ruchowe.
