Fot. materiały organizatorów.
W ostatnim numerze miesięcznika „Teatr” (2016 nr 11) ukazały się dwa teksty o projekcie „Scena Tańca Studio” – regularnej prezentacji polskich spektakli tanecznych w Teatrze Studio. Projekt, realizowany we współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca, odbywa się w Warszawie od września 2015. Teksty zamieszczone w „Teatrze” poświęcone są odsłonom w sezonie artystycznym 2015/2016 (do lipca 201)6, których kuratorami byli Jadwiga Majewska, Mikołaj Mikołajczyk oraz Mateusz Szymanówka. Teresa Fazan w tekście Narracja otwarta przybliża założenia tego projektu, oddającego według autorki „pluralistyczny kształt polskiej sceny tańca”. Fazan omawia kolejne odsłony, podążając za patronującymi im hasłami. W towarzyszącej artykułowi Fazan rozmowie tej samej autorki z jedną z pomysłodawczyń i kuratorek projektu, Jadwigą Majewską, można dowiedzieć się więcej o tym, jakie znaczenie STS może mieć dla samych artystów, kuratorów, krytyków, ale przed wszystkim dla widowni, a zatem także popularyzacji tej sztuki i edukacji publiczności dla tańca.
Z rozmową Teresy Fazan z Jadwigą Majewską można zapoznać się na stronie internetowej miesięcznika „Teatr”:
http://www.teatr-pismo.pl/przeglad/1563/polifonia_polskiego_tanca/
Natomiast w jesiennym numerze „Didaskaliów” (nr 135, październik 2016) Karolina Wycisk relacjonuje III Międzynarodowy Festiwal Tańca Współczesnego KRoki w Krakowie, do jego omówienia stosując koncepcję „dramaturgii współpracy”, nawiązującą do idei André Lepeckiego oraz analizy postfordowskiego środowiska pracy autorstwa Paolo Virno. Zgodnie z tym założeniem, autorka parafrazuje festiwalowe motto na „Jedno ciało (nie) wystarczy” (oprócz wspomnianych poniżej, także spektakl darwintodarwin w choreografii Johannesa Wielanda). Drugim motywem przewodnim, wprost przywołującym festiwalowe hasło „ciało (nie) wystarczy”, jest przyjrzenie się, w jaki sposób wybrani twórcy (ekipa techniczna Małopolskiego Ogrodu Sztuki we współpracy z Anną Piotrowską i Marcinem Janusem w Digital Garden, Ann Van den Broek w Black Piece) wykorzystują nowe technologie.
O spektaklu czerpiącym z estetyki teatru tańca – Vader (Ojciec) belgijsko-holenderskiego zespołu Peeping Tom pisze w „Didaskaliach” Katarzyna Niedurny. Spektakl został zaprezentowany w ramach XXIII Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego KONTAKT w Toruniu. Autorka w swojej relacji przygląda się zmaterializowanej w ciałach wykonawców spektaklu anonimowej opresji instytucji domu opieki i omawia, w jaki sposób funkcjonują na scenie starsze (i te trochę młodsze) ciała; jak rozproszona władza pozbawia je indywidualności i napełnia strachem przed ostatecznym końcem, ale również oswaja z nim: „Siłą zaś, która zagarnia postacie, jest nieuchronność śmierci, tak mocno wyczuwana w tym smutnym miejscu”.
W bloku „Teatr w książkach” Anna R. Burzyńska recenzuje dwutomową publikację Wojciecha Klimczyka Wirus mobilizacji. Taniec a kształtowanie się nowoczesności (1455-1795), wydaną prze UNIVERSITAS we współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca (Program wydawniczy 2015). Autorka docenia ogromny wysiłek i znakomite kompetencje badawcze autora, wzbraniając się przez jednoznacznym klasyfikowaniem ukazanych przez niego „dziejów nowoczesnej myśli dotyczącej człowieka” zgodnie z określonym obszarem humanistyki . Burzyńska postuluje również ciąg dalszy tej publikacji, która mogłaby zostać poprowadzona na wiek XIX i XX – o paradoksach społeczno-kulturowych przemian w podejściu do ciała i ruchu, będących „opowieściami o tańcu jako świadomości epoki ujętej w ruchu”. Trzymamy kciuki, aby taka kontynuacja powstała.
Ponadto w tym numerze znalazł się blok poświęcony twórcom Olimpiady Teatralnej, odbywającej się jesienią w Wrocławiu w ramach wydarzeń Europejskiej Stolicy Kultury. Szczególnie polecamy teksty: Romeo Castellucci: Ciało w działaniu Katarzyny Waligóry, Pippo Delbono – odwieczny problem z ciałem Katarzyny Woźniak oraz Jan Fabre i doświadczenie granicy Doroty Semenowicz.
